kompozytor i dyrygent; ur. 27 marca 1914, Kraków; zm. 20 maja 1997, Lublin. Początkowo uczył się muzyki prywatnie. W latach 1935-39 studiował teorię muzyki w Konserwatorium Towarzystwa Muzycznego w Krakowie. Jednocześnie od 1937 roku do wybuchu II wojny światowej uczęszczał na Wydział Prawa na Uniwersytet Jagielloński. Podczas okupacji przebywał w Krakowie, gdzie pobierał prywatne lekcje kompozycji u Feliksa Nowowiejskiego, a później u Zdzisława Jachimeckiego. Po wyzwoleniu kontynuował studia muzyczne w Państwowej Wyższej Szkole Muzycznej w Krakowie; w latach 1947-52 studiował dyrygenturę w klasie Waleriana Bierdiajewa i – następnie – Artura Malawskiego, a w latach 1951-55 pod kierunkiem Malawskiego odbył studia kompozytorskie. Kontynuował również studia prawnicze na Uniwersytecie Jagiellońskim, uzyskując w 1945 roku tytuł magistra.

Działalność dyrygencką rozpoczął jeszcze przed wybuchem wojny. W latach 1937-39 prowadził zespół kameralny, z którym występował na koncertach umuzykalniających. Od 1946 do 1950 roku był dyrygentem Krakowskiego Chóru Akademickiego, a od roku 1950 dyrygował Orkiestrą Polskiego Radia w Krakowie. Ponadto w latach 1961-62 pełnił funkcję kierownika artystycznego Miejskiego Teatru Muzycznego w Krakowie.

Jest laureatem III nagrody na Festiwalu Młodzieżowym w Wiedniu w 1959 roku z utwór W mieście snów, walców, bzów. Został odznaczony Medalem X-lecia PRL (1955), odznaką „Zasłużonego Działacza Kultury” (1968), Złotym Krzyżem Zasługi (1973) oraz Odznaką Honorową stopnia pierwszego z laurem, przyznaną przez Polski Związek Chórów i Orkiestr (1975).

Od 1965 roku był członkiem Związku Kompozytorów Polskich.

(Anna Iwanicka-Nijakowska)

Rusałka walc na orkiestrę (1937)

Białe astry walc na orkiestrę (1937)

Polna różyczka walc na orkiestrę (1937)

Serenada na orkiestrę (1938)

Walc baletowy na orkiestrę (1942)

Menuet G-dur na fortepian (1942)

Hejże ino pieśń na chór męski a cappella (1942)

Nokturn na głos i fortepian (1943)

Kołysanka na głos i fortepian (1943)

Romans na skrzypce i fortepian (1944)

Sonatina E-dur na fortepian (1948)

Sonatina D-dur na fortepian (1948)

Leci piosenka pieśń na głos i fortepian (1950)

Carne ocy… na głos, chór i orkiestrę (1950)

W słonecznym blasku na sopran i orkiestrę (1950)

Romans na skrzypce solo i orkiestrę (1950)

Idź nad strumień pieśń na głos i fortepian (1951)

Preludium na fortepian (1951)

Wieczór cichy kołysanka na mezzosopran i orkiestrę (1951)

Oddalasz się pieśń na głos i fortepian (1951)

Wariacje na fortepian (1952)

Kołysanka na głos z orkiestrą lub fortepianem (1952)

Uwertura komiczna na orkiestrę (1953)

Sonata na klarnet i fortepian (1954)

Tarantela na fortepian i orkiestrę (1955)

A wierniem ja… na mezzosopran, chór mieszany i orkiestrę (1955)

W złotych strzępach liści pieśń na głos i fortepian (1959)

W mieście snów, walców i bzów pieśń młodzieży na chór mieszany i orkiestrę (1959)

Złowrogi wieczorny chłód pieśń na głos i fortepian (1960)

Groteska na fortepian i orkiestrę (1961)

Uwertura na orkiestrę (1961)

Zaczarowane pantofelki balet dziecięcy (1964)

Concertino na klarnet i orkiestrę (1965)

Suita-Fantazja na orkiestrę (1968)

Liczne piosenki, m.in: Wiosna i miłość (1956), Tutaj wiatr (1957), Hejnał wspomnienia (1959), Wiosenny walc (1960), Fijołeczek (1971)

Dwie miniatury na obój i orkiestrę (1972)

[materiały Archiwum Związku Kompozytorów Polskich],   

Błaszczyk Leon Tadeusz , Dyrygenci polscy i obcy w Polsce działający w XIX i XX w., PWM, Kraków 1964

Has Stanisław, w: Słownik muzyków polskich (pod red. Józefa Chomińskiego), t. I "a-ł", PWM, Kraków 1964

Iwanicka-Nijakowska Anna , Has Stanisław, w: Kompozytorzy polscy 1918-2000, t. II Biogramy (pod red. Marka Podhajskiego), Akademia Muzyczna im. Fryderyka Chopina w Warszawie / Akademia Muzyczna im. Stanisława Moniuszki w Gdańsku, Warszawa / Gdańsk 2005