kompozytor, dyrygent i pedagog; ur. 10 lipca 1936, Pszów (k. Wodzisławia Śląskiego). Studiował w Państwowej Wyższej Szkole Muzycznej w Katowicach, którą ukończył z trzema dyplomami – pedagogika muzyczna (1960), kompozycja (klasa Bolesława Szabelskiego, 1964) oraz dyrygentura (klasa Karola Stryji, 1967).
Jan Wincenty Hawel za swoje osiągnięcia kompozytorskie otrzymał wiele nagród, m.in. w 1965 – II nagrodę na Konkursie Młodych Związku Kompozytorów Polskich za Konstrukcje na wielką orkiestrę symfoniczną (1965), w 1969 – II nagrodę na Konkursie Kompozytorskim im. Stanisława Wiechowicza za Sinfoniettę per coro misto a cappella (1969), rok później – nagrodę I stopnia na Konkursie Kompozytorskim im. Artura Malawskiego w Krakowie za Capriccio-Fantasia No. 1 per contrabasso (1970), w 1972 – I nagrodę na Konkursie Kompozytorskim im. Grzegorza Fitelberga za Sinfonię concertante no. 2 na organy i orkiestrę (1972) oraz I nagrodę na Konkursie Kompozytorskim „Wiosna Opolska” za Witraże na fortepian (1972), w 1978 – II nagrodę na Ogólnopolskim Konkursie Kompozytorskim dla gitary klasycznej w Łodzi za Koncert na gitarę solo (1978), w 1979 – na Otwartym Konkursie Kompozytorskim z okazji 34 Rocznicy Wyzwolenia Warszawy II nagrodę za Balladę warszawską na chór mieszany (1979) i III nagrodę za Warszawski wiatr na chór dziecięcy (1979), w 1980 – II nagrodę na Konkursie Kompozytorskim im. Artura Malawskiego za Kwartet smyczkowy nr 3 (1980), rok później – I nagrodę na Ogólnopolskim Konkursie Kompozytorskim w Warszawie za Psalm nadziei na chór mieszany (1981), a w 1982 – I nagrodę na Konkursie Kompozytorskim w Katowicach za Oratorium polskie na solistów, recytatora, dwa chóry i orkiestrę (1981) oraz II nagrodę na Konkursie Kompozytorskim im. Artura Malawskiego za Kwartet smyczkowy nr 4 (1982).
Bezpośrednio po zakończeniu edukacji muzycznej został wykładowcą na swojej macierzystej uczelni, gdzie pełnił funkcję profesora klasy kompozycji i dyrygentury. W latach 1988-1990 kierował zespołem badawczym, który pracował nad tematem "Muzyka na Śląsku - aspekty, nurty, działania, ludzie". Od 1987 do 1990 był kierownikiem Katedry Kompozycji i Teorii Muzyki, a w latach 1981-87 i 1990-96 piastował godność rektora katowickiej uczelni.
Oprócz działalności kompozytorskiej i pedagogicznej zajmuje się również dyrygenturą. Kierował Akademicką Orkiestrą Symfoniczną (1975-2002), a od 1981 do 2006 był kierownikiem artystycznym i dyrygentem założonej przez siebie Śląskiej Orkiestry Kameralnej, z którą koncertował w kraju i za granicą: w Niemczech, Czechach, Słowacji, Francji, Austrii i Szwajcarii.
Jest członkiem zwyczajnym Związku Kompozytorów Polskich (od 1966), ZAiKS, Rady Artystycznej Polskiego Związku Chórów i Orkiestr, wieloletnim konsultantem artystycznym, jurorem w konkursach kompozytorskich, dyrygenckich i przeglądach zespołów artystycznych.
Maesto został uhonorowany pięciokrotnie Nagrodą Ministra Kultury i Sztuki, Nagrodą Wojewódzką za całokształt twórczości kompozytorskiej i działalność pedagogiczną (1981), Nagrodą im. Karola Miarki (1996), Srebrnym Medalem "Zasłużony Kulturze Gloria Artis” (2006). W 2017 roku został honorowym obywatelem Pszowa.
aktualizacja: 2002, 2008 (Małgorzata Kosińska), 2019, 2024 (Wiktoria Antonczyk)
Hawel Jan Wincenty, w: Kompozytorzy i muzykolodzy środowiska katowickiego (red. Ewa Bocek, Andrzej Kornecki i Krystyna Turek), Katowickie Towarzystwo Społeczno-Kulturalne, Katowice 1982
Zmuda Grzegorz, Hawel Jan Wincenty, w: Encyklopedia Muzyczna PWM (część biograficzna pod red. Elżbiety Dziębowskiej), t. „hij”, PWM, Kraków 1993
Hawel Jan Wincenty, w: Utwory i publikacje członków katowickiego oddziału ZKP (red. Jolanta Bauman-Szulakowska, Magdalena Dziadek i Krystyna Turek), „Śląsk”, Katowice 1994
Bogusławski Edward, Symfonie Jana Wincentego Hawela, Akademia Muzyczna w Katowicach, Katowice 1998
Rynek Starego Miasta 27
00-272 Warszawa
e-mail:
tel: +48 785 370 000
Modernizacja strony odbywa się dzięki wsparciu Ministra Edukacji i Nauki w ramach programu Nauka dla społeczeństwa II.