pianistka i pedagog; ur. 8 lutego 1930, Łódź; zm. 9 grudnia 2013, Warszawa. Naukę gry na fortepianie rozpoczęła w wieku sześciu lat. Studiowała w klasie fortepianu Margerity Trombini-Kazuro w warszawskiej Państwowej Wyższej Szkole Muzycznej, gdzie w 1949 uzyskała dyplom z wyróżnieniem.

W tym samym roku została laureatką II nagrody IV Międzynarodowego Konkursu Pianistycznego im. Fryderyka Chopina w Warszawie. W 1953 otrzymała V nagrodę na Konkursie im. Marguerite Long i Jacquesa Thibaud w Paryżu oraz Prix Chopin za wykonanie utworów Fryderyka Chopina. W 1962 – jako pianistka roku – została uhonorowana medalem Fundacji Harriet Cohen w Londynie. Na rynku amerykańskim pojawiły się wysoko ocenianione przez krytykę jej nagrania muzyki Chopina dokonane dla wytwórni Westminster (19 nokturnów, 14 walców i oba koncerty pod dyrekcją Sir Adriana Cedrica Boulta). Nagrywała także dla Deutsche Grammophon, Lumen (21 mazurków Chopina), Chant du Monde, Polskich Nagrań (utwory Chopina w serii Dzieła wszystkie oraz 20 mazurków op. 50 Karola Szymanowskiego, Koncert fortepianowy Ignacego Jana Paderewskiego, Balladę Ludomira Różyckiego). Na początku lat 80-tych nagrała dla Polskich Nagrań wszystkie mazurki Chopina, za które w 1985 otrzymała nagrodę Komitetu do Spraw Radia i Telewizji.

Barbara Hesse-Bukowska występowała w salach koncertowych największych ośrodków muzycznych świata. Odbyła tournées z Orkiestrą Filharmonii Narodowej, Wielką Orkiestrą Symfoniczną Polskiego Radia, Orkiestrą Filharmonii Pomorskiej. Często koncertowała w Japonii, gdzie jest ceniona również jako pedagog. W 1963 rozpoczęła działalność pedagogiczną w Państwowej Wyższej Szkole Muzycznej we Wrocławiu. Od 1972 jako docent (później jako profesor) prowadziła klasę fortepianu w Akademii Muzycznej w Warszawie. Prowadziła także kursy mistrzowskie w Warszawie, Helsinkach, Hawanie, Sydney. Była członkiem jury konkursów pianistycznych w Leeds, Warszawie (Międzynarodowy Konkurs Pianistyczny im. Fryderyka Chopina), Palm Beach, Sofii, Moskwie, Taipei, Tokio, Pekinie, Bangkoku, Paryżu, Wilnie i Barcelonie.

Była pomysłodawczynią i organizatorką, od 1995, Festiwalu „Lato z Chopinem” w Busku-Zdroju, we współpracy z Centrum Kulturalno-Oświatowym Uzdrowiska Busko-Zdrój S.A. Biorą w nim udział młodzi pianiści z całego świata.

Barbara Hesse-Bukowska otrzymała Złoty Krzyż Zasługi (1955), Order Sztandaru Pracy II (1959) i I klasy (1984), Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski (2010) oraz Medal 40-lecia Polski Ludowej. Od 2018 jest patronką ulicy na wrocławskim Jagodnie.

aktualizacja: 2002, 2009 (mk), 2013 (ai), 2020 (ac)

Popis Jan, Hesse-Bukowska Barbara, w: Encyklopedia Muzyczna PWM (część biograficzna pod red. Elżbiety Dziębowskiej), t. „hij”, PWM, Kraków 1993

Dybowski Stanisław, Hesse-Bukowska Barbara, w: Słownik pianistów polskich, Selene, Warszawa 2003

Jeden z najważniejszych i najtrudniejszych, Z Barbarą Hesse-Bukowską i Piotrem Palecznym - laureatami konkursów chopinowskich rozmawia Ewa Skardowska-Kiljan, "Twoja Muza" 2005 nr 4, s. 81-84

Paderewski Koncert fortepianowy a-moll op. 17 - Olympia, OCD 302 (1988)

Paderewski Koncert fortepianowy a-moll op. 17 - Olympia, OCD 302 (1988)

Paderewski Koncert fortepianowy a-moll op. 17 - Olympia, OCD 302 (1988)

Paderewski Koncert fortepianowy a-moll op. 17 - Olympia, OCD 302 (1988)

Różycki Ballada na fortepian i orkiestrę op. 2 - Olympia, OCD 306 (1988)

Szymanowski Utwory na fortepian - Polskie Nagrania, PNCD 066 (1990)