śpiewak (baryton); ur. 1 stycznia 1922, Lwów; zm. 26 lutego 2000, Kraków. Naukę śpiewu odbył we Lwowie pod kierunkiem Heleny Oleskiej i Adama Didura. W studium przy Teatrze Starym w Krakowie pracował nad zasadami gry aktorskiej. Zadebiutował w 1941 w rozgłośni radiowej we Lwowie. Śpiewał wówczas pieśni Jana Karola Galla, Stanisława Niewiadomskiego i Stanisława Moniuszki. Jego debiut sceniczny odbył się w Krakowie w 1944 – wystąpił wtedy na scenie Teatru Starego w partii Janusza w Halce Stanisława Moniuszki. W latach 1945-56 był solistą Państwowej Opery Śląskiej w Bytomiu, od 1957 zaś solistą Opery Warszawskiej. Brał udział w najsłynniejszych festiwalach muzycznych, m.in. Berliner Festwochen, Edinburgh Festival, Salzburger Festspiele, Holland Festival w Amsterdamie, Wiener Festwochen, Brucknerfest w Linzu, Praska Wiosna, Warszawska Jesień. Śpiewał także w Stanach Zjednoczonych (Nowy Jork, Minneapolis, Waszyngton, Atlanta), Kanadzie (Toronto), Iranie (Shiraz-Persepolis), a także w Münster (gdzie w 1966 brał udział w światowym prawykonaniu Pasji według św. Łukasza Krzysztofa Pendereckiego), Atenach, Montreux, Perugii oraz w słynnych sala operowych – La Scali w Mediolanie, Teatro San Carlo w Neapolu, Teatro Colón w Buenos Aires (w 1981 w Królu Rogerze Karola Szymanowskiego), Theater der Stadt Bonn. Współpracował z radiem i telewizją w kraju i za granicą, nagrywał płyty dla takich firm fonograficznych jak Deutsche Grammophon, Philips i Polskie Nagrania. W 1971 otrzymał Grand Prix du Disque za nagranie Króla Rogera Karola Szymanowskiego na płytach Polskich Nagrań, w 1973 – za nagranie Diabłów z Loudun Krzysztofa Pendereckiego.
Andrzej Hiolski miał rozległy repertuar – od baroku do współczesności. Do jego najlepszych ról scenicznych można zaliczyć postać Miecznika w Strasznym dworze Stanisława Moniuszki, Golauda w Peleasie i Melizandzie Claude Debussy’ego, Hrabiego Almavivy w Weselu Figara Wolfganga Amadeusa Mozarta, tytułowe role w operach Król Roger Karola Szymanowskiego, Don Giovanni Wolfganga Amadeusa Mozarta oraz Eugeniusz Oniegin Piora Czajkowskiego, a z oper współczesnych śpiewał w Il prigioniero Luigi Dallapiccoli i Diabłach z Loudun Krzysztofa Pendereckiego (w 1969 brał udział w prawykonaniu tego dzieła w Hamburgu w roli ojca Grandier). Szczególnie ważne miejsce w jego działalności artystycznej stanowiło wykonawstwo dzieł oratoryjno-kantatowych (Johanna Sebastiana Bacha, Ludwiga van Beethovena, Wolfganga Amadeusa Mozarta, Johannesa Brahmasa, Béli Bartóka, Bohuslava Martinů, Tadeusza Bairda, Krzysztofa Pendereckiego), pieśni – zwłaszcza romantyków niemieckich (Franza Schuberta, Roberta Schumanna, Hugo Wolfa, Gustawa Mahlera), a także polskiej liryki wokalnej (Fryderyka Chopina, Stanisława Moniuszki, Mieczysława Karłowicza, Jana Karola Galla, Stanisława Niewiadomskiego).
Andrzej Hiolski został odznaczony Orderem Sztandaru Pracy I i II klasy oraz Krzyżem Komandorskim, Oficerskim i Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski.