pianista, kameralista i pedagog; ur. 23 czerwca 1892, Lwów; zm. 23 maja 1993, Filadelfia. Był uczniem Henryka Melcera (fortepian), Adama Sołtysa. (przedmioty teoretyczne) i Stanisława Niewiadomskiego (kompozycja) w Konserwatorium we Lwowie. W latach 1899-1904 kształcił się w Wiedniu pod kierunkiem Teodora Leszetyckiego.

Publicznie wystąpił po raz pierwszy w Wiedniu w 1900, tam też dwa lata później zagrał recital, na program którego złożyły się utwory Josepha Haydna, Wolfganga Amadeusa Mozarta, Roberta Schumanna, Fryderyka Chopina, Ludwiga van Beethovena i Niewiadomskiego. W Warszawie zadebiutował 4 listopada 1902, grając w Filharmonii Warszawskiej I Koncert fortepianowy C-dur op. 15 Beethovena pod batutą Emila Młynarskiego. Od tej pory regularnie koncertował w Europie (Niemcy, Austria, Francja, Włochy, Portugalia, Hiszpania, Węgry, Watykan, Anglia), później w Ameryce Południowej i Stanach Zjednoczonych (30 grudnia 1906 zagrał pierwszy raz w Carnegie Hall w Nowym Jorku). W latach 1911-13 mieszkał w Paryżu, w 1914 przeniósł się do Mediolanu. W 1939 rozpoczął blisko dwuletnie tournée po krajach Ameryki Południowej.

W 1940 osiedlił się w Nowym Jorku, gdzie uczył gry na fortepianie w Juilliard School of Music, następnie w Curtis Institute of Music w Filadelfii – tu w 1969 otrzymał tytuł doktora honoris causa.

W 1960 był członkiem jury VI Międzynarodowego Konkursu Pianistycznego im. Fryderyka Chopina w Warszawie

Po II wojnie światowej koncertował w Polsce dwukrotnie – w 1964 w Warszawie zagrał kompozycje Haydna, Beethovena i Chopina, a w Katowicach, z towarzyszeniem Wielkiej Orkiestry Symfonicznej Polskiego Radia pod dyrekcją Jana Krenza, Koncert fortepianowy d-moll KV 466 Mozarta, zaś w 1984 (miał wówczas 92 lata) dał recital w Filharmonii Narodowej w Warszawie (Johann Sebastian Bach, Mozart, Karol Szymanowski i Chopin). Ostatni jego występ odbył się 31 października 1990 w Filadelfii.

W repertuarze Mieczysława Horszowskiego były dzieła takich kompozytorów, jak Isaac Albéniz, Béla Bartók, Aaron Copland, Luigi Dallapiccola, Théodore Dubois, Arthur Honegger, Frank Martin, Max Reger, Ottorino Respighi, Josef Suk, Igor Strawiński, Dmitrij Szostakowicz, Szymanowski, Aleksander Tansman, Heitor Villa-Lobos. Grał także utwory kameralne wspólnie z wiolonczelistą Pablo Casalsem, skrzypkiem Józsefem Szigetim, altowiolistą Williamem Primrosem, a także Kwartetem Węgierskim i Kwartetem Budapeszteńskim. Dokonał nagrań m.in. dla wytwórni HMV, Columbia Records, RCA, Deutsche Grammophon, Nonesuch Records.