kompozytor; ur. 29 lipca 1974, Golub-Dobrzyń. W latach 1993-98 studiował kompozycję pod kierunkiem Marka Stachowskiego w Akademii Muzycznej w Krakowie, którą ukończył z wyróżnieniem. W 2002 uzyskał kwalifikacje I stopnia, a w czerwcu 2012 roku - stopień doktora habilitowanego. 

Swoje umiejętności doskonalił biorąc udział w międzynarodowych kursach: w 1997 podczas Young Composers Meeting w Apeldoorn (pod kierunkiem Rodney’a Shermana, Roberta Platza, Louisa Andriessena), Sommerkurse für Neue und Computermusik w Stuttgarcie oraz Międzynarodowych Letnich Kursów Kompozytorskich w Radziejowicach (pod kierunkiem Petera-Michaela Hamela, Alejandro Iglesiasa Rossiego, Paula Pattersona), w 1998 podczas Buckower Sommerwerkstatt w Buckow, w 2006 w Darmstadt (u Helmuta Lachenmanna i Georgesa Aperghisa).

Maciej Jabłoński jest laureatem kilku konkursów kompozytorskich: w 1995 otrzymał wyróżnienie za Psalm 138, w 1996 – II nagrodę (pierwszej nie przyznano) za Psalm 23 na Konkursie Kompozytorskim im. Adama Didura w Sanoku, w 1997 – III nagrodę za Zaczarowany ogród na Konkursie im. Ryszarda Bukowskiego, w 2009 – Grand Prix za Logorhea na konkursie kompozytorskim zorganizowanym przy festiwalu Sound Screen w Bydgoszczy.

Współpracował z wieloma polskimi zespołami orkiestrowymi: Narodowa Orkiestra Symfoniczna Polskiego Radia, Chór i Orkiestra Symfoniczna Filharmonii Narodowej, Polska Orkiestra Radiowa w Warszawie, AUKSO Orkiestra Kameralna Miasta Tychy, Orkiestra Smyczkowa AMADEUS, Orkiestra Muzyki Nowej, Orkiestra Akademii Beethovenowskiej, Orkiestra Opery Śląskiej w Bytomiu, Orkiestra Akademii Muzycznej w Krakowie, Tarnowska Orkiestra Kameralna, oraz dyrygentami: Tomasz Bugaj, Szymon Bywalec, Wojciech Czepiel, Agnieszka Duczmal, Michał Dworzyński, Przemysław Fiugajski, Marek Moś, Marcin Nałęcz-Niesiołowski, Paweł Przytocki, Tomasz Tokarczyk, Maciej Tworek, Piotr Warzecha, Antoni Wit, Sławek A. Wróblewski, José Maria Florêncio Junior, a także zespołami kameralnymi: ARA Ensemble, Kwadrofonik, Kwartludium, Ensemble Nordlys, Das Neue Ensemble, Krakow Horn Quartet, Krakowski Kwartet Saksofonowy, Smash Ensemble i Lutoslawski Piano Duo.

Utwory Jabłońskiego są w repertuarze takich artystów, jak m.in.: Josiah Boothby, Paweł Cieślak, Anna Ciuła-Pehlken, Bartosz Gaudyn, Udo Grimm, Gośka Isphording, Jan Kalinowski, Petr Katina, Michał Knot, Barbara Krzekotowska, Jarosław Malanowicz, Christine Michaela Pryn, Andrzej Rzymkowski, Marian Sobula, Marek Szlezer, Maciej Zimka.

Jego kompozycje wykonywane były w Polsce (m.in. w ramach Dni Kompozytorów Krakowskich, „Warszawskiej Jesieni”, festiwalu "Musica Polonica Nova", Festiwalu Prawykonań, "Audio Art" i Poznańskiej Wiośnie Muzycznej) oraz w Niemczech, Danii, Szwecji, Austrii, Hiszpanii i na Słowacji. Symfonia nr 5 (2004), Koncert na saksofon altowy i orkiestrę (2006) oraz 277,13 K (2009), zostały zrealizowane dzięki finansowemu wsparciu Ministerstwa Kultury i Dziedzictwa Narodowego. Utwór The Moebius Strip został skomponowany dla zespołu Kwadrofonik na zamówienie Filharmonii Świętokrzyskiej w ramach cyklu zamówień kompozytorskich "Kolekcje 2012-2013”. W kwietniu 2015 roku odbyła się premiera Symfonii nr 6, skomponowanej na zamówienie Narodowej Orkiestry Symfonicznej Polskiego Radia. 

Od 1998 wykłada przedmioty teoretyczne w krakowskiej Akademii Muzycznej, od 2004 na stanowisku adiunkta, od 2024 – profesora. Od 2015 roku prowadzi klasę kompozycji. 

Wykłada również przedmioty teoretyczne w Szkole Muzycznej I i II st. im. Bronisława Rutkowskiego w Krakowie.

Zajmuje się również propagowaniem muzyki w środowisku dzieci i młodzieży, m.in. współpracuje z Filharmonią Krakowską, gdzie poprowadził 1700 audycji w szkołach Małopolski. Aktywnie działa na niwie publicystyki, współpracując m.in. z "Ruchem Muzycznym” i magazynem "Glissando” (relacje, recenzje, eseistyka), sporadycznie z "Tygodnikiem Powszechnym”, "Dwutygodnikiem”, portalem Culture.pl. Współpracuje z Polskim Wydawnictwem Muzycznym: jest współautorem Przewodnika po muzyce koncertowej (PWM 2003/2004), autorem blisko 50 haseł w Encyklopedii Muzycznej PWM, w tym specjalnego suplementu Górecki. Specjalizuje się w twórczości najmłodszej generacji kompozytorskiej w Polsce.

Współzałożyciel (wraz z Ewą Trębacz i Andrzejem Bonarkiem) Stowarzyszenia Artystycznego Apeiron (1998). 

Od 2006 roku jest członkiem Związku Kompozytorów Polskich. Od 2024 roku należy do Polskiego Stowarzyszenia Muzyki Elektronicznej.

Macieja Jabłońskiego uhonorowano Brązowym Krzyżem Zasługi (2019), odznaką honorową "Zasłużony dla Kultury Polskiej” (2019) oraz Medalem Komisji Edukacji Narodowej (2023).

aktualizacja: 2003 (Małgorzata Kosińska), 2019, 2024 (Wiktoria Antonczyk)

Aktualne dane kontaktowe:

Ten adres pocztowy jest chroniony przed spamowaniem. Aby go zobaczyć, konieczne jest włączenie w przeglądarce obsługi JavaScript. 

Jan Topolski określił go jako niespokojnego ducha. O jego utworach Krzysztof Droba powiedział „każdy inny – ręcznie malowany”. Jabłoński nie posiada wyrazistego stylu, albowiem do każdego utworu zasiada z nowym bagażem pomysłów i dba o to, by nie powielać swoich rozwiązań, choć nie startuje od zera i ma określone preferencje. Stara się także unikać zbyt oczywistego nawiązywania do muzyki innych twórców, choć nie broni się przed inspiracjami. W każdym utworze dąży do stworzenia indywidualnego pejzażu dźwiękowego, co tłumaczy ich różnorodność stylistyczną.

Pomimo to można w nich dostrzec pewną wspólną nić wynikającą ze stosowania ulubionych rozwiązań. Należy do nich heterofonia, modalność, mikrotonowość, szybkie i płynne zmiany dźwięku centralnego, skłonność do narracyjnego kształtowania przebiegu muzyki w czasie, czy kontrapunktyczne traktowanie brzmień i faktur. Nie fetyszyzuje nowych środków, chętnie zestawia je ze środkami tradycyjnymi, zaś materiał dźwiękowy nigdy nie jest celem samym w sobie.

Jego muzyka jest często studium różnych stanów psychicznych i zachowań człowieka w określonych okolicznościach. Sztuka nie jest dla Macieja Jabłońskiego odbiciem rzeczywistości, lecz raczej reakcją na nią.

W dorobku Jabłońskiego znajduje się ponad 150 utworów – na orkiestrę, zespół kameralny lub instrument solo; są to utwory zarówno akustyczne, jak i z warstwą elektroakustyczną. Za młodu był aktywny na niwie symfoniki – jest autorem 6 symfonii i kilkunastu koncertów instrumentalnych. W ostatnich 5 latach przeniósł swoje zainteresowania na muzykę kameralną, nierzadko z partią taśmy.