skrzypek, kameralista i pedagog; ur. 30 września 1939, Palmiry. Po ukończeniu Liceum Muzycznego we Wrocławiu, studiował w latach 1958-63 grę na skrzypcach u Tadeusza Wrońskiego w Państwowej Wyższej Szkole Muzycznej w Warszawie (dyplom z wyróżnieniem). W latach 1965-66 kontynuował studia na Indiana University w Bloomington w Stanach Zjednoczonych pod kierunkiem Josefa Gingolda i Janosa Starkera.

Jeszcze w czasie nauki odniósł swe pierwsze sukcesy artystyczne: w 1959 zajął I miejsce na Konkursie im. Eugène Ysaÿe’a w Warszawie oraz III miejsce na Konkursie Muzycznym w ramach Światowego Festiwalu Młodzieży w Wiedniu. W 1962 zdobył III nagrodę i nagrodę specjalną Henryka Szerynga na IV Międzynarodowym Konkursie Skrzypcowym im. Henryka Wieniawskiego w Poznaniu. W 1970 otrzymał nagrodę specjalną Konkursu im. George Enescu w Bukareszcie.

Krzysztof Jakowicz prowadzi aktywne życie koncertowe – występował w Europie, Stanach Zjednoczonych, Kanadzie, Australii, Nowej Zelandii, Japonii i Izraelu, z orkiestrami: English Chamber Orchestra, Filharmonia Izraelska, BBC Scottish Symphony Orchestra, Orkiestra Filharmoniczna z Oslo, Orquesta Nacional de España, Orquesta Ciutat de Barcelona, Wiener Symphoniker, ORTF z Wiednia, Bamberger Symphoniker, Dresdner Philharmonie, Berliner Sinfonie Orchester, Westdeutsche Rundfunk z Kolonii, Accademia di Santa Cecilia w Rzymie, Orchestre de Bordeaux-Aquitaine, Sinfonia Varsovia, Orkiestra Filharmonii Narodowej, Wielka Orkiestra Symfoniczna Polskiego Radia, pod batutą takich dyrygentów, jak m.in. Jiří Bělohlávek, Riccardo Chailly, Leopold Hager, Pinchas Steinberg, Michael Tabachnik, Jacek Kaspszyk, Kazimierz Kord, Jerzy Maksymiuk, Krzysztof Penderecki, Jerzy Semkow, Antoni Wit, Marek Pijarowski. Wielokrotnie zapraszany był do udziału w renomowanych festiwalach, takich jak: „Warszawska Jesień”, Festiwal Dwóch Światów w Spoleto, Berliner Festspiele, Festival de Paris, Festival Vlaanderen, Wiener Festwochen oraz w festiwalach w Edynburgu, Londynie i Bregenz. W 1995 z okazji 50-lecia ONZ wystąpił na uroczystym koncercie w Paryżu, podczas którego wraz z Orchestre National de France pod dyrekcją Jerzego Semkowa wykonał I Koncert skrzypcowy Karola Szymanowskiego.

Krzysztof Jakowicz jako kameralista grał z takimi artystami, jak Krzysztof Jabłoński, Stefan Kamasa, Tsuyoshi Tsutsumi, Tomasz Strahl, Waldemar Malicki, Krystyna Borucińska, Konstanty Andrzej Kulka, Vadim Brodski. W latach 1966-68 współpracował z Warszawskim Kwintetem Fortepianowym, najpierw jako drugi, a następnie – po odejściu Bronisława Gimpla – jako pierwszy skrzypek. Od wielu lat tworzy duet skrzypcowy ze swoim synem, Jakubem Jakowiczem, profesorem UMFC.

W 1986 otrzymał statuetkę "Orfeusz” – nagrodę krytyków Stowarzyszenia Polskich Artystów Muzyków SPAM za najlepsze wykonanie utworu polskiego kompozytora podczas Festiwalu "Warszawska Jesień” – Łańcuch II na skrzypce i orkiestrę Witolda Lutosławskiego, w 1989 za płytę z tym utworem został uhonorowany nagrodą krytyków francuskich Diapason d’Or, w 1997 nagrodę fonograficzną Fryderyk ’97 za nagranie Partity na skrzypce i orkiestrę Lutosławskiego. Jest pierwszym w Polsce skrzypkiem, który nagrał dla Polskiego Radia wszystkie sonaty i partity Johanna Sebastiana Bacha. Dokonał także wielu nagrań telewizyjnych i płytowych dla polskich (DUX, Polskie Nagrania) i zagranicznych (EMI, Angel, Le Chant du Monde i Riikskonsert) firm płytowych.

Krzysztof Jakowicz od 1966 prowadził klasę skrzypiec w Państwowej Wyższej Szkole Muzycznej w Warszawie (następnie Uniwersytecie Muzycznym Fryderyka Chopina). Był również gościnnym profesorem na SOAI University w Osace w Japonii. Ponadto wykładał na międzynarodowych kursach mistrzowskich we Francji, Austrii (Salzburg) i Japonii (Tokio, Osaka). Zasiada w jury prestiżowych konkursów skrzypcowych (im. Niccolò Paganiniego w Genui, im. Henryka Wieniawskiego w Poznaniu, im. Carla Nielsena w Odense, im. Tadeusza Wrońskiego w Warszawie, im. Yehudi Menuhina w Folkestone). Obecnie jest emerytowanym profesorem zwyczajnym Uniwersytetu Muzycznego Fryderyka Chopina w Warszawie. W 2016 roku został wyróżniony tytułem Profesora Honorowego tejże Uczelni "za wybitne osiągnięcia artystyczne i dydaktyczne w dziedzinie sztuk muzycznych w dyscyplinie gra na skrzypcach, za zasługi na rzecz kształtowania wizerunku artystycznego Alma Mater".

Jest laureatem Nagrody Ministra Kultury i Sztuki I i II stopnia, Nagrody Ministra Spraw Zagranicznych za upowszechnianie kultury polskiej za granicą, Nagrody Honorowej Związku Kompozytorów Polskich za wielokrotne wykonania polskiej muzyki współczesnej (1988). Został uhonorowany Złotym Krzyżem Zasługi, Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski (2002), Odznaką Honorową "Zasłużony dla Kultury Polskiej” (2010), Złotym Medalem "Zasłużony Kulturze Gloria Artis” (2015), Złotym Fryderykiem za całokształt osiągnięć artystycznych (2020), Doroczną Nagrodą Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego za całokształt twórczości (2022). W Alei Gwiazd przy wrocłąwskim Placu Wolności w 2018 roku odsłonięto tablicę upamiętniającą współpracę Krzysztofa Jakowicza z Narodowym Forum Muzyki.

Artysta gra na skrzypcach włoskiego lutnika Paolo Albaniego z 1698, podarowanych Jakowiczowi przez jego mistrza, Tadeusza Wrońskiego.

aktualizacja: 2002, 2009 (Małgorzata Kosińska), 2019, 2024 (Wiktoria Antonczyk)