muzykolog; ur. 17 czerwca 1958, Lublin. Ukończył studia w Instytucie Muzykologii Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego, uzyskując magisterium w 1983 roku na podstawie pracy Motety a cappella nieznanych kompozytorów z rękopisu proweniencji wawelskiej (rkp. Ch I 203, XVIII w.), pisanej pod kierunkiem ks. prof.. dra hab. Karola Mrowca. W latach 1983-1988 był doktorantem stypendystą w KUL. W semestrze zimowym roku akademickiego 1986/87 przebywał jako stypendysta „Gemeinschaft zur Förderung von Studienaufenthalten Polnischer Studenten in der Bundesrepublik Deutschland" na uniwersytecie we Fryburgu Bryzgowijskim, gdzie uczestniczył w seminarium doktorskim prof. dra hab. Hansa H. Eggebrechta. Od 1988 do 1993 pracował jako asystent na Wychowaniu Muzycznym w Instytucie Wychowania Artystycznego Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej w Lublinie. W IWA UMCS prowadził zajęcia z kontrapunktu. W latach 1988-1999 był nauczycielem akademickim w Instytucie Muzykologii KUL - 1988-1997 jako asystent, 1997-1999 jako adiunkt. Tytuł doktora uzyskał na Wydziale Teologicznym KUL 1996 roku, przedstawiając dysertację Polifonia a cappella mistrzów polskiego baroku. Wiek XVII (promotor ks. prof. dr hab. Karol Mrowiec). W Instytucie Muzykologii KUL prowadził zajęcia z kontrapunktu, propedeutykę muzykologii, literaturę muzyczną, repertuar gregoriański. Od 1999 jest adiunktem w Instytucie Muzyki Wydziału Artystycznego UMCS (Zakład Teorii Muzyki). Wykłada historię stylów i technik kompozytorskich, harmonię z elementami kontrapunktu, analizę dzieła muzycznego, historię kultury, prowadzi także seminarium magisterskie. Dla studentów Instytutu Sztuk Pięknych Wydziału Artystycznego UMCS przedstawia wykład z zakresu problematyki kultury muzycznej. Od roku akademickiego 1999/2000 głosi wykłady monograficzne w Instytucie Muzykologii Uniwersytetu Jagiellońskiego w Krakowie. W 1998 został członkiem zwyczajnym Sekcji Muzykologów Związku Kompozytorów Polskich.
W swoich badaniach naukowych i działalności muzykologicznej Tomasz Jasiński koncentruje się na zagadnieniach związanych z muzyką epok baroku i renesansu. Podejmuje problemy z zakresu techniki kontrapunktycznej, stylu muzycznego, wzajemnych związków między muzyką a słowem, zarówno w odniesieniu do dzieł mistrzów staropolskich, jak i twórczości kompozytorów obcych. Jest autorem kilkudziesięciu publikacji naukowych i edycji nutowych. W latach 1983-1992 regularnie uczestniczył w obradach Seminarium Muzyki Dawnej, prowadzonym w Katedrze Historii i Teorii Muzyki UJ przez prof. dra hab. Zygmunta M. Szweykowskiego. Przedstawił referaty na ośmiu konferencjach naukowych: seminarium poświęconym Grzegorzowi Gerwazemu Gorczyckiemu (Kraków 1984), XIX Ogólnopolskiej Konferencji Muzykologicznej Muzykologia i muzyka polska wobec Wielkiej Tradycji kompozytorskiej Europy (Warszawa 1985), XXI Sesji Muzykologicznej Polsko-Włoskiej „Italianita come categoria musicale” (Poznań 1989), ogólnopolskiej sesji naukowej Muzyka baroku. Style, interpretacje, stylizacje (Poznań 1993), XXIX Ogólnopolskiej Konferencji Muzykologicznej Mistrzowie muzyki późnego renesansu – dokonania i tradycje (Toruń 1994), ogólnopolskiej konferencji muzykologicznej Staropolszczyzna muzyczna (Warszawa 1996), interdyscyplinarnej międzynarodowej konferencji naukowej Jerozolima w kulturze europejskiej (Warszawa 1996), Międzynarodowej Konferencji Muzykologicznej Musica Baltica: Im Umkreis des Wandels von den cori spezzati zum konzertierenden Stil (Gdańsk 2002). Utrzymuje stałą współpracę z kwartalnikiem „Muzyka”, obcojęzycznym periodykiem „Musica Iagellonica” i Encyklopedią Muzyczną PWM.
Prima i seconda pratica w twórczości Heinricha Schütza i Marcina Mielczewskiego. Przykłady odmiennych postaw stylistycznych w okresie wczesnego baroku, „Muzyka" 1987 nr 1, s.21-29
Contrapunctus fractus w twórczości wokalnej kompozytorów niemieckich pierwszej połowy XVII wieku, „Muzyka” 1988 nr 4, s. 49-66
„De Conceptione BVM" Franciszka Liliusa. Do problemów notacji i rytmiki wielogłosowości XVII wieku, „Roczniki Teologiczno-Kanoniczne” 1989 z. 7, s. 195-206
Takt i słowo jako elementy porządkujące przebieg struktury wielogłosowej w twórczości motetowej a cappella Gorczyckiego, w: Grzegorz Gerwazy Gorczycki. Studia II (pod red. Zygmunta M. Szweykowskiego), Kraków 1990
Próba eksplikacji imponderabiliów techniki kompozytorskiej na przykładzie polifonii sakralnej kompozytorów polskich drugiej połowy XVI wieku, „Muzyka" 1990 nr 2, s. 41-64
Imaginatio crucis w muzyce baroku, „Zeszyty Naukowe Akademii Muzycznej im. I. J. Paderewskiego w Poznaniu" 1994 z. 6, s. 65-82
Muzyczna retoryka Lassa i Palestriny. Figura – styl, „Muzyka” 1995 nr 4, s. 65-102
Lamentacje Jeremiasza w muzyce, w: Jerozolima w kulturze europejskiej (pod red. Piotra Paszkiewicza, Tadeusza Zadrożnego), Warszawa 1997
The stylus a cappella in the Music of Bartłomiej Pękiel: Artistry and the Transformation of Tradition, "Musica Iagellonica” 1997 Vol. 2, s. 151-160
"Missa Pulcherrima ad instar Praenestini" i pieśń "0 Ross, schoene Ross", w: Staropolszczyzna muzyczna (pod red. Jolanty Guzy-Pasiakowej, Agnieszki Leszczyńskiej, Mirosława Perza),, Warszawa 1998
Słowo polifonią doskonałą wypowiedziane: „Wahrlich, dieser ist Gottes Sohn gewesen". O Bachu „aksjologicznym", w: Affetti musicologici. Księga pamiątkowa z afektem ofiarowana Profesorowi Zygmuntowi Marianowi Szweykowskiemu (pod red. Piotra Poźniaka), Kraków 1999
Msze "łowickie" w nowej perspektywie badawczej, w: Marcin Mielczewski. Studia (pod red. Zygmunta M. Szweykowskiego), Kraków 1999
Kompozytorzy staropolscy w leksykonie Christiana Gottlieba Joechera, "Muzyka" 1999 nr 1, s. 101-107
"Missa Paschalis" Bartłomieja Pękiela. Z badań nad polifonią a cappella mistrzów polskiego baroku, „Muzyka” 1999 nr 3, s. 41-63
"Christus iam surrexit". Rekonstrukcja zdekompletowanej kontrafaktury Franciszka Liliusa, "Muzyka" 2000 nr 1, s. 65-70
Antonimowy dodatek "Domina nostra" do motetu "Sub tuum praesidium" Bartłomieja Pękiela - kompilacja i kontrafaktura. Z osobliwości staropolskich praktyk kompozytorskich, "Muzyka" 2001 nr 2, s. 29-41
Eksklamacje w muzyce baroku, w: Bliżej muzyki, bliżej człowieka (pod red. Andrzeja Białkowskiego, Barbary Smoleńskiej-Zielińskiej), Lublin 2002
Autorstwo Marcina Mielczewskiego udowodnione. O "berlińskich" koncertach wokalno-instrumentalnych sygnowanych monogramem "M. M.", "Muzyka" 2002 nr 2, s. 3-21
O nas
Nasze projekty
Dusza dźwięków
Encyklopedia
Kalendarz wydarzeń
Nasze patronaty
Szukaj
