dyrygent, kompozytor, skrzypek i pedagog; ur. 28 sierpnia 1919, Warszawa; zm. 14 maja 1998, tamże. W 1939 roku ukończył konserwatorium muzyczne, gdzie kształcił się w zakresie gry na skrzypcach. Lata II wojny światowej spędził w obozie przymusowej pracy w Weißensee pod Berlinem. Po wyzwoleniu zamieszkał w Warszawie. Współpracował jako skrzypek z wieloma orkiestrami i instytucjami, m.in. Miejską Orkiestrą Symfoniczną, Operą Warszawską, Operetką, Filharmonią. Był również dyrygentem Chóru Filharmonii Narodowej, zespołu „Mazowsze” i Polskiego Zespołu Tańca (1956-61). Ponadto studiował w Państwowej Wyższej Szkole Muzycznej w Warszawie: w latach 1951-54 teorię muzyki u Stefana Śledzińskiego, do 1955 roku – dyrygenturę u Witolda Rowickiego, a od 1951 do 1957 roku – kompozycję pod kierunkiem Kazimierza Sikorskiego, otrzymując dyplomy w zakresie wszystkich trzech kierunków. Wykształcenie muzyczne uzupełniał na kursach w Bayreuth u Ericha Leinsdorfa.

Od 1965 roku wykładał w warszawskiej Państwowej Wyższej Szkole Muzycznej oraz dyrygował Orkiestrą Symfoniczną uczelni. Był także dyrektorem artystycznym Orkiestry Kameralnej im. Karola Kurpińskiego w Warszawie. Jako dyrygent współpracował z największymi orkiestrami w Polsce i za granicą. W 1981 roku kierował z dużym powodzeniem Orquesta Sinfónica de Veracruz w Meksyku.

Jego twórczość kompozytorska obejmuje kompozycje orkiestrowe, kameralne oraz liczne opracowania utworów innych twórców. Prezentowana była publicznie podczas wielu koncertów w kraju i poza granicami, m.in. w Rumunii, Niemczech, Holandii, Meksyku, a tajże w ówczesnej Czechosłowacji, Jugosławii i ZSRR.

Oprócz działalności kompozytorskiej, pedagogicznej i dyrygenckiej Kabalewski czynnie udzielał się w stowarzyszeniach artystycznych. Od 1958 roku był członkiem Związku Kompozytorów Polskich. Należał też do Stowarzyszenia Polskich Artystów Muzyków i Stowarzyszenia Autorów ZAiKS, pełniąc w tym ostatnim przez wiele kadencji szereg funkcji w Zarządzie Sekcji Autorów Dzieł Muzyki Poważnej. W 1998 roku został wyróżniony Honorową Odznaką ZAiKS-u.

(Anna Iwanicka-Nijakowska)

Wariacje i fuga [wersja I] na kwartet smyczkowy (1953)

Uwertura koncertowa na orkiestrę (1959)

Fuga w starym stylu na altówkę (1960)

Poemat na skrzypce i fortepian (1960)

Poemat na skrzypce i orkiestrę symfoniczną (1960)

Pięć utworów na 4 instrumenty dęte drewniane (1961)

Trzy pieśni na chór a cappella (1961)

Fuga w dawnym stylu na skrzypce (1963)

Wariacje i fuga [wersja II] na kwartet smyczkowy (1965)

Wariacje i fuga [wersja III] na orkiestrę smyczkową (1966)

Tańce staropolskie na orkiestrę (1966)

Fuga w stylu klasycznym na wiolonczelę (1967)

Dwie pieśni do słów Horacego na głos żeński, flet i harfę (1967)

Wariacje i fuga [wersja IV] na kwartet smyczkowy (1969)

Dyptyk na cztery puzony (1973)

Three Polish Christmas Carols na cztery puzony (1974)

Kołysanka na 11 instrumentów dętych (1975)

Concertino na puzon i orkiestrę (1978)

Trzy inwencje i fuga na fortepian (1985)

Wieczne wrzeciono na troje skrzypiec (1985)

Suita na dwoje skrzypiec (1986)

Suita na orkiestrę smyczkową (1987)

Suita di barocco na orkiestrę instrumentów barokowych (1988)

[materiały Archiwum Związku Kompozytorów Polskich],   

Błaszczyk Leon Tadeusz , Dyrygenci polscy i obcy w Polsce działający w XIX i XX w., PWM, Kraków 1964

Moreno T. de, El director polaco Wladislaw Kabalewski dirigirá el segundo concierto de la OSV el próximo viernes, „El Universal. Diario de Veracruz” z dn. 23 września 1981

Iwanicka-Nijakowska Anna, Kabalewski Władysław, w: Kompozytorzy polscy 1918-2000, t. II Biogramy (pod red. Marka Podhajskiego), Akademia Muzyczna im. Fryderyka Chopina w Warszawie / Akademia Muzyczna im. Stanisława Moniuszki w Gdańsku, Warszawa / Gdańsk 2005