kompozytor i pedagog; ur. 14 marca 1956, Łodź. W 1981 ukończył studia kompozytorskie w klasie Bronisława Kazimierza Przybylskiego oraz teorię muzyki w Państwowej Wyższej Szkoły Muzycznej w Łodzi. W tym samym roku został zatrudniony w łódzkiej uczelni. Równolegle, przez dwa lata, pracował w średnim szkolnictwie muzycznym. Prowadził również Akademicki Chór Politechniki Łódzkiej.
Zdobył szereg nagród i wyróżnień podczas konkursów kompozytorskich, m.in.: II nagrodę na Ogólnopolskim Konkursie Młodych Kompozytorów (1982), II nagrodę oraz wyróżnienie na Pianistycznym Konkursie Kompozytorskim w Słupsku (1984), II nagrodę na Konkursie Kompozytorskim podczas Tygodnia Talentów w Tarnowie (1985), III nagrodę na Konkursie Kompozytorskim Zarządu Głównego Polskiego Związku Chórów i Orkiestr (1987), wyróżnienie na Konkursie Kompozytorskim im. Karola Szymanowskiego ogłoszonym przez ZAiKS (1988).
Z zespołami chóralnymi dokonał nagrań archiwalnych w Łódzkiej Rozgłośni Polskiego Radia, m.in. kompozycji łódzkich twórców: Andrzeja Hundziaka i Karola Mroszczyka. Poprowadził również wiele koncertów, m.in. w Łodzi, Glasgow i Edinburgh. Jego utwory były wykonywane w kraju i za granicą, m.in. podczas Festiwalu „Młoda Muzyka Polska” w Szczecinie (1985, 1986, 1987), Poznańskiej Wiosny Muzycznej (1987, 1989, 2015), Gdańskich Spotkań Młodych Kompozytorów (1989), Legnica Cantat (1995, 2003), Festival Coral Internacional Costa Azul (1996), Do-Re-Mi (1997, 1999), Internationales Jugend-Festspieltreffen Bayreuth (1997), Międzynarodowego Festiwalu Muzyki Współczesnej im. Witolda Lutosławskiego w Szczecinie (1999), Internationaler Akkordeonwettbewerb Klingenthal (1998, 2000, 2001, 2003, 2007, 2010, 2012), Polnische Musik des 20. Jahrhunderts Bremen (2001), International Accordion Competition Poprad (2001, 2003, 2007, 2012), Lietuvos Akordeonistu Konkursas w Wilnie (2002), Coupe Mondiale Copenhagen (2002), Jesiennego Festiwalu Muzycznego Alkagran w Czechowicach-Dziedzicach (2003), Międzynarodowego Konkursu Współczesnej Muzyki Kameralnej w Krakowie (2003, 2004), Ślaskich Dni Muzyki Współczesnej w Katowicach (2004), Festiwalu Muzyki Współczesnej „Musica Polonica Nova” we Wrocławiu (2006, 2008). Jego Trio na flet, skrzypce i altówkę zostało zamówione w 2013 roku przez Stowarzyszenie Polskich Artystów Muzyków w ramach programu „Kolekcje” – priorytet „Zamówienia kompozytorskie”, realizowanego przez Narodowy Instytut Muzyki i Tańca.
Sławomir Kaczorowski od 1997 prowadzi klasę kompozycji w Akademii Muzycznej w Łodzi. Wśród jego licznych absolwentów warto odnotować Grzegorza Duchnowskiego oraz Tomasza Szczepanika – laureatów wielu nagród na krajowych i zagranicznych konkursach kompozytorskich. W latach 1996-99 był prodziekanem Wydziału Kompozycji, Teorii, Wychowania Muzycznego i Rytmiki, zaś od 1999 do 2005 pełnił funkcję prorektora ds. artystyczno-dydaktycznych łódzkiej uczelni. W 2003 otrzymał tytuł profesora sztuk muzycznych. Do 2021 pełnił funkcję kierownika Katedry Kompozycji. Organizuje sesje „Musica Moderna” – koncerty i wykłady poświęcone nowej muzyce, odbywających się dwa razy w roku akademickim. Był jurorem „Concours Moderne” (2001 Biel, 2001 Wrocław), Łódzkiego Festiwalu Chóralnego „Cantio Lodziensis” (1999-2016), przewodniczącym jury Międzynarodowego Konkursu Chóralnego im. Profesora Józefa Świdra (Cieszyn, 2015-2016). Zasiada w kapitule Międzynarodowego Konkursu "Muzyczne Orły".
Jest członkiem zwyczajnym Stowarzyszenia Autorów ZAiKS oraz Związku Kompozytorów Polskich, pełni funkcję Prezesa Łódzkiego Oddziału ZKP. Jest również członkiem Polskiej Komisji Akredytacyjnej obecnej kadencji.
W 2021 otrzymał Srebrny Medal „Zasłużony Kulturze Gloria Artis”.
aktualizacja: 2003 (mk), 2015 (iz), 2022 (wa)
Kontakt
e-mail:
Twórczość kompozytorska Sławomira Kaczorowskiego, ewoluowała od eksperymentów sonorystycznych i formalnych podejmowanych podczas studiów u prof. B.K. Przybylskiego w kierunku tradycyjnych środków brzmieniowych. Ważnym źródłem inspiracji była dla niego w latach osiemdziesiątych muzyka Zygmunta Krauzego, głównie zaś idea formy unistycznej przeniesiona przez tego twórcę z plastyki na teren muzyki. Wywodząca się z malarstwa Strzemińskiego (głównie jego Kompozycji unistycznych) koncepcja formy statycznej, beznapięciowej była modelem dominującym we wczesnej twórczości Kaczorowskiego (m.in. Unity-form). W późniejszych utworach (pochodzących z lat dziewięćdziesiątych) dostrzegamy większe zróżnicowanie środków, zarówno materiału tematycznego czy motywicznego, jak i modeli formalnych, choć nadal czytelne pozostawały pewne reminiscencje unistyczne. Typowy dla wczesnych kompozycji Kaczorowskiego (Koncert na flet i orkiestrę smyczkową) sposób budowania linii melodycznej z drobnych komórek, stopniowo rozwijanych, poddawanych nieznacznym modyfikacjom, obecny był również (choć już w mniejszym stopniu) w późniejszych jego kompozycjach stając się jednym z ważniejszych środków formotwórczych. Swobodny, intuicyjny wybór materiału dźwiękowego z pełnej skali chromatycznej zastąpiony został wnikliwą selekcją pozwalającą na osiągnięcie większego różnicowania ekspresyjnego poszczególnych odcinków kompozycji. Dynamikę formy osiągał Kaczorowski również przy pomocy innych środków – fakturalnych, rytmicznych, dynamicznych, czy agogicznych poświęcając szczególną uwagę zachowaniu odpowiednich proporcji pomiędzy poszczególnymi jej członami i precyzyjnemu wyprofilowaniu konturów.
Kompozycje Kaczorowskiego wykazują silne związki z muzyczną tradycją (szczególnie XX-wieczną) zarówno z typowym dla linii francuskiej sensualizmem (barwne niuanse w Koncercie na flet i orkiestrę smyczkową) jak i niemieckim kultem rzemiosła i formy (Der Wille zur Macht), a obecny w nich wdzięk i dowcip (Swing music, Pezzo alla tango) czynią je szczególnie atrakcyjnymi dla słuchacza.
Koncert na fortepian i orkiestrę (1979)
Unity-form na trio akordeonowe (1982)
Kontrasty [wersja I] na fortepian (1982)
Tryptyk na klawesyn (1983)
Impressio na sopran solo i trzy akordeony (1984)
Benedictus na chór mieszany a cappella (1986)
Direction na dwa fortepiany (1986)
Kontrasty [wersja II] na fortepian (1986)
Koncert na akordeon i orkiestrę kameralną (1987)
Ave Maria per coro misto (1989)
Dolente per violoncello solo (1989)
Pezzo alla tango [wersja I] na gitarę i klawesyn (1991)
Pezzo alla tango [wersja II] na gitarę i akordeon (1993)
Con forza na fortepian (1993)
Impresja na akordeon solo (1994)
Swing Music na chór mieszany (1994)
Pezzo alla tango [wersja III] na skrzypce, gitarę i akordeon (1994)
Pezzo alla tango [wersja IV] na flet, gitarę i akordeon (1995)
Once more na skrzypce i altówkę (1996)
Noveletta na harfę i orkiestrę smyczkową (1996)
Pezzo alla tango [wersja V] na dwa fortepiany (1996)
Scherzino na klarnet i akordeon (1997)
Impromptu na akordeon (1998)
Con calore na altówkę i fortepian (1999)
Stajenka serca na chór mieszany do słów J. Wątroby (1999)
Ragtime [wersja I] na fortepian (1999)
Ragtime [wersja II] na fortepian na 4 ręce (2000)
Ragtime [wersja III] na skrzypce, gitarę i akordeon (2000)
Pezzo alla tango [wersja VI] na skrzypce, wiolonczelę i fortepian (2000)
Kolorowe sny, 3 miniatury na akordeon (2001)
Mozaika jubileuszowa na chór mieszany (2003)
Toccata na fortepian (2004)
Jesienne lasy na chór mieszany do słów T. Micińskiego (2005)
Furioso na orkiestrę symfoniczną (2005)
Surprise for marimba (2006)
Agitato na dwa fortepiany (2006)
Polskie pejzaże na baryton i fortepian do słów poetów polskich (2006)
Chain for violin and accordion (2007)
Otcze nasz na chór mieszany (2007)
Capriccio na obój i fortepian (2007)
Concerto giocoso na akordeon, fagot i orkiestrę kameralną (2009)
Laudate Dominum na chór mieszany (2012)
ALEAccordions for two players (2012)
Trio na flet, skrzypce i altówkę (2013)
Koncert na wiolonczelę i orkiestrę smyczkową (2014)
Hesitation for violin solo (2014)
Cantabile per viola solo (2014)
Jazzy for soprano saxophone (2015)
Koncert na saksofon i orkiestrę smyczkową (2015)
Kowalska-Zając Ewa, Kaczorowski Sławomir, w: Łódzkie środowisko kompozytorskie 1945-2000, Akademia Muzyczna w Łodzi, Łódź 2001
Rynek Starego Miasta 27
00-272 Warszawa
e-mail:
tel: +48 785 370 000
Modernizacja strony odbywa się dzięki wsparciu Ministra Edukacji i Nauki w ramach programu Nauka dla społeczeństwa II.