artysta muzyk, publicysta i krytyk muzyczny, prezenter, teoretyk muzyki, popularyzator opery, operetki i muzyki poważnej, twórca i komentator muzyczny Telewizji Polskiej; ur. 2 maja 1942, Biała Podlaska – zm. 21 stycznia 2016, Warszawa. W latach 1965-70 studiował w Akademii Muzycznej w Warszawie w klasie fortepianu u prof. Pawła Lewieckiego i prof. Marii Wiłkomirskiej oraz ukończył studia na wydziale teorii muzyki pod kierunkiem prof. Stefana Śledzińskiego i prof. Witolda Rudzińskiego. W 1978 roku otrzymał wielomiesięczne stypendium Fundacji Kościuszkowskiej w Nowym Jorku, a w 1982 stypendium Uniwersytetu Columbia w Nowym Jorku w dziedzinie zarządzania teatrami operowymi. W 1986 ukończył studia doktoranckie na warszawskiej Akademii.

Od 1946 roku występował na estradach niemal całego świata oraz w radiu i telewizji (pierwszy raz wystąpił publicznie mając 3,5 roku). W 1967 pierwszy raz zaproszony został do poprowadzenia w telewizji programu muzycznego i od tej chwili regularnie prowadzi programy telewizyjne, estradowe i największe międzynarodowe gale. Prowadził imprezy muzyczne w wielu stolicach i metropoliach świata, m.in. w Nowym Jorku, Berlinie, Rzymie, Hawanie, Paryżu, Moskwie, a także transmisje telewizyjne najważniejszych wydarzeń muzycznych w kraju i za granicą, m.in. Konkurs Chopinowski, Konkurs im. Henryka Wieniawskiego, koncerty L. Pavarottiego, P. Domingo, jubileusz Filharmonii Narodowej, Koncert Noworoczny z Wiednia, konkursy Eurowizji i wiele innych. Szczególny sukces i sławę przyniosły mu prezentacje monodramu o Janie Kiepurze i Marcie Eggerth (ponad 1000 przedstawień na 4 kontynentach) oraz galowe wieczory z cyklu "Bogusław Kaczyński przedstawia".

Prowadził wykłady z dziedziny historii muzyki i sztuki operowej, udzielał również wielu konsultacji muzycznych do filmów i spektakli, niekiedy występując jako aktor. Zasiadał w jury konkursów operowych i telewizyjnych. Jest twórcą słynnego na świecie Festiwalu Muzyki w Łańcucie (1980-90). Od 1982 pełni funkcję dyrektora Europejskiego Festiwalu im. Jana Kiepury w Krynicy, którym nadal kieruje, pomimo przebytego w 2007 udaru mózgu. Jest założycielem i prezesem Fundacji ORFEO (1991) wspierającej kulturę narodową, propagującą sztukę wśród dzieci i młodzieży, niosącą pomoc ludziom zdolnym, wspierającą ambitne inicjatywy kulturalne, m.in. organizację Europejskiego Festiwalu im. J. Kiepury.

W latach 1993-96 był prorektorem ds. artystycznych Akademii Muzycznej w Warszawie i dyrektorem naczelnym i artystycznym Teatru Muzycznego Roma w Warszawie (1994-98).

Od 1968 roku pisał recenzje w prasie krajowej („Ruch Muzyczny”, „Kultura”, „Przekrój”, „Teatr”, „Dziennik Ludowy”) oraz zagranicznej („Sowieckaja Muzyka”, „Hudebni Rozhledy”, „Opernwelt”, „Gente”). Jest także autorem serii płytowej "Bogusław Kaczyński – Złota Kolekcja".

Odznaczony Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski (2000), uhonorowany Nagrodą Neapolitańską "Za propagowanie najszczytniejszych wartości kultury na świecie" (1985), Kawaler Orderu Uśmiechu (1995), "Lider Promocji Kultury Polskiej" (1996), "Honorowy Białostocczanin Roku" (1997), trzykrotny laureat "Złotego Ekranu", zdobywca trzech "Wiktorów" i "Super Wiktora", zdobywca nagrody "Piękniejsza Polska", statuetki i tytułu "Gwiazda Telewizji Polskiej" (2002). Honorowy Obywatel Krynicy (2002), Honorowy Obywatel Łańcuta (2003), laureat nagrody Ministra Kultury i Sztuki (2003), "Zasłużony dla Ziemi Sądeckiej" (2005), "Mistrz Mowy Polskiej" (2006), Honorowy Obywatel Lipna (2007), Honorowy Obywatel Białej Podlaskiej (2008), zdobywca Złotego Medalu oraz tytułu Członka Akademii Polskiego Sukcesu (2008). Otrzymał godność "Wybitnej Osobistości Pracy Organicznej" oraz statuetkę "ZŁOTEGO HIPOLITA" nadaną przez Towarzystwo im. Hipolita Cegielskiego (2010), a także Medal Zasłużony Kulturze "Gloria Artis" (2011). W plebiscycie "Koniec wieku" tygodnika "Polityka" zaliczony został do grona dziesięciu największych osobowości telewizyjnych XX wieku.

W 2012 roku napisał książkę Łańcut, moja miłość, w której w anegdotyczny i barwny sposób opowiada o legendarnym Festiwalu Muzyki w Łańcucie, którego był dyrektorem przez dziesięć lat, "o niezapomnianych majowych wieczorach i nocach, o pięknej muzyce i o niezwykłych polskich i światowych gwiazdach prezentujących swą sztukę w przepięknej Sali Balowej łańcuckiego Zamku."

aktualizacja: styczeń 2016 (ac)

Strona internetowa artysty: www.boguslaw-kaczynski.pl

książki

Dzikie orchidee, Wydawnictwo Casa Grande, Warszawa 1985

Ucieczki do Karyntii. Rzecz o Albanie Bergu i jego operach, Wydawnictwa Radia i Telewizji, Warszaw 1987

Kretowisko, Art B Press, Poznań 1991

Wielka sława to żart, Wydawnictwo BGW, Warszawa 1992

Xenia Grey: księżna Chicago, Fundacja Orfeo, Warszawa 1993

Krynicki Benefis, Fundacja ORFEO, Warszawa 2000

Teatr Kaczyńskiego – Roma, Wydawnictwo Casa Grande, Warszawa 2008

Jak samotny szeryf, Wydawnictwo Casa Grande, Warszawa 2009

Fryderyk Chopin - Geniusz muzyczny, Wydawnictwo Debit, Bielsko-Biała 2010

Koń na biegunach, Wydawnictwo Casa Grande, Warszawa 2010

Smak sławy, Wydawnictwo Casa Grande, Warszawa 2011

Łańcut, moja miłość, Wydawnictwo Casa Grande, Warszawa 2012