dyrygent, skrzypek, kompozytor i pedagog; ur. 2 czerwca 1949, Kraków. Naukę gry na skrzypcach rozpoczął w wieku 5 lat pod kierunkiem ojca Eugeniusza. W 1968 ukończył Państwowe Liceum Muzyczne w Krakowie w klasie skrzypiec Eugenii Umińskiej. Grę na skrzypcach studiował u Dawida Ojstracha w Konserwatorium im. Piotra Czajkowskiego w Moskwie (dyplom w 1970), następnie u Tadeusza Wrońskiego, Krzysztofa Jakowicza i Zenona Bąkowskiego w Państwowej Wyższej Szkole Muzycznej w Warszawie (dyplom w 1972). W warszawskiej uczelni odbył też studia dyrygenckie w klasie Stanisława Wisłockiego (dyplom w 1973) oraz z zakresu kompozycji u Mariana Borkowskiego, Piotra Perkowskiego i Włodzimierza Kotońskiego (dyplom w 1974). Swoje umiejętności doskonalił pod kierunkiem Pawła Kleckiego i Igora Markevitcha (dyrygentura) oraz Mathilde Graef (kameralistyka).
W latach 1974-78 był dyrygentem Orkiestry Symfonicznej Filharmonii Pomorskiej w Bydgoszczy, w latach 1979-80 pełnił obowiązki dyrektora naczelnego i artystycznego oraz pierwszego dyrygenta Państwowej Orkiestry Kameralnej w Toruniu, następnie te same funkcje sprawował w latach 1980-86 w Filharmonii Zielonogórskiej oraz w Żagańskiej Kameralnej Scenie Operowej, a także od 1985 do 1991 w Orkiestrze Symfonicznej i Chórze Polskiego Radia i Telewizji w Krakowie. W latach 1987-95 współpracował z austriacko-amerykańską wytwórnią fonograficzną Vienna Modern Masters, w latach 1992-94 był konsultantem artystycznym i pierwszym dyrygentem Filharmonii Koszalińskiej, w latach 1995-2001 dyrektorem naczelnym i artystycznym oraz pierwszym dyrygentem w Filharmonii Świętokrzyskiej w Kielcach, jak również Kieleckiej Sceny Operowej. Od 2001 jest dyrektorem artystycznym i pierwszym dyrygentem Chóru Kameralnego Muzyki Cerkiewnej przy Warszawskiej Operze Kameralnej.
Artysta od 1966 stale koncertuje w Polsce i za granicą, w takich krajach, jak Anglia, Austria, Belgia, Białoruś, Bułgaria, Czechy, Dania, Finlandia, Francja, Hiszpania, Holandia, Iran, Jugosławia, Kanada, Korea Południowa, Kuba, Luksemburg, Niemcy, Norwegia, Rosja, Rumunia, Słowacja, Stany Zjednoczone, Szwajcaria, Szwecja, Ukraina, Watykan, Węgry i Włochy. Dokonał wielu nagrań radiowych i telewizyjnych, a także płytowych (m.in. dla Balcanton, Cambria Records, Centaur Records, Connifer Records, JIGU, Vienna Modern Masters, Polskich Nagrań i Veritonu).
Szymon Kawalla zajmuje się jednocześnie działalnością pedagogiczną. W latach 1975-80 wykładał w Akademii Muzycznej w Bydgoszczy, w latach 1980-86 w Wyższej Szkole Pedagogicznej w Zielonej Górze. Od 1986 prowadzi klasę dyrygentury w Akademii Muzycznej w Warszawie. W 1992 otrzymał tytuł profesora sztuk muzycznych. Wykłada również na międzynarodowych kursach mistrzowskich w Żaganiu, Łańcucie, Sarospateek na Węgrzech, Taegu i Jeju w Korei Południowej.
Jest laureatem wielu nagród i odznaczeń, m.in. w 1985 otrzymał Srebrny Krzyż Zasługi, w 1996 – Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski, w 2004 – Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski.