klawesynista; ur. 4 maja 1946, Kraków; zm. 28 grudnia 2015, Warszawa.

Był absolwentem Państwowej Wyższej Szkoły Muzycznej w Krakowie, gdzie studiował w klasie klawesynu Janiny Wysockiej-Ochlewskiej (1964-1969), oraz Conservatorio di Musica Santa Cecilia w Rzymie, gdzie w latach 1970-1973 odbył studia pod kierunkiem klawesynisty i organisty Ferruccia Vignanelliego. Brał udział w mistrzowskich kursach interpretacyjnych w Accademia Musicale Chigiana w Sienie (Ruggero Gerlin, 1966-1972), w Accademia Musicale Santa Cecilia w Rzymie (Ferruccio Vignanelli, 1973) oraz w Hochschule für Musik w Lucernie (Ralph Kirkpatrick, 1972). Podczas studiów w Rzymie współpracował ze szkołą Baletto classico e moderno jako pianista.

Działalność koncertową w kraju rozpoczął w 1965 roku, występował z recitalami na wielu festiwalach muzycznych. Od 1966 roku koncertował również za granicą: grał w większości państw europejskich, w Rosji, w Stanach Zjednoczonych oraz w Indiach.

Jako solista i kameralista występował z towarzyszeniem zespołów o międzynarodowej renomie, m.in. z Orkiestrą Symfoniczną Filharmonii Narodowej, Zespołem Kameralistów Filharmonii Narodowej, Polską Orkiestrą Kameralną, Kapelą Zamku Warszawskiego, zespołami Con Moto ma Cantabile, Academy of St. Martin in the Fields, z orkiestrami kameralnymi w Rzymie, Mediolanie, Sienie, a także z zespołami Warszawskiej Opery Kameralnej, z którą przez wiele lat współpracował jako klawesynista.

Artysta dokonał wielu nagrań dla Polskiego Radia i Telewizji, a także dla radiofonii we Włoszech (Radio Svizzera Italiana, RAI – Radiotelevisione Italiana), Holandii (Vara Radio), Hiszpanii (Radio Televisión Española) i Niemczech (Sender Freies Berlin).

Zainicjował Międzynarodowy Konkurs Klawesynowy im. Wandy Landowskiej, który odbył się w Akademii Muzycznej im. Fryderyka Chopina w Warszawie w 1993 i 1998 roku, oraz pełnił funkcję przewodniczącego jury. Był jurorem konkursów klawesynowych w Lawrence (1992, USA), dwukrotnie w Rzymie (1983, 1984 – przewodniczący Jury), a także w Krakowie (1985) i Poznaniu (2009, 2011, 2013 i 2015). Brał udział w pracach jury konkursu organowego w Gdańsku (1985).

Leszek Kędracki w latach 1973–2015 prowadził klasę klawesynu w warszawskiej Akademii Muzycznej im. Fryderyka Chopina. Nominację profesorską otrzymał w 1992 roku. Pełnił funkcję kierownika Katedry Organów i Klawesynu (1990-1993), a następnie przez dwie kadencje był prodziekanem Wydziału Fortepianu, Klawesynu i Organów (1993-1999, 2005-2008). W latach 1981–2013 wykładał także w Akademii Muzycznej im. Grażyny i Kiejstuta Bacewiczów w Łodzi.

Prowadził gościnne wykłady połączone z kursami mistrzowskimi w szkołach i akademiach muzycznych w Polsce, a także w École Normal de Musique w Paryżu, University of Kansas w USA, New Dehli Music School w Indiach. Organizował i prowadził kursy oraz seminaria muzyki dawnej w Kamieniu Pomorskim (1992-1994), Słupsku (1995-1997), Białymstoku (1998-2006) i Krakowie (2003).

W 2003 roku zainicjował cykl koncertów muzyki dawnej „Dla miłośników i dla znawców”, odbywający się w warszawskiej uczelni pod jego kierownictwem artystycznym.

Spośród jego uczniów wielu prowadzi działalność koncertową oraz pedagogiczną, kształcąc młodzież i studentów w szkołach i akademiach muzycznych w całej Polsce. Są to m.in. Hanna Balcerzak, Dorota Cybulska-Amsler, Krzysztof Garstka, Władysław Kłosiewicz, Ewa Piasecka, Alina Ratkowska, Ewa Rzetecka-Niewiadomska, Katarzyna Sroka, Marek Toporowski, Piotr Wilczyński, Krzysztof Urbaniak.

22 lutego 2011 roku Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej Bronisław Komorowski, z okazji Święta Uniwersytetu Muzycznego Fryderyka Chopina, przyznał profesorowi złoty order za długoletnią służbę.

aktualizacja: 2022 (Wiktoria Antonczyk)

 LITERATURA  PRZEDMIOTU

Ewa Piasecka, Wspomnienie o prof. Leszku Kędrackim, "Notes Muzyczny" 2016 nr 1 (5), s. 173-175.

Piotr Szymon Zientarski, Opracowanie i inwentaryzacja spuścizny prof. Leszka Kędrackiego przechowywanej w UMFC [praca licencjacka], Uniwersytet Muzyczny Fryderyka Chopina, Warszawa, 2021.