skrzypek; ur. 28 grudnia 1956, Brighton (Anglia). Pochodzi z rodziny o muzycznych tradycjach: jego matka była nauczycielką gry na fortepianie, ojciec wiolonczelistą orkiestry królewskiej. Jako 6-ciolatek został przedstawiony Yehudi Menuhinowi, który przyjął go do swojej szkoły muzycznych talentów (Menuhin School). W wieku 14 lat poznał skrzypka jazzowego Stephane’a Grappellego, z którym zagrał na zaimprowizowanym koncercie. Docenił on talent Nigela i zaproponował wspólne występy w klubach londyńskiego Soho. Grę na skrzypcach doskonalił podczas studiów pod kierunkiem Dorothy DeLay w Juilliard School of Music w Nowym Jorku.
Początkiem jego światowej kariery był występ w 1977 w London Royal Festival Hall, podczas którego wykonał Koncert skrzypcowy e-moll op. 64 Felixa Mendelssohna-Bartholdy z towarzyszeniem Philharmonia Orchestra pod dyrekcją Riccardo Mutiego. W 1980 zadebiutował z orkiestrą Filharmoników Berlińskich, a w 1987 zagrał po raz pierwszy z Filharmonikami Nowojorskimi.
Od tamtej pory Nigel Kennedy odbył wiele międzynarodowych tournées, m.in. po Austrii, Danii, Niemczech, Irlandii, Polsce, Włoszech, Norwegii, Hiszpanii, Szwajcarii, Wielkiej Brytanii, Dalekim Wschodzie, Australii, Nowej Zelandii, Kanadzie i Stanach Zjednoczonych. Występował z najlepszymi światowymi orkiestrami i dyrygentami, pojawiał się na najważniejszych festiwalach w Europie oraz Stanach Zjednoczonych.
Od samego początku swojej artystycznej działalności nagrywa dla wytwórni EMI. Jego dyskografia jest obszerna i wielokrotnie nagradzana. Entuzjastycznie zostało przyjęte nagranie Koncertu skrzypcowego Edwarda Elgara, które wybrane zostało Płytą Roku 1985 przez czasopismo „Gramophone”, a także otrzymało nagrodę Najlepszy Album Muzyki Klasycznej Roku. Płyta z Czterema porami roku Antonio Vivaldiego z English Chamber Orchestra (1989) przez sześć miesięcy przewodziła listom przebojów w Wielkiej Brytanii, a sprzedanie 2 milionów egzemplarzy sprawiło, że została wpisana do Księgi Rekordów Guinnessa, jako najlepiej sprzedający się utwór muzyki klasycznej wszechczasów. Album Vivaldi II – Nigel Kennedy & Berliner Philharmoniker zdobył w Niemczech Nagrodę Echo za Najlepsze Wykonanie Muzyki XVIII wieku oraz najwyższą austriacką nagrodę w dziedzinie muzyki klasycznej – Nagrodę Amadeusza za Najlepsze Nagranie Instrumentalne Roku 2005. Płyta Polish Spirit uhonorowana została statuetką Fryderyk 2008 w kategorii „Album Roku Muzyka Symfoniczna i Koncertująca”.
Nigel Kennedy wykonuje koncerty Johanna Sebastiana Bacha, Béli Bartóka, Ludwiga van Beethovena, Albana Berga, Johannesa Brahmsa, Maxa Brucha, Elgara, Felixa Mendelssohna-Bartholdy, Jeana Sibeliusa, Piotra Czajkowskiego i Vivaldiego, muzykę kameralną Claude’a Debussy’ego i Maurice’a Ravela oraz kompozycje Jimmiego Hendrixa, Duke’a Ellingtona i grupy The Doors. Gra zarówno w największych salach koncertowych, jak również w klubach jazzowych, gdzie towarzyszą mu najczęściej: Piotr Wyleżoł (pianista jazzowy), Adam Kowalewski (kontrabas), Paweł Dobrowolski (instrumenty perkusyjne) oraz Tomasz Grzegorski (saksofon).
Od 2001 stale współpracuje z Filharmonią Krakowską, gdzie w latach 2002-2005 pełnił funkcję gościnnego dyrektora artystycznego. W 2002 został powołany na stanowisko dyrektora artystycznego Polskiej Orkiestry Kameralnej.
Otrzymał wiele indywidualnych nagród, w tym m.in. w Wielkiej Brytanii – „za wkład w rozwój brytyjskiej muzyki” oraz tytuł Artysty Roku, we Francji – Gold Award, w Szwajcarii – Złotą Różę Montreux.
Nigel Kennedy gra skrzypcach z 1735 Guarneri del Gesù oraz Stradivariusie – otrzymał je od Dorothy Jeffries.

aktualizacja: wrzesień 2008