dyrygent, kompozytor, teoretyk muzyki i organizator wydarzeń kulturalnych; ur. 28 lipca 1987, Toruń. Studiował kompozycję, dyrygenturę i teorię muzyki w Akademii Muzycznej w Gdańsku pod okiem Eugeniusza Głowskiego, Wojciecha Michniewskiego, Rafała Jacka Delekty i Elżbiety Wiesztordt. Ukończył również dwuletni kurs gry na carillonie w klasie Gerta Oldenbeuvinga (Holandia) oraz studia podyplomowe na Universität für Musik und darstellende Kunst w Wiedniu na kierunku „korepetytor operowy” w klasie K. Leitnera. W 2019 roku w Akademii Muzycznej w Krakowie uzyskał stopień doktora w dziedzinie sztuk muzycznych w dyscyplinie dyrygentura. W 2021 roku ukończył w Szkole Głównej Handlowej prestiżowe studia na kierunku zarządzanie kulturą.

Uczestniczył w kursach mistrzowskich z dyrygentury prowadzonych przez Gabriela Chmurę, Colina Mettersa z Royal Academy of Music w Londynie, Marco Guidariniego, Jacka Kaspszyka (Filharmonia Narodowa w Warszawie), Achima Holuba.

Jeszcze jako student otrzymał tytuł najlepszego studenta Trójmiasta (Czerwona Róża, 2011) i najlepszego studenta Polski w kategorii „sztuka” (Studencki Nobel 2012). Za całokształt osiągnięć był nominowany do Nagrody Prezydenta Gdańska przyznawanej młodym twórcom (2011). Kilkakrotnie uzyskał stypendia Marszałka Województwa Kujawsko-Pomorskiego, Marszałka Województwa Pomorskiego, Prezydenta Miasta Torunia, Stypendium Kulturalne Miasta Gdańska. W 2014 roku otrzymał stypendium Ministra Nauki i Szkolnictwa Wyższego.

Jest zdobywcą pierwszego wyróżnienia na VI Ogólnopolskim Konkursie Młodych Dyrygentów im. W. Lutosławskiego w Białymstoku (2016), II miejsca w Międzynarodowym Konkursie Dyrygenckim z London Classical Soloists (2015).

W roku 2011 pełnił funkcję asystenta Marco Guidariniego podczas I Festiwalu Operowego w Ascoli Piceno we Włoszech, gdzie uczestniczył w przygotowaniach do premiery opery Otello Giuseppe Verdiego. W tym samym roku, jako jeden z trzech młodych polskich dyrygentów, wziął udział w przygotowaniach do wystawienia Mr Emmet takes a walk Petera Maxwella Daviesa w ramach warsztatów z Davidem Pountney'em będących częścią Europejskiej Konferencji Operowej ENOA w Teatrze Wielkim - Operze Narodowej w Warszawie. W kolejnym roku nawiązał współpracę z niemieckim reżyserem musicalowym, która zaowocowała przygotowaniem i poprowadzeniem spektakli musicalowych Evity A. Lloyda Webbera i Godspell S. Schwarza. Pełniąc funkcję asystenta Michała Klauzy, współpracował z Operą Bałtycką w Gdańsku podczas przygotowań do wystawionych w styczniu 2013 roku oper Gracze Dymitra Szostakowicza i Skrzypce Rotszylda Beniamina Fleischmanna. W sierpniu 2013 roku poprowadził premierę spektaklu wg Księżycowego Pierrota Arnolda Schönberga w Centrum Sztuki Współczesnej „Laboratorium” w Warszawie, a miesiąc później został półfinalistą Międzynarodowego Konkursu Dyrygentów Operowych „Blue Danube” organizowanym w Operze Narodowej w Ruse w Bułgarii, gdzie poprowadził wykonania takich dzieł, jak Carmen Georgesa Bizeta, Czarodziejski flet Wolfganga Amadeusa Mozarta i Cyganeria Giacomo Pucciniego.

Zorganizował i poprowadził wykonania także wielu innych oper, m.in. Verbum nobile Stanisława Moniuszki (2010), Aleko Siergieja Rachmaninowa (2011), zaprezentowanej pierwszy raz w Polsce po 119 latach Le Villi Giacomo Pucciniego (2012), Weksel Małżeński Gioacchina Rossiniego (2013) oraz Gianni Schicchi, Płaszcz i Siostra Angelika Giacoma Pucciniego (2013).

W 2014 roku poprowadził polską premierę opery Francesca da Rimini Sergiusza Rachmaninowa, a miesiąc później pierwsze na Pomorzu wykonanie koncertowe Orfeusza i Eurydyki Christopha Willibalda Glucka. Jako asystent dyrygenta współpracował także z Łukaszem Borowiczem w Teatrze Wielkim w Łodzi (A. Tansman – La Toison d’Or, 2016).

Za jedno z najważniejszych osiągnięć uznać należy fakt, iż pełnił funkcję asystenta maestro Franza Welser-Mösta przy Filharmonikach Wiedeńskich w ramach festiwalu operowego Salzburger Festspiele 2016. Podobnie jak w przypadku wspomnianego festiwalu, również jako pierwszy Polak w historii odbył w 2017 roku staż artystyczny w Wiener Staatsoper.

Był uczestnikiem programów „Dyrygent-rezydent” (sezon 2013/2014, Toruńska Orkiestra Symfoniczna) i „Kompozytor-rezydent” (sezon 2015/2016, Cappella Gedanensis), realizowanych przez Narodowy Instytut Muzyki i Tańca.

Jako dyrygent dał się poznać jako interpretator dzieł operowych i symfonicznych, występując na scenach w całym kraju i za granicą. Współpracował również z Operą Narodową w Ruse (Bułgaria), Orkiestrą Polskiej Filharmonii Bałtyckiej, Cappella Gedanensis, Sinfonietta Cracovia, Elbląską Orkiestrą Kameralną, Polską Filharmonią Kameralną w Sopocie, Orkiestrą Symfoniczną Filharmonii Częstochowskiej, Gdyńską Orkiestrą Symfoniczną, Toruńską Orkiestrą Symfoniczną, Hevelius Brass, Operą Bałtycką w Gdańsku, Filharmonią Koszalińską, Filharmonią Świętokrzyską, Sinfonia Baltica, Teatrem Wielkim w Łodzi, z Operą Wrocławską, Warszawską Operą Kameralną, Operą Śląską, Operą i Filharmonią Podlaską, Narodową Orkiestrą Symfoniczną Polskiego Radia, Filharmonią Kameralną Sopot, Filharmonią Łódzką, Gorzowską, Opolską, Orkiestrą Akademii Beethovenowskiej, Operą Królewską La Monnaie w Brukseli, Filharmonią w Valetcie (Malta).

Występował z plejadą polskich artystów, wśród których można wymienić nazwiska takie jak: Tomasz Konieczny, Konstanty Andrzej Kulka, Janusz Wawrowski, Stanisław Daniel Kotliński. Małgorzata Walewska, Janusz Olejniczak, Olga Pasiecznik.

W latach 2012-2015 wykładał na Wydziale Wokalno-Aktorskim Akademii Muzycznej w Gdańsku. Pełnił funkcję dyrektora artystycznego Gdyńskiej Orkiestry Symfonicznej (2013-2016).

Zainicjował powstanie orkiestry symfonicznej Tutta Forza, zorganizował szereg koncertów obejmujących repertuar od baroku do współczesności oraz zrealizował wiele prawykonań utworów współczesnych polskich kompozytorów, m.in. w ramach cyklicznych koncertów w Toruniu i Gdańsku, koncertów Pomorskiego Towarzystwa Muzycznego i Festiwalu Muzyki i Sztuki Krajów Bałtyckich.

Twórczość kompozytorska Rafała Kłoczko obejmuje kilkadziesiąt tytułów (utwory kameralne, wokalno-instrumentalne, symfoniczne). Sztuki kompozycji uczył się pod okiem Magdaleny Cynk-Mikołajewskiej i Eugeniusza Głowskiego. Dzieła te były prezentowane niemal we wszystkim ważniejszych polskich ośrodkach muzycznych (Warszawa, Poznań, Wrocław, Kraków, Gdańsk, Bydgoszcz, Szczecin, Toruń).

Zdobył nagrody na ogólnopolskich konkursach kompozytorskich, w tym I nagrodę na XVII Ogólnopolskim Konkursie Kompozytorskim im. Adama Didura w Sanoku za cykl 4 wizje śmierci na alt i kwartet smyczkowy (2009). Był członkiem Koła Młodych przy Związku Kompozytorów Polskich.

Pełni funkcję wiceprezesa Pomorskiego Towarzystwa Muzycznego w Toruniu.

W 2021 roku został mianowany na stanowisko dyrektora Filharmonii Zielonogórskiej im. Tadeusza Bairda, stając się najmłodszą w kraju osobą pełniąca tego typu funkcję.

Poza muzyką jego wielką pasją jest nauka języków. Artysta włada językiem niemieckim, angielskim, a w ostatnich latach kontynuuje naukę języka francuskiego, włoskiego, portugalskiego i mandaryńskiego.

W twórczości Rafała Kłoczki obok większych form wokalno-instrumentalnych (msza, kantata) i miniatur instrumentalnych, ważne miejsce zajmuje pieśń. Głębokie zanurzenie tego gatunku w szeroko rozumianej stylistyce romantyzmu znacząco odzwierciedla się w inspiracjach stylistycznych. W pieśniach widoczne jest oddziaływanie wzorów z jednej strony L. van Beethovena, R. Schumanna i F. Schuberta, z drugiej zaś – S. Moniuszki. Szczególne znaczenie ma dla kompozytora dobór tekstów (pisze głównie do utworów polskich poetów, m. in. A. Mickiewicza, J. Tuwima, A. Asnyka, K. Tetmajera, L. Staffa, M. Pawlikowskiej-Jasnorzewskiej). W 2009 roku ukazała się płyta z pieśniami jego autorstwa w wykonaniu tenora Marcina Gargały i pianistki Anny Mikolon.

Nie bez znaczenia dla stylistycznego profilu jego twórczości pozostaje także zainteresowanie symfoniką klasycystyczną i romantyczną. W całej swej twórczości orientuje się w stronę muzyki tonalnej i eufonicznej. Wynika to z jego przeświadczenia, iż tradycyjna tonalność nie wyczerpała dotąd swego wyrazowego potencjału, a poszukiwanie w niej nowych perspektyw stanowi dla kompozytora godne wyzwanie. Jest autorem utworów stworzonych na zamówienie z okazji jubileuszu 85- i 90-lecia Zespołu Szkół Muzycznych w Toruniu, 440-lecia I Ogólnokształcącego Liceum im. M. Kopernika w Toruniu. Stworzył także Pasję na 5 solistów, chór i orkiestrę. Jest współautorem kompozycji Requiem za Biesłan napisanej przez kompozytorów związanych ze środowiskiem Toruńskim. Zamiłowanie do muzyki scenicznej zaowocowało skomponowaniem przez niego muzyki do takich spektakli, jak Balladyna i Maszyneria Mitu w reż. Tomasza Podsiadłego (Scena 138 w Gdyni), czy Brzydkie Kaczątko w reż. Romualda Wiczy-Pokojskiego (Teatr Miniatura w Gdańsku).

Etiuda koncertowa g-moll na fagot i orkiestrę (2003)

Modlitwa na sopran i tenor solo, chór mieszany i orkiestrę (2004)

Pantomima na klarnet solo i zespół kameralny (2004)

Miniatura e-moll na skrzypce i fortepian (2004)

Margonin, 8 miniatur fortepianowych (2004)

Tańce żydowskie na klarnet/obój i fortepian (2004-2008)

Opium, cykl pieśni do słów A. Stefańskiej na sopran, altówkę i fortepian (2005)

Missa brevis in re minore na klarnet, fagot, chór mieszany i smyczki (2005)

Mały koncert e-moll na flet i orkiestrę (2005)

A l'ombre des preludes, kantata na sopran i tenor solo, chór mieszany i orkiestrę (2006)

Fantasia a-moll na altówkę i fotepian (2006)

Missa brevis in re maggiore (2006)

Pieśni bez słów na fortepian (2006-2007)

Te diligere, kantata na 4 solistów, chór mieszany i orkiestrę (2007)

La tempesta na orkiestrę symfoniczną (2007)

Sonata na fagot i fortepian (2007)

8 miniatur na fagot i fortepian (2007)

Pieśni na głos solowy z fortepianem do słów A. Asnyka, K. Przerwy-Tetmajera, J. Tuwima, M. Konopnickiej, M. Pawlikowskiej-Jasnorzewskiej, A. Mickiewicza, L. Staffa i in. (2007-2022)

Gioia di ricordi na tenor solo i orkiestrę (2008)

Pajace na fortepian (2008-2009)

Planety na mały zespół instrumentalny (2009)

4 wizje śmierci do słów D. Wichowskiej na alt i kwartet smyczkowy (2009)

Concerto giocoso na fagot i orkiestrę symfoniczną (2010)

I pagliacci na 2 fortepiany (2011)

Wspomnienie księżycowego Pierrota do słów M. Pawlikowskiej-Jasnorzewskiej (2012)

Erotyki cykl pieśni do słów M. Rafalskiej (2012-2013)

Anturium pieśń do słów B. Fostera (2013)

Pasja na 5 solistów, chór i orkiestrę (2016)

Concertino.Mozaika na wiolonczelę i orkiestrę  (2016)

Piosenki dziecięce na chór i orkiestrę kameralną (2017)

Dziewczyna w czerwonym berecie na 100-lecie PKOL  (2021)

Wariacje na temat piosenki flisaczej na fortepian solo (2021)

Ouverture pour cordes  (2022)

Cztery Tęsknoty na sopran i orkiestrę kameralną (2022)

Muzyka teatralna

Muzyka do spektaklu Balladyna w reż. T. Podsiadłego (2012)

Muzyka do spektaklu Maszyneria mitu w reż. T. Podsiadłego (2013)

Muzyka do spektaklu Brzydkie kaczątko w reż. R. Wiczy-Pokojskiego (2013)