pianistka, kompozytorka i pedagog; ur. 2 października 1945, Gdańsk. Gry na fortepianie uczyła się początkowo w Państwowej Podstawowej Szkole Muzycznej w Gdańsku (1951-52), potem w Państwowej Podstawowej Szkole Muzycznej w Warszawie (1953-59) u Stanisławy Raube i u Aleksandry Sosnowskiej, a następnie w Państwowym Liceum Muzycznym w Warszawie (1959-64) u Piotra Lacherta, uzyskując dyplom z gry na fortepianie oraz teorii muzyki. Studiowała dalej w Państwowej Wyższej Szkole Muzycznej w Warszawie kompozycję pod kierunkiem Kazimierza Sikorskiego, Grażyny Bacewicz i Tadeusza Paciorkiewicza (dyplom w 1969) oraz grę na fortepianie w klasie Natalii Hornowskiej, Zbigniewa Drzewieckiego i Rafała Nowackiego (dyplom w 1972). Umiejętności pianistyczne doskonaliła podczas kursów mistrzowskich, prowadzonych przez Tatianę Nikołajewą w Warszawie (1971), Lucette Descaves w Paryżu (1974) i Guido Agostiego w Sienie.

Komponowaniem zajmowała się głównie w latach 60-tych i 70-tych. Jej dorobek twórczy obejmuje przede wszystkim utwory fortepianowe i piosenki dla dzieci, często o charakterze pedagogicznym. W 1970 roku na konkursie Państwowej Wyższej Szkoły Muzycznej w Warszawie z okazji 25-lecia Odzyskania Ziem Zachodnich i Północnych zdobyła I nagrodę i wyróżnienie za dwie piosenki żołnierskie, a na konkursie Państwowej Wyższej Szkoły Muzycznej we Wrocławiu na utwór wokalny z okazji 25-lecia powrotu Ziem Zachodnich do Macierzy oraz Srebrnego Jubileuszu Nauki i Kultury Polskiej na tych ziemiach otrzymała wyróżnienie za pieśń masową. Od 1967 do 1975 roku była członkiem Koła Młodych Związku Kompozytorów Polskich.

Działalność artystyczną jako koncertująca pianistka rozpoczęła jeszcze w okresie studiów. Brała udział w międzynarodowych konkursach pianistycznych w Lipsku (1971), Paryżu (1972) i Terni (1977). Koncertowała w Warszawie, Krakowie, Lipsku, Paryżu i Moskwie. W 1974 roku wyjechała do Włoch, gdzie występowała z recitalami w Weronie, Bolonii, Mediolanie, Aosta i Turynie, a także brała udział w festiwalach pianistycznych w Weronie, m.in. w 1987 roku z okazji 50. rocznicy śmierci Maurice’a Ravela i w 1999 roku z okazji obchodów 150. rocznicy śmierci Fryderyka Chopina. W 1999 roku wzięła udział w Concerto di Natale ofiarowanym Papieżowi Janowi Pawłowi II z okazji Bożego Narodzenia i Jubileuszu Roku 2000. Jako kameralistka współpracowała z oboistą Lotharem Faberem.

Od 1980 roku wykłada w Conservatorio Statale di Musica „Evaristo Felice Dall’Abaco” w Weronie. Była również jurorem podczas konkursów pianistycznych w Bardolino (1982-83, 1985) oraz prowadziła kursy mistrzowskie dla pianistów w Aosta. W 1991 roku otrzymała nagrodę Akademii Nauki, Kultury i Sztuki w Wenecji za działalność artystyczną i tytuł honorowego jej członka.

(Anna Iwanicka-Nijakowska)

Cykl drobnych utworów na fortepian (1964)

Toccata na fortepian (1965)

Etiuda na fortepian (1965)

Nokturn na fortepian (1965)

Moment muzyczny na fortepian (1965)

Wariacje na fortepian (1966)

Preludia na fortepian (1966)

Kwartet smyczkowy (1967)

Ciemna noc pieśń do słów J. Tuwima na głos z fortepianem (1967)

Maliny pieśń do słów M. Ośniałowskiego na głos z fortepianem (1967)

Poezja pieśń do słów A. Słonimskiego na głos z fortepianem (1967)

Divertimento na septet instrumentalny (1970)

Pieśni do słów T. Ferenca na głos z fortepianem (1970)

Trio smyczkowe (1971)

Tamten człowiek kantata na chór mieszany i wielką orkiestrę symfoniczną do słów T. Różewicza (1971)

[materiały Archiwum Związku Kompozytorów Polskich],   

Dybowski Stanisław, Słownik pianistów polskich, Selene , Warszawa 2003

Iwanicka-Nijakowska Anna , Komiażyk Magdalena, w: Kompozytorzy polscy 1918-2000, t. II Biogramy (pod red. Marka Podhajskiego), Akademia Muzyczna im. Fryderyka Chopina w Warszawie / Akademia Muzyczna im. Stanisława Moniuszki w Gdańsku, Warszawa / Gdańsk 2005