kompozytor i publicysta muzyczny; ur. 5 października 1902, Połtawa (Ukraina); zm. 27 lutego 1984, Glen Cove (stan Nowy Jork). Naukę gry na fortepianie rozpoczął pod kierunkiem matki. W latach 1923-27 studiował kompozycję u Romana Statkowskiego i Karola Szymanowskiego oraz grę na fortepianie w klasie Henryka Melcera w Konserwatorium Warszawskim, które ukończył dyplomem z wyróżnieniem. Dzięki stypendium Rządu Francuskiego w latach 1927-30 odbył studia uzupełniające z zakresu kompozycji w École Normale de Musique w Paryżu pod kierunkiem Paula Dukasa, Paula Vidala, Arthura Honeggera i Nadii Boulanger. W tym czasie przez dwie kadencje pełnił obowiązki sekretarza Stowarzyszenia Młodych Muzyków Polaków.
Po powrocie do Polski zajmował się komponowaniem, publicystyką muzyczną i pracą społeczną. Był m.in. współorganizatorem i wiceprezesem Polskiego Towarzystwa Muzyki Współczesnej, wiceprezesem Stowarzyszenia Pisarzy i Krytyków Muzycznych, członkiem Zarządu Towarzystwa Miłośników Tańca Artystycznego i Towarzystwa im. Karola Szymanowskiego. Pisał artykuły dla takich czasopism, jak „Ateneum”, „Kronika Polski i Świata”, „Kwartalnik Muzyczny”, „Marchołt”, „Muzyka”, „Muzyka Polska”, „Muzyka Współczesna”, „Pion”, „Prosto z mostu”, „Tygodnik Ilustrowany”, „Zwierciadło”, a dla dziennika „ABC” – recenzje muzyczne. Zbierał także folklor muzyczny na Huculszczyźnie, Podhalu i Żywiecczyźnie.
Wybuch II wojny światowej zastał go na Morzu Śródziemnym. W 1940 dotarł do Brazylii i zamieszkał w Rio de Janeiro. Tu współpracował z lokalną rozgłośnią radiową. W 1943 wyjechał do Stanów Zjednoczonych. Przebywał najpierw w Nowym Jorku, później osiadł w miejscowości Sea Cliff koło Nowego Jorku. Uczył prywatnie gry na fortepianie, współpracował ze stacją telewizyjną Voice of America (przeprowadzał wywiady z polskimi artystami występującymi w Stanach Zjednoczonych), sprawował funkcję prezesa The Long Island Little Orchestra Society. W latach 1948-49 i od 1957 do 1969 był korespondentem „Ruchu Muzycznego”, dla którego przygotowywał artykuły o życiu muzycznym Nowego Jorku, a także innych amerykańskich ośrodków muzycznych. W 1960 przeniósł się do Glen Cove, gdzie mieszkał do końca życia.
Michał Kondracki został w 1927 laureatem II nagrody za Partitę na małą orkiestrę (1926) na konkursie Stowarzyszenia Młodych Muzyków Polaków, w 1932 – I nagrody za obrazek symfoniczny Żołnierze (1932) na Ogólnopolskim Konkursie Olimpijskim.