organista i kompozytor; ur. 21 grudnia 1911, Wiciejów koło Mińska Mazowieckiego; zm. 16 września 1974, Łódź. Naukę gry na organach rozpoczął w Gimnazjum OO. Salezjanów w Oświęcimiu. W wieku 17 lat został zatrudniony najpierw jako pomocnik, a później organista w kościele parafialnym w Cegłowie. Od 1929 przebywał w Warszawie i pobierał naukę gry na organach w Konserwatorium Muzycznym (kurs niższy). W 1936 przeprowadził się do Łodzi, gdzie w 1937 objął stanowisko organisty w kościele św. Piotra i Pawła. W latach 1936-39 kontynuował naukę w Konserwatorium Muzycznym w Warszawie (kurs wyższy) – studiował w klasie organów Bronisława Rutkowskiego, kontrapunkt i harmonię pod kierunkiem Kazimierza Sikorskiego oraz prowadzenie chórów m.in. u Stanisława Kazuro i Waleriana Bierdiajewa.
Po wojnie, w 1945 został zatrudniony jako organista w kościele OO. Jezuitów w Łodzi. Aż do śmierci pozostawał organistą w łódzkich kościołach: w latach 1946-51 w kościele św. Teresy, w latach 1951-73 w kościele św. Józefa, od 1973 do 1974 w kościele OO. Pasjonistów. W latach 1945-52 odbył także studia kompozycji pod kierunkiem Kazimierza Sikorskiego w Państwowej Wyższej Szkole Muzycznej w Łodzi. W latach 1948-72 pracował jako nauczyciel organów i przedmiotów teoretycznych w Państwowej Średniej Szkole Muzycznej w Łodzi. W latach 1948-73 był dyrygentem chórów „Lutnia” w Zgierzu i „Hasło” w Łodzi, a od 1954 do 1955 również chórmistrzem w Operze Łódzkiej.
W 1972 Aleksander Kozłowski został odznaczony Złotym Krzyżem Zasługi.