pianista, kameralista i pedagog; ur. 1 kwietnia 1936, Kraków; zm. 16 listopada 1997, tamże. Uczył się gry na fortepianie najpierw u Jerzego Żurawlewa, a następnie u Ludwika Stefańskiego. W 1961 roku ukończył z wyróżnieniem Państwową Wyższą Szkołę Muzyczną w Krakowie. Studia uzupełniał na kursach mistrzowskich w Weimarze u Jacoba Zaka i w Sienie u Arturo Benedetti-Michelangeli’ego.

W 1960 roku był uczestnikiem VI Międzynarodowego Konkursu Pianistycznego im. Fryderyka Chopina w Warszawie. Rok później zdobył w Bukareszcie III nagrodę w Konkursie Muzycznym im. George Enescu.

Jako solista i kameralista koncertował w wielu krajach Europy, w Stanach Zjednoczonych oraz Jordanii i Algierii.

W latach 1964-1989 był członkiem Trio Krakowskiego (razem z Antonim Cofalikiem i Krzysztofem Okoniem). Zespół ten zdobył w 1965 roku I nagrodę na konkursie Accademie Chigiana w Sienie, a w 1973 roku Złoty Medal Rzymu. Od 1973 roku pianista koncertował także w Trio Wawelskim (z Kają Danczowską i Jerzym Klockiem).

Od 1961 roku Łukowicz był związany z Akademią Muzyczną w Krakowie, gdzie prowadził klasę fortepianu, a w latach 1972-1975 kierował tamtejszą Katedrą Kameralistyki. W 1990 roku uzyskał tytuł profesora. Prowadził także kursy mistrzowskie w Hiszpanii, Szwajcarii , Niemczech i Polsce.

Laureat Złotej Odznaki Stowarzyszenia Polskich Artystów Muzyków.

Jego żoną była klawesynistka Elżbieta Stefańska.

aktualizacja: sierpień 2015 (ai)