dyrygent, kompozytor, pedagog i organizator życia muzycznego; ur. 4 listopada 1907, Olejów; zm. 19 sierpnia 1996, Łódź. W latach 1929-35 studiował w Konserwatorium Muzycznym w Warszawie (m.in. u Kazimierza Sikorskiego).
W latach 1935-39 pracował jako nauczyciel w Szkole Muzycznej i Instytucie Muzycznym w Łucku. Działał jednocześnie jako dyrygent zespołów amatorskich – chórów i orkiestr: w latach 1926-26 Towarzystwa Teatrów i Chórów Ludowych w Międzyrzeczu, w latach 1930-31 Związku Nauczycielstwa Polskiego w Równem, w latach 1931-39 Państwowego Gimnazjum i Liceum w Łucku, a od 1935 do 1939 Łuckiego Towarzystwa Muzycznego.
W czasie wojny uczęszczał na tajne kursy dyrygenckie prowadzone przez Waleriana Bierdiajewa w Warszawie.
W 1945 pracował krótko w Ministerstwie Kultury i Sztuki, po czym zamieszkał w Łodzi, gdzie w Wojewódzkim Wydziale Kultury zajmował kierownicze stanowiska do 1949. Na przełomie lat 40. i 50. XX wieku piastował stanowiska dyrektora Szkoły Umuzykalniającej Ludowego Instytutu Muzycznego, a następnie Państwowej Średniej Szkoły Muzycznej nr 2 w Łodzi. Od 1949 do 1953 wykładał w Państwowej Wyższej Szkole Muzycznej w Łodzi. W latach 1953-64 był wykładowcą w Państwowej Wyższej Szkole Muzycznej we Wrocławiu, gdzie w latach 1953-57 pełnił równocześnie funkcję rektora, w latach 1957-64 dziekana Wydziału Pedagogicznego, a od 1961 kierował także Katedrą Problematyki Wychowania Muzycznego. Przyczynił się do powstania Wrocławskiej Orkiestry Symfonicznej, w której pełnił w latach 1954-57 funkcję dyrektora i kierownika artystycznego. Od 1964 do 1983 był ponownie pedagogiem Państwowej Wyższej Szkoły Muzycznej w Łodzi, gdzie pełnił kolejno funkcje: w latach 1964-69 prodziekana, w latach 1969-72 dziekana, a w latach 1972-75 kierownika Katedry Wychowania Muzycznego. W 1973 otrzymał tytuł profesora.
Józef Karol Lasocki w 1945 był jednym ze współorganizatrów Ludowego Instytutu Muzycznego w Łodzi, którego orkiestrę symfoniczną prowadził w latach 1946-48, w latach 1945-78 był także jego dyrektorem artystycznym, a od 1974 do 1983 prezesem. Wiele lat był związany z Łódzkim Towarzystwem Muzycznym im. Karola Szymanowskiego, w tym od 1974 do 1983 jako prezes, oraz ze Związkiem Polskich Zespołów Śpiewaczych i Instrumentalnych w Warszawie, w tym w latach 1949-59 jako jego dyrektor artystyczny. W latach 60. XX wieku przewodniczył Krajowej Radzie Stowarzyszeń Muzycznych.
Napisał wiele podręczników, które do dziś są wykorzystywane w szkolnictwie muzycznym, m.in.: Solfeż dla szkół muzycznych (trzy tomy), Podstawowe wiadomości z nauki o muzyce, Mały solfeż, Wychowanie muzyczne w szkole (we współpracy z Józefem Powroźniakiem). Ponadto w latach 1950-79 współredagował (wspólnie z Franciszkiem Wesołowskim) „Życie Śpiewacze” i „Poradnik Muzyczny”.
Józef Karol Lasocki został uhonorowany wieloma nagrodami i odznaczeniami, m.in.: Srebrnym Krzyżem Zasługi (1953), Złotym Krzyżem Zasługi (1955), Nagrodą Ministra Kultury i Sztuki II stopnia (1969), Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski (1970), Nagrodą Ministra Kultury i Sztuki I stopnia (1976).
aktualizacja: 2005 (Zespół POLMIC)
Start
O nas
Nasze projekty
Encyklopedia
Kalendarz wydarzeń
Nasze patronaty
Szukaj
