tenor i sopranista; ur. 28 marca 1966, Szczuczyn. Studia wokalne odbył w Akademii Muzycznej w Warszawie, którą ukończył uzyskując dyplom z wyróżnieniem. Był dwukrotnym stypendystą Ministra Kultury i Sztuki.
W 1991 został laureatem III nagrody na Międzynarodowym Konkursie Wokalnym w Vercelli we Włoszech.
Jeszcze jako student wystąpił w wiedeńskiej Kammeroper jako Ernesto w operze Don Pasquale Gaetano Donizettiego. W Warszawskiej Operze Kameralnej zadebiutował w Uprowadzeniu z seraju Wolfganga Amadeusa Mozarta, gdzie następnie został zaangażowany. Od tamtej pory śpiewał na najważniejszych scenach oraz festiwalach muzycznych w Europie, m.in. w Queen Elisabeth Hall w Londynie w prawykonaniu Ermione Gioacchino Rossiniego (spektakl ten był nagrywany i transmitowany przez radio BBC3), na Festiwalu Operowym im. Rossiniego w Pesaro we Włoszech w Semiramidzie (po dyrekcją Rogera Norringtona, u boku takich śpiewaków, jak Cecilia Gasdia i Rockwell Blake), na Festiwalu della Valle d’Itria w premierze opery Saverio Mercadante Caritea Regina di Spagna, w Teatro alla Scala w Mediolanie w Graczu Sergiusza Prokofiewa, w Operze w Hamburgu w roli Nerona w Koronacji Poppei Claudio Monteverdiego, w Teatrze Wielkim – Operze Narodowej w Warszawie w partii Kelnera Wintera w Ignorancie i szaleńcu Pawła Mykietyna oraz Szalonej w Curlew River Benjamina Brittena. Ponadto występował w Théâtre des Champs Elysées, Opéra Comique, Salle Pleyel w Paryżu oraz Opera de Nice.
Artysta prowadzi również działalność koncertową w wielu krajach Europy, m.in. Austrii, Belgii, Chorwacji, Danii, Hiszpanii, Holandii, Niemczech, Słowenii, Wielkiej Brytanii, we Francji i Włoszech, a także Stanach Zjednoczonych. Dokonał nagrań dla Telewizji Polskiej, Polskiego Radia oraz wytwórni fonograficznych.
Od kilku lat Jacek Laszczkowski odnosi sukcesy także jako sopranista, specjalizujący się w wykonywaniu muzyki barokowej.
Grał w filmach: Dusza śpiewa z cyklu Opowieści weekendowe w reż. Krzysztofa Zanussiego (1997), Brat naszego Boga według dramatu Karola Wojtyły w reż. Krzysztofa Zanussiego (1997) oraz Ono w reż. Małgorzaty Szumowskiej (2004).