etnomuzykolog; ur. 4 września, 1920, Poznań; zm. 2 lutego 2012, Poznań. W 1938 roku rozpoczął naukę gry na organach w Państwowym Wyższym Konserwatorium Muzycznym w Poznaniu, którą kontynuował po wojnie. W latach 1948-1952 studiował muzykologię u Adolfa Chybińskiego na uniwersytecie w Poznaniu, w 1962 uzyskał stopień doktora na podstawie pracy Folklor muzyczny Ziemi Kaliskiej (promotor J. M. Chomiński). W Kaliskiem odkrył dwustrunowe basy i bębny osznurowane, zebrał regionalne pieśni, melodie instrumentalne, tańce, wywiady o zwyczajach i obrzędach, a także przeprowadził inwentaryzację instrumentarium ludowego. Od 1950 roku pracował w zespole dokumentacji folkloru muzycznego Państwowego Instytutu Sztuki w Poznaniu (od 1959 roku Instytut Sztuki PAN ), od 1954 roku kierował Zakładem Muzykologii Uniwersytetu Poznańskiego. Współpracował z Jadwigą i Marianem Sobieskimi, następnie kontynuował ich działalność badawczą i dokumentacyjną. W 1967 roku współpracował z Redakcją Dzieł Wszystkich Oskara Kolberga przy publikacji 46 tomu Kaliskie i Sieradzkie. Prowadził badania nad folklorem muzycznym w całym kraju (Białostockie, Kieleckie, Kujawy, Krakowskie, Lubelskie, Łowickie, Mazowsze Płockie, Opoczyńskie, Pieniny, Podlasie, Rzeszowskie, Sandomierskie, Sieradzkie, Suwalskie, Śląsk, Warmia i Mazury, Wielkopolska, Ziemia Lubuska, Złotowska, Żywieckie). Wynikiem jego badań jest ponad 3500 nagrań w zasobach Instytutu Muzykologii oraz liczne publikacje specjalistyczne. Od 1953 roku prowadził badania w powiatach Rawicz, Leszno, Środa, Września, Ostrzeszów, Ostrów Krotoszyn, Nowy Tomyśl i pogranicze woj. Zielonogórskiego, gdzie zebrał ponad 2800 pieśni ludowych i melodii instrumentalnych, wywiadów dotyczących zwyczajów i obrzędów ludowych. Przyczynił się do powiększenia Archiwum Folkloru Instytutu Sztuki PAN, które stanowi bazę repertuarową dla licznych zespołów pieśni i tańca upowszechniających w kraju i zagranicą rodzimy folklor muzyczny.

Był konsultantem i opiekunem zespołów folklorystycznych, uczestniczył też w pracach jury na festiwalach. Wykładał w szkołach średnich w Poznaniu, brał udział w audycjach radiowych i fachowych konsultacjach dla Filmu Polskiego, współpracował z wieloma instytucjami kultury.

W 1979 roku otrzymał Złoty Krzyż Zasługi, w 1985 roku Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski, a w 2004 roku Nagrodę im. O. Kolberga.