dyrygent, kompozytor, pianista i pedagog; ur. 31 maja 1932, Sosnowiec; zm. 9 sierpnia 2004, Warszawa. W latach 1950-58 studiował w Państwowej Wyższej Szkole Muzycznej w Poznaniu: kompozycję pod kierunkiem Stefana Bolesława Poradowskiego, grę na fortepianie – w klasie Wacława Lewandowskiego oraz dyrygenturę – u Stanisława Wisłockiego i Bohdana Wodiczki, uzyskując trzy dyplomy z odznaczeniem. Studia uzupełniał w Guildhall School of Music and Drama w Londynie (1959-60): w zakresie dyrygentury symfonicznej (Norman Del Mar) i operowej (Warwick Braithwaite), kompozycji oraz perkusji.

W latach 1958-59 był asystentem dyrygenta w Filharmonii w Poznaniu, w latach 1960-72 – dyrygentem Teatru Wielkiego w Warszawie, a od 1960 do 1966 prowadził także Harcerską Orkiestrę Symfoniczną (z którą występował m.in. na Festiwalach Moniuszkowskich w Kudowie i na koncertach w byłej NRD). W latach 1972-77 był kierownikiem artystycznym i głównym dyrygentem Teatru Wielkiego w Łodzi, a od 1981 do 1983 – kierownikiem artystycznym i głównym dyrygentem Państwowej Opery i Filharmonii Bałtyckiej w Gdańsku. Współpracował również z Deutsche Oper am Rhein w Düsseldorfie (1973-76) oraz z Badische Staatsoper w Karlsruhe (1983-87).

Bogusław Madey jako dyrygent miał duży repertuar symfoniczny (ponad 300 kompozycji), operowy i baletowy (ponad 80 dzieł). Dokonał wielu nagrań z Wielką Orkiestrą Symfoniczną Polskiego Radia w Katowicach, Orkiestrą Polskiego Radia w Warszawie i Krakowie. Występował w wielu krajach europejskich, m.in. w Bułgarii, Czechosłowacji, Francji, Grecji, Jugosławii, Luksemburgu, NRD (z Orkiestrą Gewandhaus), Wielkiej Brytanii (na Festiwalu w Edynburgu) i ZSRR (Moskwa, Leningrad i Kijów z Wielką Orkiestrą Symfoniczną Polskiego Radia) oraz w Egipcie, Korei Południowej, Stanach Zjednoczonych i na Kubie (gdzie w 1971 wystawił Halkę Stanisława Moniuszki).

Równolegle z pracą dyrygenta prowadził działalność pedagogiczną. W latach 1958-59 był wykładowcą fortepianu w Państwowej Wyższej Szkole Muzycznej w Poznaniu. Od 1960 prowadził klasę dyrygentury w Państwowej Wyższej Szkole Muzycznej w Warszawie (od 1989 jako profesor zwyczajny). Równocześnie, w latach 1975-78, był Dziekanem Wydziału Kompozycji, Dyrygentury i Teorii Muzyki, zaś w latach 1978-81 pełnił funkcję rektora warszawskiej uczelni. W latach 1978-82 był także Prezydentem Association Européenne des Conservatoires, Académies de Musique et Musikhochschulen. W 1995 i 1997/98, jako Visiting Professor, wykładał dyrygenturę w Keimyung University w Taegu w Korei Południowej.

Od 1997 był kierownikiem Katedry Dyrygentury Akademii Muzycznej w Warszawie. Do jego uczniów należą m.in. Jerzy Maksymiuk, Wojciech Rajski, Marcin Nałęcz-Niesiołowski.

W 1979 Bogusław Madey został odznaczony Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski, zaś w 1982 otrzymał Nagrodę Ministra Kultury i Sztuki I stopnia.

aktualizacja: 2002, 2004 (Zespół POLMIC)

Cztery pieśni na głos i fortepian do słów Zofii Mrozowickiej (1950)

Preludium na smyczki (1951)

Suita na orkiestrę symfoniczną (1951)

Allegro sonatowe na fortepian (1951)

Wariacje na fortepian (1951)

Romans na głos z fortepianem (1952)

Impresje taneczne (na tematy wiwatów wielkopolskich) na małą orkiestrę symfoniczną (1952)

Uwertura dramatyczna na wielką orkiestrę symfoniczną (1952)

Sonatina per pianoforte (1952)

Valse en Rondeau a baletowa na orkiestrę symfoniczną (1953)

Pięć preludiów na fortepian (1953-55)

Scherzo fantastico na wielką orkiestrę symfoniczną (1954)

Adagio na kwartet smyczkowy (1956)

Koncert na fortepian i orkiestrę (1956-57)

Muzyka preparowana na skrzypce i fortepian (1958)

Capriccio na skrzypce solo (1959)

Concerto per flauto e orchestra (1960)

Transfiguracje koncert na głos i instrumenty (1965)

Pieśń do Matki Boskiej Wędrującej na głos i organy do słów ks. Bolesława Zdunka (1981)

Metamorfozy wariacje na temat Paganiniego na fortepian i orkiestrę (1989)

10/16 etiuda na fortepian (1997)