kompozytor, pedagog, działacz muzyczny i prawnik; ur. 20 października 1922, Mszczonów; zm. 24 marca 1996, Warszawa. Brata Jana Adama i Franciszka Maklakiewiczów. W latach 1945-49 studiował prawo na Uniwersytecie Jagiellońskim. Następnie w latach 1954-58 odbył studia z zakresu kompozycji pod kierunkiem Tadeusza Szeligowskiego w Państwowej Wyższej Szkole Muzycznej w Warszawie.
W latach 1945-47 pracował w Państwowym Wydawnictwie Muzycznym w Krakowie, w latach 1950-54 w biurze koncertowym ARTOS, w latach 1959-62 w Centralnej Poradni Amatorskiego Ruchu Artystycznego, w 1963 w Polskim Radiu w Warszawie. Z warszawską uczelnią muzyczną był związany ponad 40 lat: w latach 1950-54 był dyrektorem administracyjnym, w latach 1963-93 pedagogiem Wydziału Wychowania Muzycznego. Specjalizował się w przedmiotach teoretycznych (harmonia, kontrapunkt, propedeutyka kompozycji). W Państwowej Wyższej Szkole Muzycznej sprawował funkcje kierownicze: w latach 1968-69 był dziekanem, w latach 1973-78 i 1991-93 kierownikiem Katedry Wychowania Muzycznego, w latach 1969-72 prorektorem, 1975-78 rektorem.
Tadeusz Wojciech Maklakiewicz w latach 1968-71 i 1993-96 był prezesem, zaś w latach 1971-84 wiceprezesem Stowarzyszenia Autorów ZAiKS. Od 1985 pełnił funkcję przewodniczącego Zarządu Agencji Autorskiej. W latach 1975-78 przewodniczył sekcji muzycznej w Radzie Wyższego Szkolnictwa Artystycznego, w latach 1982-83 był sekretarzem generalnym Zarządu Polskiego Związku Chórów i Orkiestr. Członek prezydium Association Européenne des Conservatoires, wiceprzewodniczący Zarządu sekcji polskiej Société Européenne de Culture. Przez 15 lat przewodniczący jury Festiwalu Piosenki Żołnierskiej w Kołobrzegu, juror Międzynarodowego Festiwalu Piosenki w Sopocie i Festiwalu Piosenki Radzieckiej w Zielonej Górze.
Został uhonorowany wieloma odznaczeniami, m.in. Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski (1977), Medalem Edukacji Narodowej (1986). Otrzymał także nagrodę na konkursie Organisation Internationale de Radiodiffusion et Télévision (1959), Nagrodę Ministra Obrony Narodowej III stopnia (1970), trzykrotnie Nagrodę Ministra Kultury i Sztuki I stopnia (1972, 1977, 1990).