pianistka i kompozytorka; ur. 5 lutego 1900, Bochnia; zm. 17 maja 1982, Katowice. Naukę gry na fortepianie rozpoczęła w wieku 5 lat – początkowo pod kierunkiem babki, później matki, a następnie uczyła się u Wiktora Barabasza. Studiowała w Konserwatorium Towarzystwa Muzycznego w Krakowie grę na fortepianie w klasie Seweryna Eisenbergera, a na wykłady z zakresu historii i harmonii uczęszczała do Zdzisława Jachimeckiego. Naukę kontynuowała w latach 1922-27 w Berlinie u Hugo Leichtentritta (kompozycja) i Bruno Eisnera (fortepian).
Po zakończeniu studiów koncertowała w Polsce i Niemczech. W 1927 po raz pierwszy wystąpiła w Polskim Radiu w Krakowie i wraz z Arturem Malawskim (skrzypce) wykonała
Sonatę F-dur op. 12 Grzegorza Fitelberga. W 1929 objęła klasę fortepianu w Państwowym Konserwatorium Muzycznym w Katowicach. Nie zaprzestała jednak działalności koncertowej – występowała z recitalami, m.in. w Bydgoszczy, Krakowie, Warszawie, Katowicach, Rzeszowie, Poznaniu, Lwowie, Wieliczce, Krzemieńcu, Chorzowie, wykonując dzieła Johanna Sebastiana Bacha, Johannesa Brahmsa, Ludwiga van Beethovena, Ferenca Liszta, Roberta Schumanna, Karla Heinricha Reineckego, Antona Rubinsteina, Claude Debussy’ego, Aleksandra Skriabina, Alfredo Caselliego i Arnolda Schönberga. Szczególne miejsce w jej repertuarze zajmowała muzyka polska – głównie utwory Karola Szymanowskiego, Witolda Friemanna, Władysława Żeleńskiego, Zygmunta Noskowskiego, Ignacego Jana Paderewskiego, Stanisława Niewiadomskiego, Adama Sołtysa, Witolda Lutosławskiego. Przez wiele lat grała również w duecie fortepianowym ze Stefanią Allinówną, akompaniowała śpiewaczkom – Stanisławie Dogmar-Pacowiczowej, Zofii Mazanowskiej, Zofii Drexler-Pasławskiej, Stanisławie Korwin-Szymanowskiej, Marii Bieńkowskiej oraz wielu solistom-instrumentalistom.
Lata II wojny światowej Władysława Markiewiczówna spędziła najpierw w Krakowie, gdzie zajmowała się tajnym nauczaniem i organizowaniem koncertów muzyki polskiej w prywatnych mieszkaniach, później w Warszawie – tu, wraz z Allinówną, koncertowała w kawiarni Bolesława Woytowicza „Salon Sztuki” oraz udzielała lekcji m.in. Tadeuszowi Żmudzińskiemu, Janowi Drathowi i Kazimierzowi Kordowi.
Po wojnie wróciła do Katowic i podjęła pracę w Państwowej Wyższej Szkole Muzycznej, z którą związana była do 1973, w latach 1963-68 piastując jednocześnie funkcję kierownika Katedry Fortepianu. W 1958 otrzymała tytuł profesora. Wykształciła kilkudziesięciu pianistów, do których należeli m.in.: Tadeusz Żmudziński, Lidia Kozubek i Andrzej Jasiński.
Od 1945 była członkiem Związku Kompozytorów Polskich, od 1959 Towarzystwa im. Fryderyka Chopina.
W 1954 została odznaczona Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski.
Szczególne miejsce w dorobku kompozytorskim Władysławy Markiewiczówny zajmowała twórczość dla dzieci, w tym szkoła na fortepian
Do-re-mi-fa-sol, wydana po raz pierwszy w 1946 w Warszawie przez wydawnictwo Czytelnik, potem wielokrotnie wznawiana.
aktualizacja: czerwiec 2008
Walc na fortepian (1917)
O nie płacz dziecię rycerzu, pieśń na głos i fortepian do słów Stanisława Wyspiańskiego (1918)
Senne marzenia, pieśń na głos i fortepian do słów Kazimierza Przerwy-Tetmajera (1918)
We mgłach strumienie, pieśń na głos i fortepian do słów Kazimierza Przerwy-Tetmajera (1918)
Temat z wariacjami na fortepian (1918-19)
Laleczka z saskiej porcelany, pieśń na głos i fortepian do słów Franciszka Karpińskiego (1918-20)
Sonata na fortepian (1919)
Maj, pieśń na głos i fortepian do słów Zdzisława Dębickiego (1920)
Es fällt ein Stern herunter, pieśń na głos i fortepian do słów Heinricha Heinego (1923)
Miałeś chamie złoty róg, wariacje na temat ludowy na fortepian (1924)
Dzwony we mgłach, pieśń na głos i fortepian do słów Józefa Gałuszki (1926)
Kołysanka, pieśń na głos i fortepian do słów Kazimiery Iłłakowiczówny (1926)
Dwie miniatury na fortepian (1926)
Połów, pieśń na głos i fortepian do słów Kazimiery Iłłakowiczówny (1927)
Cztery preludia na fortepian (1928)
Humoreska na lewą rękę na fortepian (1933)
Kujawiak na fortepian (1933)
Coraz bliżej, pieśń na głos i fortepian do słów Kazimierza Wierzyńskiego (1934)
Divertimento na obój, fagot i harfę (1934)
Suita na flet, obój, fagot i kontrafagot (lub fortepian) (1934)
Sonatina na obój i fortepian (1934)
Suita na dwa fortepiany (1936)
Kolorowe obrazki, kwartet na flet, obój, klarnet i fagot (1937)
Gawot, trio na flet, rożek angielski i fagot (1938)
Do-re-mi-fa-sol, nowoczesna szkoła na fortepian (1940-45)
Sonatina na fortepian (1943)
Chorał i fughetta na temat „Dies illa dies irae” na fortepian (1943-44)
Obertas, pieśń na głos i fortepian do słów Jarosława Iwaszkiewicza (1944)
Obudź się, pieśń na głos i fortepian do słów Z Księgi Psalmów w tłumaczeniu Leopolda Staffa (1944)
Taniec komara na dwa fortepiany (1945)
Kolorowe obrazki na fortepian (1947)
Marsz humorystyczny na fortepian na 4 ręce (1947)
Toccata na fagot i fortepian (1948)
Marsz i tarantella na fortepian (1949)
Sonata na klarnet, fagot i fortepian (1950)
Sonatina na fagot i fortepian (1952)
Trzy pieśni ludowe na sopran i fortepian (1952)
Sonata na dwa fortepiany (1953)
Wariacje na temat ludowy śląski „Tańcowała ryba z rakiem” na dwa fortepiany (1953)
Sonata na trąbkę i fortepian (1954-55)
Niedźwiedź na fortepian (1955)
Sześć preludiów na fortepian (1955)
Aria na trąbkę i fortepian (1956)
Suita kameralna na sopran i 9 instrumentów (1957)
Na ludowo na fortepian na 6 rąk (1958)
Tema con variazioni na fortepian (1962)
Utwory dla dzieci na fortepian (1967)
Żart muzyczny z 13 dźwięków na fortepian (1971)
Kompendium w 17 utworach na fortepian (1973)
Cztery utwory na fortepian (1973)
Oj Michale! na fortepian (1974)
Partita na fortepian (1975)
Mała partita na fortepian (1976)
Toccatina na fortepian (1976)
Taniec wiejski na fortepian (1976)
Trzy burleski (bagatele) na fagot i fortepian (1976)
Mały zwierzyniec, 6 utworów na fortepian dla dzieci (1977)
Dwie pieśni ludowe na sopran i fortepian (1978)
Suita na trąbkę i fortepian (1978-79)
Start
O nas
Nasze projekty
Encyklopedia
Kalendarz wydarzeń
Nasze patronaty
Szukaj
