dyrygentka i pedagog; ur. 15 lutego 1943, Bochnia. Studiowała teorię muzyki, wychowanie muzyczne oraz dyrygenturę w Państwowej Wyższej Szkole Muzycznej w Krakowie (dyplom w 1972). Studia dyrygenckie uzupełniała pod kierunkiem Hansa Swarowsky’ego w Wiedniu.

W latach 1972-78 pracowała na stanowisku dyrygenta w Filharmonii Zielonogórskiej. W 1980 objęła kierownictwo artystyczne Opery i Operetki w Krakowie. W latach 1981-95 była dyrektorem naczelnym i artystycznym Opery Krakowskiej. Nastęnie piastowała stanowisko dyrektora naczelnego i artystycznego Opery Wrocławskiej (1995-2016). Prowadziła zespół w czasach kryzysu. Za jej kadencji udało się pozyskać sponsorów - Opera Wrocławska została wyremontowana, znacząco poszerzyć repertuar, podnieść poziom wykonawstwa, zaprosić wybitnych solistów, zrealizować superprodukcje (144 spektakle). W latach 1997-2002 była dyrektorem artystycznym Międzynarodowego Festiwalu Oratoryjno-Kantatowego „Wratislavia Cantans”.

Poprowadziła ponad 200 przedstawień operowych za granicą, w tym w Wielkiej Brytanii, Holandii, Belgii, Francji, Niemczech, na Tajwanie i Cyprze. Dyrygowała gościnnie wieloma orkiestrami, m.in.: Orkiestrą Filharmonii Praskiej, Orkiestrą Budapeszteńskiego Radia i Telewizji, Orkiestrą Symfoniczną w Norymberdze, Tokyo Metropolitan Symphony Orchestra, Deutsche Bach Orchester w Hamburgu, Kammer Wiener Oper, a także orkiestrami teatrów operowych w Łodzi, Warszawie i Poznaniu.

Ewa Michnik od 1997 z zespołem Opery Wrocławskiej realizowała superwidowiska operowe, z udziałem wybitnych artystów z całego świata. Większość z nich została wystawiona na scenie Hali Ludowej we Wrocławiu: Aida (1997, 2002), Nabucco (1999) i Trubadur (2000) Giuseppe Verdiego, Carmen Georgesa Bizeta (1998 i 2005/2006), Carmina burana Carla Orffa (2001), Straszny dwór Stanisława Moniuszki (2001/2002), Skrzypek na dachu Jerry’ego Bocka i Josepha Steina (2002). Artystka jest drugą kobietą na świecie, która dyrygowała wszystkimi częściami tetralogii Richarda Wagnera Pierścienia Nibelunga: Złoto Renu (2003), Walkiria (2004), Zygfryd (2005) i Zmierzch bogów (2006). W 2003 zrealizowała na rzece Odrze Giocondę Amilcare Ponchiellego, którą na żywo obejrzała 30-tysięczna widownia, a zarejestrowała Telewizja Polska, w 2007 – w ramach Letniego Festiwalu Operowego na Wodzie – przygotowała Napój miłosny Gaetano Donizettiego. Pułapka do sztuki Różewicza skomponowana została przez Zygmunta Krauze specjalnie na zamówienie Opery Wrocławskiej.

W 2016 roku była kuratorem ds. opery podczas przygotowań Wrocławia do obchodów Europejskiej Stolicy Kultury.

Dokonała również nagrań płytowych Trubadura i Nabucco (nominowanych do muzycznych nagród Fryderyk 2000 i 2001) oraz Traviaty Verdiego, Cyganerii Giacomo Pucciniego i Manru Ignacego Jana Paderewskiego (nagroda Supersonic magazynu „Pizzicato” z Luksemburga, nagroda Rewelacja przyznana przez magazyn muzyczny „Audio Video”, Fryderyk 2004 w kategorii Album Roku – Najwybitniejsze Nagranie Muzyki Polskiej), a także nagrań wideo spektakli Trubadur i Nabucco.

Artystka zajmowała się również działalnością pedagogiczną w Akademii Muzycznej w Krakowie. W 2000 otrzymała tytuł profesora sztuki muzycznej. Uczestniczyła w pracach jury konkursów wokalnych, pianistycznych i kompozytorskich.

Ewa Michnik jest laureatką Nagrody Krytyków „Złoty Orfeusz” za najlepsze wykonanie polskiej opery współczesnej (Śmierć Don Juana Romana Palestra) na Festiwalu „Warszawska Jesień” (1992). W 1993 przygotowana przez artystkę inscenizacja Króla Ubu Krzysztofa Pendereckiego została uznana za najlepszy spektakl roku. W 1999 otrzymała Nagrodę Prezydenta Wrocławia, czterokrotnie – w 2000, 2002, 2003 i 2006 – Wrocławską Nagrodę Muzyczną, w 2001 - Złotą Statuetkę Fredry oraz Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski, w 2003 - Nagrodę Artystyczną Polskiej Estrady „Prometeusz”, w 2005 - Złoty Medal „Zasłużony Kulturze Gloria Artis”, w 2007 - nadany przez Prezydenta Republiki Federalnej Niemiec Krzyż Zasługi na Wstędze Orderu Zasługi Republiki Federalnej Niemiec oraz Nagrodę Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego w dziedzinie muzyki, w 2010 - Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski, w 2016 - Krzyż Komandorski z Gwiazdą Orderu Odrodzenia Polski i Srebrną Odznakę Honorową Wrocławia.

W 2022 roku ukazał się album autorstwa Ewy Michnik i Marka Grotowskiego Wrocławskie megaopery Ewy Michnik, poświęcony historii spektakularnych przedstawień operowych realizowanych w latach 1997–2016 w ramach Opery Wrocławskiej, nawiązujących do tradycji europejskich widowisk muzycznych “open air”.

LITERATURA WYBRANA

Michnik Ewa, Wielka odpowiedzialność ; rozm. przepr. Piotr Stanisławski, w: Wiadomości Kulturalne 1997, nr 27, s. 4

Szwarcman Dorota, Śpiew otwarty, w: Wprost 1999, nr 42, s. 110-111

Chamera Agnieszka, Dyrygowanie to misterium, w: Wieczór Wrocławia 1999, nr 187, s. 7

Lubczańska Agnieszka, Muzyka jest moim życiem, w: Słowo Polskie 1999, nr 205, s. 3

Michnik, Ewa, Kobieta sukcesu i porażki ; rozm. przepr. Anita Tyszkowska, w: Wieczór Wrocławia 2001, nr 128, dod. Wieczór Rodzinny, s. V

(KH), Opera na dachu, w: Gazeta Wrocławska 2002, nr 163, s. 4

Michnik Ewa, My wrocławianie; rozm. przepr. Dominika Wesołowska, w: Gazeta Wrocławska 2002, nr 244, dod. Wrocławski Weekend, s. 3

(KH), Nagroda dla Michnik, w: Gazeta Wrocławska 2003, nr 79, s. 5

Kucharski Krzysztof, Szalona z batutą, w: Gazeta Wrocławska 2003, nr 142, dod. Magazyn Tygodniowy, s. I

Kucharski Krzysztof, Za ambitna, w: Gazeta Wrocławska 2003, nr 139, s. 15

Melchior Jacek, Operowoman, w: Wprost 2003, nr 26, s. 100-103 Domagała Adam, Spacer gigantów po wodzie, Ewa Michnik – patent na sukces, w: Gazeta Wyborcza 2003, nr 131, dod. Wrocław, s. 14

Szwarcman Dorota, Niestraszny dwór, w: Polityka 2003, nr 26, s. 62-63

Witkiewicz Jan Stanisław: Artystyczna uczciwość, rozmowa z Ewą Michnik, Warszawa, Iskry, 2003

Zoellner, Marek, Wrocław nagradza, w: Gazeta Wrocławska 2003, nr 146, s. 4

Domagała Adam, Opera cała w złocie, w: Gazeta Wyborcza 2004, nr 276, dod. Wrocław, s. 4

Michnik Ewa, Aria dla sponsora; rozm. przepr. Magda Piekarska, w: Gazeta Wyborcza 2005, nr 189, dod. Tygodnik Wrocław, s. 6-7

Michnik Ewa, ,,Halka” a sprawa Polska ; rozm. przepr. Adam Domagała, w: Gazeta Wyborcza 2005, nr 216, dod. Wrocław, s. 2-3

Michnik Ewa, Najtaniej jest nie grać, spór o dolnośląską kulturę, w: Panorama Dolnośląska 2005, nr 22, s. 13

Domagała Adam, Przyznano Wrocławską Nagrodę Muzyczną, w: Gazeta Wyborcza 2006, nr 225, dod. Wrocław, s. 6

Domagała Adam, Żelazna dama słucha Wagnera, w: Gazeta Wyborcza 2006, nr 234, dod. Wieża Ciśnień, s. 6-7

Kaszewski Cezary, Wrocławski „Pierścień”, Festiwal Wagnerowski rozpocznie się w piątek w Hali Ludowej. Cztery widowiskowe spektakle w ciągu tygodnia, w: Słowo Polskie Gazeta Wrocławska 2006, nr 232, s. 18

Michnik Ewa, W kręgu Wagnera; rozm. przepr. Janusz Mencel, w: Odra 2006, nr 11, s. 124-126

Grotowicz Viktor, Pychowicz Jan, Po co Polakom Wagner? Dwugłos po wrocławskiej inscenizacji „Pierścienia Nibelungów” Ewy Michnik, w: Odra 2007, nr 1, s. 106-108

Michnik Ewa, Opera – sztuka dla mas ?; rozm. przepr. Andrzej Wróbel, w: Przegląd 2007, nr 2, s. 42-44

Wachowiak Katarzyna, Całusy pod magnolią, Ewa Michnik, dyrektor Opery Wrocławskiej, uwielbia ogród botaniczny, w: Słowo Polskie Gazeta Wrocławska 2007, nr 113, s. 6

ADO, Fryderyki dla wrocławianki, w: Gazeta Wyborcza 2008, nr 83, dod. Wrocław, s. 1

Frąckiewicz-Kukla Zofia, Ewa Michnik – kobieta niezwykła, w: Dolny Śląsk 2008, nr 13, s. 245-248

Michnik Ewa, Po prostu opera ; rozm. przepr. Anita Tyszkowska, w: Wrocławianin 2008, nr 10, s. 21

Kaczorowska Katarzyna, Przede wszystkim trzeba wymagać od siebie samej, w: Polska Gazeta Wrocławska 2010, nr 222, dod. Wieczór Wrocławia, s. 1, s. 6-7

Michnik Ewa, Królestwo superwidowisk; rozm. przepr. Bronisława Tumiłowicz, w: Przegląd 2010, nr 23, s. 40-42

Michnik Ewa, Turandot wielka, największa ; rozm. przepr. Adam Domagała, w: Gazeta Wyborcza 2010, nr 128, dod. Wrocław, s. 11-12

Wróbel Marta, Bente Kahan i Ewa Michnik nagrodzone, w: Polska Gazeta Wrocławska 2010, nr 204, s. 16

Michnik Ewa, Ewa Michnik, nigdy się nie poddaje ; rozm. przepr. Magda Piekarska, w: Gazeta Wyborcza 2012, nr 113, dod. Wrocław, s. 8-9

Maciejewska Beata, Ambasador Ewa Michnik, w: Gazeta Wyborcza 2013, nr 113, dod. Wrocław, s. 1

Matuszewska Małgorzata, Rosyjska baśń i brutalna opowieść na puentach, w: Polska Gazeta Wrocławska 2014, nr 211, s. 18

Matuszewska Małgorzata, Wielka gala dla mistrzów teatru i muzyki we Wrocławiu , w: Polska Gazeta Wrocławska 2014, nr 273, s. 12

Michnik Ewa, Ewa Michnik, Publiczność kocha gwiazdy ; rozm. przepr., w: Gazeta Wyborcza 2014, nr 101, dod. Wrocław, s. 8

Kaczorowska Katarzyna, Żądza władzy zawsze musi przynieść śmierć, W, Polska Gazeta Wrocławska 2014, nr 133, s. 11

Migdał Robert, Bo miłość zwycięża , w: Polska Gazeta Wrocławska 2014, nr 290, s. 17

Oczak Dorota, Ewa Michnik, publiczność koc ha gwiazdy, w: Gazeta Wyborcza 2014, nr 101, s. 8

Oczak Dorota, Forum ESK 2016 - Należy marzyć – twierdzą kuratorki , w: Gazeta Wyborcza 2014, nr 49, dod. Wrocław, s. 4

Zieliński Rafał, Nagrodzono artystów: zwycięzcami są Capitol i opera, w: Gazeta Wyborcza 2014, nr 271, s.4

Kozioł Magdalena, Opera dumna z dorabiania, w: Gazeta Wyborcza 2015, nr 182, dod. Wrocław, s. 1

Kozioł Magdalena, Opera naprawia się po cichu, w: Gazeta Wyborcza 2015, nr 247, dod. Wrocław, s. 4

Kozioł Magdalena, Tak zarabiają na operze, w: Gazeta Wyborcza 2015, nr 181, dod. Wrocław, s. 3

NASA KOZ, Nadużycia w operze?, w: Gazeta Wyborcza 2015, nr 174, dod. Wrocław, s. 4

Oczak-Stach Dorota, Wrze w operze, w: Gazeta Wyborcza 2015, nr 166, dod. Wrocław, s. 4

Kaczorowska Katarzyna, Kto zastąpi Ewę Michnik, w: Polska Gazeta Wrocławska 2016, nr 25, s. 13

Kaczorowska Katarzyna, ,,Makbet” - namiętność, władza, zbrodnia, w: Polska Gazeta Wrocławska 2016, nr 50, s. 6

Kozioł Magdalena, Sponsoring w operze bez zmian, w: Gazeta Wyborcza 2016, nr 8, dod. Wrocław, s. 3

Kozioł Magdalena, Wyróżnieni za prace dla miasta, w: Gazeta Wyborcza 2016, nr 294, dod. Wrocław, s. 2

Ewa Michnik, Marek Grotowski, Wrocławskie megaopery Ewy Michnik, Warszawa, Instytut Teatralny im. Zbigniewa Raszewskiego, 2022