dyrygent, kompozytor i pianista; ur. 10 listopada 1905, Poznań; zm. 11 stycznia 1998, Warszawa. W latach 1921-27 studiował grę na fortepianie w klasie Bohdana Zalewskiego, grę na organach i teorię muzyki u Władysława Raczkowskiego w Państwowym Konserwatorium Muzycznym w Poznaniu. Następnie, od 1927 do 1928, odbył studia dyrygenckie w Konserwatorium Warszawskim pod kierunkiem Grzegorza Fitelberga i Emila Młynarskiego oraz kompozytorskie w klasie Kazimierza Sikorskiego. Przez krótki czas związany był z Teatrem Wielkim w Poznaniu – dyrygował przedstawieniami operetkowymi (m.in. Księżniczka dolara Leo Falla, Farinelli Hermanna Zumpego). Kierował także chórem mieszanym Koła Śpiewackiego im. Stanisława Moniuszki i Chórem Pocztowców. W latach 1930-32 kontynuował naukę dyrygentury (u Juliusa Prüwera), teorii muzyki (pod kierunkiem Paula Höffera) i gry na fortepianie w Hochschule für Musik w Berlinie. W latach 1932-35 i od 1949 do 1972 pracował jako dyrygent w Teatrze Wielkim w Warszawie. Na warszawskiej scenie przygotował takie spektakle, jak Konrad Wallenrod Władysława Żeleńskiego, Uprowadzenie z seraju Wolfganga Amadeusa Mozarta, Faust Charlesa Gounoda, Halka i Straszny dwór Stanisława Moniuszki, Carmen Georgesa Bizeta, Don Carlos Giuseppe Verdiego, Mandragora i Harnasie Karola Szymanowskiego. Jednocześnie był drugim dyrygentem Orkiestry Symfonicznej Polskiego Radia (od 1936; z zespołem wykonał po raz pierwszy w Polsce m.in. utwory Aleksandra Tansmana), kierownikiem muzycznym i dyrygentem: Polskiego Baletu Reprezentacyjnego (1937-39), Teatru Wojska Polskiego w Łodzi (1945-46), Opery Śląskiej w Bytomiu (1946-47; prowadził m.in. Straszny dwór, Cyganerię Giacomo Pucciniego, Aidę Verdiego) oraz Filharmonii Warszawskiej (1947-49).
Wielokrotnie dyrygował za granicą (Anglia, Niemcy, Francja), kładąc duży nacisk na muzykę polską. W 1949 przygotował w Palermo premierę Króla Rogera Szymanowskiego. W 1953 wystawił Halkę Moniuszki w Staatsoper w Berlinie, w 1955 w Göteborgu, w 1957 w Tuluzie.
Mieczysław Mierzejewski był dyrygentem wszechstronnym. W repertuarze koncertowym posiadał utwory Ludwiga van Beethovena, Franza Schuberta, Richarda Wagnera, Antonína Dvořáka, Gabriela Fauré, Maurice’a Ravela, Richarda Straussa, Paula Hindemitha, Ignacego Jana Paderewskiego, Szymanowskiego, Romana Palestra, Andrzeja Panufnika, Tansmana i Piotra Perkowskiego.
Został uhonorowany wieloma odznaczeniami oraz nagrodami, m.in. Diplome d’Honneur w Paryżu (1937), Nagrodą Państwową III stopnia (1952), Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski (1954), Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski (1956) i Nagrodą miasta Warszawy (1958).

aktualizacja: wrzesień 2008

Preludium symfoniczne na orkiestrę (1927)

Wariacje fortepianowe (1927)

Dożynki, widowisko ludowe na głosy solowe, chóry i orkiestrę dętą (1928)

Dwie dole na chór mieszany a cappella (1928)