działacz polityczny, skrzypek, kompozytor i pisarz. Urodził się 25 września 1765 w Guzowie koło Warszawy. Gry na skrzypcach i klawikordzie oraz teorii i generałbasu uczył się pod kierunkiem Józefa Kozłowskiego w Guzowie. Od 1782 pobierał lekcje gry na skrzypcach u Ivana Mane Jarnovića w Warszawie. Podczas późniejszych pobytów za granicą korzystał ze wskazówek udzielanych mu przez skrzypków-wirtuozów – Giovanniego Battistę Viottiego (1798) i Pierre’a Baillota (1810).
Michał Kleofas Ogiński nie zamierzał być zawodowym muzykiem. Już w wieku 21 lat rozpoczął działalność polityczną jako poseł na sejm i zwolennik króla Stanisław Augusta Poniatowskiego, od którego otrzymał godność komisarza skarbu Wielkiego Księstwa Litewskiego. W latach 1790-1791 odbył, jako dyplomata, podróż do Hagi, Amsterdamu i Londynu. Celem jego misji było rozszerzenie kontaktów handlowych Polski z Europą Zachodnią drogą morską. Uczestniczył w pracach Sejmu Czteroletniego (1788-1792), nie był jednak zwolennikiem Konstytucji 3-go Maja. W 1793 sejm powierzył mu stanowisko podskarbiego Wielkiego Księstwa Litewskiego. Należał do grupy polityków, którzy podpisali traktaty rozbiorowe z Rosją i Prusami, ale w 1794 wziął udział w powstaniu kościuszkowskim – dowodził własnym pułkiem strzelców konnych. Po upadku Wilna przedostał się do Warszawy, a po bitwie pod Maciejowicami wyjechał do Wiednia i dalej do Wenecji. Odrzucił otrzymaną od dowódcy okupacyjnych wojsk – Aleksandra Suworowa, propozycję powrotu do Polski, czego konsekwencją stała się konfiskata jego majątków. Przez kilka lat działał aktywnie na emigracji. W latach 1797-1798 przebywał w Paryżu, gdzie poznał osobiście Napoleona Bonapartego. Pod koniec 1801 uzyskał zgodę na powrót do Rosji pod warunkiem złożenia przysięgi wierności carowi Aleksandrowi I. Zamieszkał wówczas w Zalesiu koło Wilna. Podczas kampanii 1812 przyjął postawę lojalną wobec Aleksandra I. Po 1812 związał się ze środowiskiem inteligenckim i kulturalnym Wilna, organizował przedstawienia oraz koncerty, był prezydentem Towarzystwa Typograficznego i członkiem Towarzystwa Dobroczynności. W 1823 osiadł na stałe we Florencji, gdzie zmarł 15 października 1833. Pochowany został w Panteonie wielkich osobowości w kościele Santa Croce, obok m.in. Galileusza, Michała Anioła, Gioacchino Rossiniego, Niccolò Machiavelliego, Księżnych Czartoryskich.
Od 2008 w Iwoniczu-Zdroju odbywa się Festiwal im. Księcia Michała Kleofasa Ogińskiego, podczas którego wykonywane są zarówno utwory patrona Festiwalu, jak i współczesnych mu kompozytorów polskich.

WAŻNIEJSZE KOMPOZYCJE:

– fortepianowe:
26 polonezów na 2, 3, i 4 ręce, w tym F-dur „Todespolonäze” (1792), c-moll „Pożegnanie”, G-dur sopra un tema di Caraffa, G-dur na 3 ręce, d-moll, a-moll „Pożegnanie Ojczyzny” (1794)
mazurki
walce
kadryle
menuet
galop
marsze, w tym Marsz wojskowy dla legionów polskich w Lombardii

– na głos i fortepian:
romanse, w tym Le réveil do słów kompozytora

– opera:
Zélis et Valcour ou Bonaparte au Caïre w 1 akcie