flecista i pedagog; ur. 6 kwietnia 1959, Katowice; zm. 29 listopada 2021, Wrocław. Ukończył Liceum Muzyczne w Katowicach w klasie fletu Antoniego Roga. Następnie studiował grę na flecie pod kierunkiem Mariana Katarzyńskiego i Stanisława Michalika w Akademii Muzycznej w Katowicach. Swoje umiejętności doskonalił u Severino Gazzelloniego w Accademia Musicale Chigiana w Sienie (1984) i pod kierunkiem Arnousta Bourka w Akademii Leosa Janačka w Brnie (1985). Trzykrotnie otrzymywał stypendium Ministerstwa Kultury i Sztuki.

Początkowo współpracował z Orkiestrą Filharmonii Śląskiej (1978-82), Cairo Symphony Orchestra (Egipt, 1988-89) i Sinfonią Helvetica (1993-94). Jako solista koncertował z większością orkiestr w Polsce oraz w Anglii, Austrii, Belgii, Danii, Francji, Hiszpanii, Holandii, Luxemburgu, Niemczech, Szwajcarii, Szwecji, we Włoszech, na Litwie, Ukrainie, w Egipcie i Stanach Zjednoczonych. Miał w swoim repertuarze utwory od renesansu po wiek XX, w tym ok. 40 koncertów (m.in. Koncert fletowy Krzysztofa Pendereckiego) i ok. 100 sonat (w tym Sonaty na flet i fortepian Wojciecha Kilara). Swoje kompozycje zadedykowali mu tacy kompozytorzy, jak Richard Brooks, Ryszard Gabryś, Grażyna Pstrokońska-Nawratil, Volodymyr Runchak, Krzysztof Zgraja.

Grzegorz Olkiewicz w latach 1982-88 tworzył z wiolonczelistą Andrzejem Bauerem i pianistą Waldemarem Malickim Trio Polskie, z którym koncertował i nagrywał dla Polskiego Radia (nagrane w tym składzie Sonaty fletowe Johanna Sebastiana Bacha i Georga Friedricha Haendla zyskały miano najlepszych nagrań radiowych w 1983). Występował również w nietypowych składach instrumentalnych, m.in. z gitarzystą Krzysztofem Pełechem i perkusistą Stanisławem Skoczyńskim. Brał także udział w programach telewizyjnych i radiowych popularyzujących grę na instrumentach dętych. W latach 1984-85 wraz z Janem Weberem prowadził w Polskim Radiu audycję zatytułowaną Antologia Jamesa Galwaya, a od 1992 do 1993 w Radiu Wrocław audycję własnego autorstwa pt. Opowieści o zaczarowanym flecie. Ponadto realizował programy dla telewizji katowickiej oraz warszawskiej.

W 1997 rozpoczął działalność dyrygencką – objął funkcję dyrektora artystycznego Polskiej Orkiestry Kameralnej „Sotto Voce”, z którą występował w kraju oraz za granicą.

Nagrywał dla takich wytwórni fonograficznych, jak Polskie Nagrania, Polskie Nagrania Edition, DUX, Tonpress, Koch International, Karussel-Niemcy, Edycja Paulińska (Watykan), Pony Canyon (Japonia), Sonoris Records, Capstone Records, Owl Recordings Inc. (Stany Zjednoczone).

Grzegorz Olkiewicz zajmował się równocześnie działalnością pedagogiczną – w latach 1988-89 pełnił funkcję eksperta w Conservatoire de Musique w Kairze, a od 1989 prowadził klasę fletu w Akademii Muzycznej we Wrocławiu. Ponadto wykładał podczas kursów mistrzowskich, m.in. w Nowym Jorku, Frankfurcie nad Menem, Kijowie, Tokio, Dusznikach Zdroju, Orońsku i Wojnowicach. Był jurorem krajowych i międzynarodowych konkursów muzycznych.

Od 1994 sprawował funkcję prezesa, a od 1997 był wiceprezesem Stowarzyszenia Flecistów Polskich, które założył. Zachęcał do wykonań muzyki współczesnej, organizował spotkania z mistrzami fletu z całego świata, m. in. z Jamesem Galway'em, Bernardem Goldbergiem, Bonitą Boyd i Trevorem Wye, kursy w Orońsku i zabytkowych obiektach Dolnego Śląska. Stowarzyszenie wydawało swój periodyk „Flecista” . Od 1997 był też członkiem honorowym Fundacji Mikołaja z Radomia, od 1998 - Polskiego Stowarzyszenia Kontrabasistów.

aktualizacja: 2005, 2009 (mk), 2021 (wa)

Cichoń Ewa, Olkiewicz Grzegorz, w: Encyklopedia Muzyczna PWM (część biograficzna pod red. Elżbiety Dziębowskiej), t. „n-pa”, PWM, Kraków 2002