pianistka; ur. 22 marca 1941, Warszawa. Absolwentka Państwowej Wyższej Szkoły Muzycznej (obecnie UMFC) w Warszawie. Była kształcona przez wybitnych pedagogów, w klasach Zbigniewa Drzewieckiego, następnie Ryszarda Baksta, a w latach późniejszych korzystała z konsultacji artystycznych Jadwigi Sukiennickiej. W latach 1968-1972 roku jako stypendystka rządu francuskiego studiowała w Conservatoire Européen w Paryżu pod kierunkiem światowej renomy artysty prof. Vlada Perlemutera oraz Suzanne Roche, co otworzyło jej wrota do muzyki francuskiej, którą Ewa Osińska włączyła do swego obszernego repertuaru. Po ukończeniu studiów paryskich otrzymała dyplom Prix d’Excellence.

Artystka jest zwyciężczynią międzynarodowych konkursów pianistycznych. W roku 1968 zdobyła II nagrodę Międzynarodowego Konkursu Pianistycznego im. Alfreda Caselli w Neapolu (I nagrody nie przyznano), a w 1972 uzyskała I nagrodę na Międzynarodowym Konkursie Pianistycznym w Jaén i nagrodę specjalną za interpretację muzyki hiszpańskiej, którą wprowadziła na estrady koncertowe w kraju i zagranicą.

Dorobek artystyczny Ewy Osińskiej wiąże się ze współpracą z takimi słynnymi w świecie orkiestrami, jak Orkiestra Filharmonii Narodowej, Polish Chamber Orchestra, Sinfonia Varsovia, BBC Symphony Orchestra, Suisse Romande, Orchestre Lamoureux, Orchestre national du Capitole de Toulouse, Rundfunk-Sinfonieorchester Berlin, Gewandhausorchester w Lipsku, Tokyo Symphony Orchestra, Sapporo Symphony Orchestra, Kyoto Symphony Orchestra, Kyushu Symphony Orchestra, Orquesta Sinfónica Nacional de Mexico, Ensemble Orchestral de Paris, Chamber Orchestra Kremlin, Rochester Symphony Orchestra. Grała pod batutą wybitnych dyrygentów (Jerzy Semkow, Jerzy Maksymiuk, Jacek Kaspszyk, Wojciech Michniewski, Karol Teutsch, Mariusz Smolij, Mirosław Jacek Błaszczyk, Jerzy Swoboda, Barry Wordsworth, Kazuyoshi Akiyama, Hideomi Kuroiwa, Yukinori Tezuka, Paul Kuentz, Bruno Aprea, Árpád Gérecz, Michel Plasson, Kamen Goleminov, Ion Voicu).

Pianistka brała udział w prestiżowych festiwalach międzynarodowych, m.in. w festiwalach chopinowskich w Dusznikach, Waszyngtonie, Nohant, i Gaming; Echternach International Festival w Luksemburgu, Chuancha International Piano Festival, Beijing Music Festival, Festival Internacional y Masterclass de Piano Monterrey, w Festiwalu Pianistyki Polskiej w Słupsku. Występowała na estradach Queen Elisabeth Hall i Wigmore Hall w Londynie, Kodak Hall at Eastman Theatre w Rochester, Gewandhaus w Lipsku, Rachmaninowskiej Sali Koncertowej w Konserwatorium Moskiewskim, Teatro di San Carlo w Neapolu, Théâtre des Champs-Elysées, Salle Pleyel i Salle Gaveau w Paryżu, Rudolfinum — Dvořákova Praha w Pradze, Palacio de Bellas Artes w Mexico, Beijing Concert Hall w Pekinie, Bunka Kaikan w Tokyo. Wraz z Teresą Żylis-Garą wykonywała podczas tournée koncertowego pieśni Fryderyka Chopina.

Ewa Osińska uczestniczyła w pracach jury międzynarodowych konkursów pianistycznych: Concurso Internacional de Piano Premio Jaén, Międzynarodowego Konkursu „F.Chopin" dla Młodych Pianistów w Moskwie, Międzynarodowego Konkursu Młodych Pianistów „Arthur Rubinstein in memoriam” (w 1998 roku była przewodniczącą jury), Santa Cecília International Competition w Porto, Concurso Internacional de Música Maria Canals w Barcelonie, Concours International De Piano De Brest.

Dorobek artystyczny pianistki stanowią płyty nagrane dla polskich Nagrań, Sony Classical, Cassiope, Columbia Records. Nagrania prezentują jej zróżnicowany repertuar: 16 płyt chopinowskich, 4 koncerty fortepianowe Wolfganga Amadeusa Mozarta, (nagrane z Polish Chamber orchestra), oraz repertuat solistyczny od Johanna Sebastiana Bacha do Dymitra Szostakowicza.

Prestiżowy slownik francuski Diapason (1981) wyróżnił nagrany przez Ewę Osińską pierwszy w dyskografii światowej komplet 58 mazurków Fryderyka Chopina. Pianistka jest pierwszą wykonawczynią w Europie Zachodniej I Sonaty fortepianowej Dymitra Szostakowicza, oraz w Paryżu - I Sonaty fortepianowej Karola Szymanowskiego. Wytwórnia Sony Classical utrwaliła pierwsze w świecie jej nagranie Polonaise brilliante op. 3 Fryderyka Chopina.

Od 1987 roku, tj. od roku jej założenia, była członkiem Fundacji Kultury Polskiej w Warszawie. W latach 1995-98 pełniła obowiązki prezesa reaktywowanego Stowarzyszenia Muzyków Polskich w Paryżu. Organizowała w Paryżu uroczystość jubileuszu Witolda Lutosławskiego oraz - w 1999 roku - współorganizowała obchody 150. rocznicy śmierci Fryderyka Chopina we Francji.

Ewa Osińska została uhonorowana odznaką "Zasłużony dla Kultury Polskiej", Ordre du Mérite Artistique oraz Krzyżem Kawalerskim Orderu Polonia Restituta (1997).

Strona internetowa artystki: www.ewaosinska.com

Polecamy dostępną tam: dyskografię artystki