dyrygent; ur. 25 kwietnia 1951, Wrocław. Po ukończeniu Liceum Muzycznego, gdzie opanował grę m.in. na fortepianie (jako głównym instrumencie), skrzypcach, oboju i organach, odbył studia dyrygenckie w Akademii Muzycznej we Wrocławiu w klasie Tadeusza Strugały (dyplom z wyróżnieniem). Uzupełniał je na Międzynarodowych Kursach Muzycznych w Weimarze u Arvida Jansonsa (1971-73). W 1977 jako stypendysta Rządu Austriackiego przez 9 miesięcy przebywał w Wiedniu, gdzie doskonalił swoje umiejętności pod kierunkiem Carla Österreichera w Hochschule für Musik und darstellende Kunst, oraz stykając się bezpośrednio ze sztuką dyrygencką takich mistrzów, jak Herbert von Karajan, Leonard Bernstein, Georg Solti, Claudio Abbado.

W 1973 zadebiutował na estradzie Filharmonii Wrocławskiej, a w 1974 rozpoczął tam pracę jako asystent dyrygenta. W tym samym roku zwyciężył na Ogólnopolskim Konkursie Dyrygenckim w Katowicach (jako najmłodszy uczestnik) oraz zdobył specjalną nagrodę Orkiestry Filharmonii Śląskiej. Sukces ten zaowocował licznymi zaproszeniami, m.in. do Filharmonii Narodowej i Wielkiej Orkiestry Symfonicznej Polskiego Radia.

W 1975 otrzymał stanowisko II dyrygenta, a od 1980 do 2002 był dyrektorem naczelnym i artystycznym Filharmonii Wrocławskiej. W latach 1980-2001 pełnił funkcję dyrektora artystycznego Festiwalu Polskiej Muzyki Współczesnej we Wrocławiu. Był także dyrektorem artystycznym Międzynarodowego Festiwalu Chopinowskiego w Dusznikach Zdroju (1986-87). Jest stałym gościnnym dyrygentem Filharmonii Pomorskiej w Bydgoszczy. W latach 2002-2005 był dyrektorem artystycznym Filharmonii Łódzkiej oraz I dyrygentem  Filharmonii Krakowskiej. Obecnie ściśle współpracuje z Filharmonią im. Artura Malawskiego w Rzeszowie (od 2006). Od 2007 jest dyrygentem-szefem orkiestry Filharmonii im. Tadeusza Szeligowskiego w Poznaniu.

Marek Pijarowski prowadzi ożywioną działalność dyrygencką na estradach wszystkich orkiestr filharmonicznych i radiowych w Polsce. Wielokrotnie koncertował za granicą z Orkiestrą Filharmonii Narodowej (w Niemczech), Wielką Orkiestrą Symfoniczną Polskiego Radia (w Hiszpanii i Francji), Sinfonią Varsovią (w Hiszpanii), Orkiestrą Filharmonii Krakowskiej (we Francji), Orkiestrą Filharmonii Łódzkiej (we Włoszech i Hiszpanii), Orkiestrą Filharmonii Wrocławskiej (w Hiszpanii, Francji, Włoszech, Niemczech, Holandii). Dokonał wielu nagrań archiwalnych dla Polskiego Radia. Dyrygował w większości krajów europejskich, a także na Kubie, w Stanach Zjednoczonych, Kanadzie, Meksyku, Korei Południowej, Chinach, Egipcie i Izraelu. Ściśle współpracuje z Orkiestrą Prezydencką w Ankarze, Orkiestrą Symfoniczną w Istambule oraz Texas Music Festival w Houston. Współpracował też z Eastern Music Festival w Greensboro w Stanach Zjednoczonych.

M.Pijarowski w 1997 otrzymał tytuł profesora. Prowadzi klasę dyrygentury w Akademii Muzycznej we Wrocławiu oraz pełni funkcję kierownika Katedry Dyrygentury. Ponadto w latach 1995-96 był prorektorem ds. artystyczno-naukowych na wrocławskiej uczelni muzycznej. W 2006 objął również stanowisko profesora dyrygentury w Uniwersytecie Muzycznym Fryderyka Chopina. Minister Nauki i Szkolnictwa Wyższego powierzył mu funkcję krajowego eksperta przy opracowaniu standardów dotyczących programu studiów dyrygenckich. Jego uczniowie są laureatami krajowych i międzynarodowych konkursów.

Maestro jest jurorem Międzynarodowego Konkursu Dyrygenckiego im. Grzegorza Fitelberga w Katowicach oraz przewodniczącym jury Międzynarodowego Przeglądu Młodych Dyrygentów im. Witolda Lutosławskiego w Białymstoku.<> Został odznaczony m.in. Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski (2004) oraz  Medalem „Zasłużony Kulturze – Gloria Artis”.

aktualizacja: 2003 (mk), 2016 (wa)