pianistka i pedagog; ur. 21 listopada 1957, Chełmno. Jest absolwentką klas fortepianu Zbigniewa Śliwińskiego i Jerzego Sulikowskiego w Akademii Muzycznej w Gdańsku (dyplom z wyróżnieniem w 1981). W latach 1979-82 odbyła studia podyplomowe w Hamburgu pod kierunkiem Conrada Hansena. Korzystała również z konsultacji artystycznych Janiny Sukiennickiej, Rudolfa Kerera (1977), Tatiany Nikołajewej (1981) i Marthy Argerich (1981).

Jest laureatką I nagrody na Międzynarodowym Konkursie im. Giovanniego Battisty Viottiego w Vercelli (1977), Złotego Medalu na Międzynarodowym Festiwalu Młodych Laureatów w Bordeaux (1979) i V nagrody oraz nagrody Polskiego Radia za najlepsze wykonanie mazurków Fryderyka Chopina na X Międzynarodowym Konkursie Pianistycznym im. Fryderyka Chopina (1980).

Ewa Pobłocka na estradzie zadebiutowała już w 1970 w duecie z matką, śpiewaczką prof. Zofią Janukowicz-Pobłocką. Występowała niemal we wszystkich krajach Europy, a także w obu Amerykach, w Chinach, Indonezji, Wietnamie, Republice Południowej Afryki, Singapurze, Korei, Japonii oraz w Australii. Grała w takich salach, jak Herkules-Saal w Monachium, Musikhalle w Hamburgu, Auditorio Nacional w Madrycie, Barbican Centre i Wigmore Hall w Londynie, Musikverein w Wiedniu, Barbican Centre i Lincoln Centre w Nowym Jorku, Glenn Gould Studio w Toronto. Wielokrotnie wyjeżdżała na tournées z Orkiestrą Filharmonii Narodowej pod dyrekcją Kazimierza Korda. Grała też m.in. London Symphony Orchestra, English Chamber Orchestra, Orchestra del Maggio Musicale Fiorentino, Bayerischer Rundfunkorchester, Tonkünstler-Orchester Niederösterreich, New Japan Philharmonic, Polską Orkiestrą Kameralną, Sinfonią Varsovią, Orkiestrą Filharmonii Narodowej oraz Narodową Orkiestrą Symfoniczną Polskiego Radia w Katowicach, pod batutą takich dyrygentów, jak Witold Lutosławski, Andrzej Panufnik, Kazimierz Kord, Henryk Czyż, Jan Krenz, Stanisław Skrowaczewski, Jerzy Maksymiuk, Grzegorz Nowak, Wojciech Michniewski, Jerzy Katlewicz, Jerzy Salwarowski, Tadeusz Strugała, Antoni Wit, Reinbert de Leeuw.

W 1990 inaugurowała Festiwal Muzyki Współczesnej "Warszawska Jesień” pierwszym polskim wykonaniem Koncertu fortepianowego Andrzeja Panufnika. Dokonała pierwszego nagrania płytowego tego utworu z London Symphony Orchestra pod dyrekcją kompozytora. Jej nagranie Koncertu fortepianowego Witolda Lutosławskiego z Wielką Orkiestrą Symfoniczną Polskiego Radia pod dyrekcją Lutosławskiego to pierwsza polska rejestracja tego dzieła. Nagranie to, opublikowane przez firmę CD Accord, uzyskało tytuł "Płyty Roku 1996” magazynu płytowego "Studio”. Jej interpretację Koncertu z okazji 80-tych urodzin kompozytora transmitowało 30 stacji radiowych z 27 krajów Europy. W lutym 1995 w Paryżu wykonaniem tego utworu zainaugurowała obchody 50-lecia UNESCO. Na Festiwalu "Présences” (Festival de création musicale) w Paryżu (1995) prawykonała dedykowany jej Koncert fortepianowy Pawła Szymańskiego, powstały na zamówienie Radia Francuskiego. Przedstawiła go również po raz pierwszy polskiej publiczności na Festiwalu "Warszawska Jesień” w 1995. Prawykonała również jej dedykowany Koncert fortepianowy Pawła Mykietyna.

Ewa Pobłocka dokonała nagrań dla wielu radiofonii i wytwórni płytowych: Deutsche Grammophon, Grüner & Jahr, Polskie Nagrania, Victor JVC, Pony Canyon, Conifer Records, KOS Warsaw Records, BeArTon, CD Accord. Nagrała pierwszy w historii fonografii komplet 20 Nokturnów Johna Fielda, ponadto m.in. komplet Partit Johanna Sebastiana Bacha, komplet Nokturnów Gabiela Fauré, wszystkie Pieśni bez słów Felixa Mendelssohna-Bartholdy, Koncerty fortepianowe Wolfganga Amadeusa Mozarta z Orkiestrą "Leopoldinum” pod kierunkiem Jana Staniendy, Nokturny Fryderyka Chopina nagrane po raz pierwszy według Narodowego Wydania Dzieł Wszystkich Chopina pod redakcją Jana Ekiera, Pieśni Mieczysława Karłowicza – wspólnie z Jadwigą Rappé, Koncerty fortepianowe Panufnika, Lutosławskiego i Szymańskiego z towarzyszeniem Orkiestry Filharmonii Narodowej pod dyrekcją Kazimierza Korda, komplet Mazurków i Fantazję na tematy polskie op. 2 Chopina z orkiestrą Sinfonia Varsovia pod dyrekcją Jacka Kaspszyka oraz pieśni Chopina, Stanisława Moniuszki, Mieczysława Karłowicza, Karola Szymanowskiego i Witolda Lutosławskiego – z Ewą Podleś. Zdobyła Medal Johna Fielda za nagranie jego dzieł. Brała udział w wielkim projekcie fonograficznym NIFC Fryderyk Chopin – Wydanie Narodowe (12 Voluminów, BeArTon), które otrzymało nagrodę "Fryderyk" w 2002 w kategorii "Album Roku. Muzyka Solowa". Nagrała pieśni Chopina z Iwoną Sobotką i Arturem Rucińskim. Jako pierwsza spośród polskich pianistów Ewa Pobłocka nagrała oba tomy Das Wohltemperierte Klavier Johanna Sebastiana Bacha (NIFC, 2018 i 2023); album z pierwszym tomem krytycy prestiżowego magazynu "Gramophone” umieścili na liście 50 najlepszych nagrań Bachowskich w historii, został ponadto płytą miesiąca tego magazynu. 

Chętnie wykonuje także muzykę kameralną, współpracowała m.in. z Jadwigą Rappé, Ewą Podleś, Olgą Pasiecznik, Krzysztofem Jakowiczem, Piotrem Pławnerem, Evgenijem Nesterenko, Kwartetem Śląskim. Razem z Markiem Mosiem i Andrzejem Bauerem stworzyła Trio XXI wieku. Wraz z córkami - pianistką i śpiewaczką Ewą Leszczyńską oraz wiolonczelistką i pianistką Marią Leszczyńską - tworzy od 2013 roku "MultiTrio".

Ewa Pobłocka od 2000 prowadzi klasę fortepianu w Akademii Muzycznej w Bydgoszczy. W 2007 otrzymała tytuł profesora zwyczajnego. Od 2018 roku pełni funkcję Kierownika Katedry Fortepianu. Jako profesor gościnny wykładała na Uniwersytecie Sztuk Pięknych i Muzyki Geidai w Tokio i Nagoi. Prowadziła zajęcia podczas kursów mistrzowskich m.in. w Kanadzie, Stanach Zjednoczonych, Wietnamie, Japonii, Korei, Mongolii, Chinach, Irlandii, Belgii, Norwegii oraz w Niemczech.

Artystka jest zapraszana do grona jury prestiżowych konkursów pianistycznych w kraju i za granicą, m.in. Konkursu Chopinowskiego (2005, 2015, 2021), Międzynarodowego Konkursu Pianistycznego im. I.J. Paderewskiego w Bydgoszczy, Międzynarodowego Konkursu Pianistycznego Unisa w Pretorii (2004), Międzynarodowego Konkursu Pianistycznego Esther Honens w Calgary (2006), Międzynarodowego Konkursu Pianistycznego w Hamamatsu (2012), Międzynarodowego Konkursu Pianistycznego w Hastings (2017, 2018), I Międzynarodowego Konkursu Chopinowskiego na Instrumentach Historycznych w Warszawie (2018),  1. Brazylijskiego Konkursu Chopinowskiego (2024).

Telewizja Polska wyemitowała w 1992 poświęcony pianistce film Wygrałam zakład... Ewa Pobłocka. Poczta Polska wydała serię trzech znaczków "Trzy pokolenia muzyków”, poświęconych muzycznej rodzinie artystki i prezentujących portrety Zofii Janukowicz-Pobłockiej, Ewy Pobłockiej z córką Ewą oraz zdjęcie zespołu "MultiTrio” (2014). W 2021 ukazała się jej książka wspomnieniowa Forte-piano.

Prowadziła w Programie Drugim Polskiego Radia audycje poświęcone muzyce Bacha pt. "Zacznij od Bacha" (2020-2021) i "Przypadki Bacha" (2021).

W 2004 otrzymała doroczną Nagrodę Ministra Kultury oraz została odznaczona przez Prezydenta RP Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski. Uhonorowano ją również Nagrodą Prezydenta Miasta Gdańska "Neptuny” (2007) i Nagrodą Prezydenta Miasta Gdańska w Dziedzinie Kultury z okazji 45-lecia pracy artystycznej (2022).

aktualizacja: 2002, 2009 (Małgorzata Kosińska), 2024 (Wiktoria Antonczyk)

Strona artystki: https://www.ewapoblocka.com/ 

Ewa Pobłocka jest pianistką wszechstronną, o bardzo bogatym repertuarze. Odnosi sukcesy grając zarówno Bacha, jak i Lutosławskiego.

"Uwielbiam Bacha, coraz więcej gram Mozarta, a także muzyki współczesnej. Zwłaszcza Koncert Lutosławskiego otworzył przede mną nieznany dotąd obszar muzycznego piękna. To wspaniały utwór, napisany świetnie na fortepian. Daje pianiście możliwość pokazania się od różnych stron: fakturą nawiązuje do XIX-wiecznej tradycji, wymaga impresjonistycznej wrażliwości na barwę, bartókowskiej precyzji rytmicznej, śpiewnego dźwięku i szerokiej frazy. Uwielbiam ten Koncert i ćwiczę go jak Bacha. A do Bacha mam specjalny stosunek, ale też ta muzyka wymaga specjalnego nastawienia. Bacha nie można grać «z marszu», ani mieszać go z inną muzyką. Podobnie jest z Schubertem. Wracając zaś do muzyki współczesnej: chętnie grałabym ją częściej niż dotychczas - Koncert Lutosławskiego, Sonatę Albana Berga. Ale tylko w niektórych krajach - w Niemczech, Skandynawii - publiczność jest gotowa słuchać muzyki współczesnej. (...)
Jestem wielką miłośniczką śpiewu. Z upodobaniem akompaniuję śpiewakom, z przyjemnością chodzę do opery. W niemal każdym utworze Mozarta słyszę którąś z jego genialnych oper. I bardziej niż mistrzowie techniki poruszają mnie pianiści, których gra zawiera wielki ładunek emocji i liryzmu: Mieczysław Horszowski grający Bacha i Mozarta, Martha Argerich w repertuarze schumannowskim. Z wielkim wzruszeniem słucham Światosława Richtera, wykonującego Fantazję c-moll Mozarta albo Radu Lupu czy Murraya Perahii, grających Fantazję c-moll Schuberta. Chciałabym, żeby moje koncerty wywoływały podobne wzruszenie słuchaczy. Muzyka powinna wzruszać”.

(„Studio” 1994 nr 5)

Pobłocka Ewa, Dzienniki japońskie, "Bliza: gdyński kwartalnik artystyczny", 2011 nr 1-4, 2012 nr 1.

Pobłocka Ewa, Mój Lutosławski, "Bliza: gdyński kwartalnik artystyczny", 2013 nr 4

Pobłocka Ewa, Mój Chopin, "Zeszyty Literackie", 2015 nr 1

Pobłocka Ewa, Jerzy Maksymiuk - oczami solistki, "Zeszyty Literackie", 2018 nr 1

Pobłocka Ewa, Forte-piano, Gdańsk, "słowo/obraz terytoria", 2021

Ludzie zatęsknią za muzyką rozumną... / Ewa Pobłocka ; rozm. przepr. Olga Deszko, "Ruch Muzyczny" 2001, nr 2, s. 10-13

Dybowski Stanisław, Pobłocka Ewa, w: Słownik pianistów polskich, Selene, Warszawa 2003

Od Chopina do Chopina. "Gram na fortepianie, bo nie wyobrażam sobie życia bez tego" - mówi pianistka Ewa Pobłocka, "Muzyka21" 2004 nr 9, s. 16-19

Marcin Wąsowski, Fryderyk w Pałacu, Warszawa, Narodowy Instytut Fryderyka Chopina, 2018

Gawiński Tomasz, Znani i (nie)zapomniani: szukamy ciągu dalszego, Pelplin, Wydawnictwo Bernardinum, 2022