skrzypek, pedagog; ur. 22 stycznia 1958, Opole. Ukończył z wyróżnieniem Państwową Średnią Szkołę Muzyczną w Opolu w klasie skrzypiec Karola Reimana. Grę na skrzypcach studiował pod kierunkiem Franciszka Jurysa w Akademii Muzycznej w Warszawie, uzyskując w 1983 dyplom z wyróżnieniem. Swoje umiejętności doskonalił podczas kursów mistrzowskich m.in. Olega Krysy, Zachara Brona, Roberta Mastersa, Vladimira Avramowa. Studia z zakresu muzyki kameralnej odbył w Hochschule für Musik w Kolonii w klasie prowadzonej przez Amadeus Quartet, następnie u Eberharda Feltza w Berlinie i pod kierunkiem Ernsta Mayer-Schierninga w Hochschule für Musik w Detmold.

W 1984 założył Kwartet Camerata i jest jego prymariuszem. Z zespołem został laureatem kilku międzynarodowych konkursów muzycznych, m.in. w Portsmouth (1988 - specjalne wyróżnienie Yehudi Menuhina za wykonanie III Kwartetu Beli Bartoka), Tokio (Międzynarodowy Konkurs Muzyki Kameralnej w Tokio – III miejsce i wyróżnienie specjalne, 1989), Monachium (Międzynarodowy Konkurs Kwartetów Smyczkowych w Monachium – III nagroda, 1990) i Paryżu (Międzynarodowy Konkurs Zespołów Kameralnych w Paryżu – I nagroda, 1990). Występował w wielu krajach Europy, a także w Ameryce, Afryce i Azji. Wraz z kwartetem brał udział w międzynarodowych festiwalach oraz dokonał nagrań dla wytwórni fonograficznych w Belgii, Niemczech i Polsce, które zdobyły wiele cennych wyróżnień (m.in. Diapason d’Or w 1994 za płytę z muzyką kameralną Guillaume’a Lekeu – Ricercar, tytuł Płyty Roku 1995 miesięcznika „Studio” za nagranie kwartetów Franza Schuberta – DUX, nagrodę polskiego przemysłu fonograficznego "Fryderyk" za płytę „Cztery Pory Roku” Antonio Vivaldiego w 1999).

Wraz Kwartetem Camerata przywraca niesłusznie zapomnianą muzykę polską przełomu XIX i XX wieku, nagrywając albumy z kwartetami smyczkowymi Romana Statkowskiego I Witolda Maliszewskiego (DUX i PCMS records) – wszystkie rejestracje są światowymi premierami fonograficznymi. Jako koncertmistrz prowadzący od instrumentu orkiestrę kameralną Sinfonia Academica nagrał płyty z muzyką polską XX wieku oraz z utworami Miłosza Magina.

Występuje i nagrywa także jako solista. Zarejestrował m. in. album Żeleński – Noskowski – sonaty skrzypcowe dla Polskich Nagrań (światowa premiera fonograficzna).

Włodzimierz Promiński wykłada na Filii Uniwersytecie Muzycznym Fryderyka Chopina. Pełnił kolejno funkcje pełnomocnika rektora ds. koncertowych w Filii UMFC w Białymstoku (2002-2012), prodziekana Wydziału Instrumentalno-Pedagogicznego (2005-2008) i dziekana Wydziału Instrumentalno-Pedagogicznego (2008-2012) tamże, kierownika Zakładu Instrumentów Smyczkowych Wydziału Instrumentalno-Pedagogicznego (2013-2019), zaś od 2019 roku - kierownika Katedry Pedagogiki Instrumentalnej. W 2001 roku otrzymał kwalifikacje I stopnia, natomiast w 2008 - stopień doktora habilitowanego i w następnym roku stanowisko profesora. Prowadzi ponadto klasę skrzypiec w Zespole Państwowych Ogólnokształcących Szkół Muzycznych im. Grażyny Bacewicz w Warszawie (nauczyciel dyplomowany).

Od 1994 prowadzi kursy mistrzowskie dla kwartetów smyczkowych w Gorlicach. Jest członkiem Prezydium Rady Akademii Fonograficznej, pełnomocnikiem do spraw koncertowych rektora Akademii Muzycznej w Warszawie oraz prezesem Polskiego Towarzystwa Muzyki Kameralnej.

Pełni funkcję dyrektora artystycznego Festiwalu Gorlicka Jesień Muzyczna oraz jest prezesem Polskiego Towarzystwa Muzyki Kameralnej.

Za swoją działalność otrzymał w 1991 Nagrodę Artystyczną Młodych im. Stanisława Wyspiańskiego, Symboliczne Klucze do miasta Gorlic (2003), w 2004 - Odznakę „Zasłużonego działacza kultury”, „Mosty Starosty za zasługi dla powiatu gorlickiego” (2005), Brązowy Medal „Zasłużony Kulturze Gloria Artis” (2009), Srebrny medal za długoletnią służbę (2010), oraz trzykrotnie Nagrodę Rektora UMFC I stopnia (2003, 2010, 2013).

aktualizacja: 2007, 2008, 2010 (mk), 2021 (wa)