kompozytor i wykonawca; ur. 10 czerwca 1955, Kraków. Studiował w Akademii Muzycznej w Krakowie grę na kontrabasie (klasa Ryszarda Dauna, w 1982 otrzymał dyplom z wyróżnieniem), teorię muzyki  (klasa Aleksandra Frączkiewicza) oraz kompozycję (klasa Marka Stachowskiego, otrzymał dyplom z wyróżnieniem w 1984). Studiował grę na violi da gamba w Meistersinger-Konservatorium w Norymberdze (H. Groth) i Koninklijk Koserwatorium w Brukseli, gdzie uzyskał kolejno dwa dyplomy: eerste prijz oraz hoger diploma w klasie Wielanda Kuijkena.

Swoją działalność koncertową dzieli na dwie grupy. Na różnych odmianach viol da gamba wykonuje głównie muzykę baroku i renesansu, występując z recitalami solowymi oraz z zespołami, między innymi Fiori musicali i Camerata Cracovia. Założył też Consort viol da gamba. Jest członkiem Viola da Gamba Society of Great Britain. Na instrumentach współczesnych (wiolonczela, kontrabas) wykonuje głównie muzykę XX wieku. Jest członkiem stowarzyszenia „Muzyka Centrum”, współpracuje z Zespołem MW2, Kwartetem Olgi Szwajgier, występuje także z recitalami solowymi. Na początku swej działalności koncertowej był członkiem orkiestry kameralnej Capella Cracoviensis oraz Krakowskiego Kwartetu Obojowego. Koncertował w niemal wszystkich krajach Europy i Stanach Zjednoczonych. Ma na swoim koncie wiele prawykonań światowych, nagrania radiowe, telewizyjne i płytowe.

Jako kompozytor nawiązuje zarówno do form klasycznych i do porządku tonalnego realizowanego poprzez specjalnie konstruowane systemy harmoniczne, jak i do form eksperymentalnych z elementami poza muzycznymi. Od 1984 roku jest członkiem Związku Kompozytorów Polskich. W ramach stypendium z Funduszu Promocji Twórczości Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego powstało jego pierwsze Oratorium Qumrańskie na solistów, chór i orkiestrę symfoniczną opartego o odkryte w XX wieku w 11 grotach w pobliżu ruin osiedla Qumran nad Morzem Martwym liczne rękopisy pochodzące z lat od III w. przed Chr. do 68r. po Chr. Kazimierz Pyzik jest laureatem krajowych konkursów kompozytorskich (m.in. zdobył drugie nagrody na IX Konkursie im. Artura Malawskiego i na II Ogólnopolskim Konkursie Kompozytorskim). Jego utwory wykonywane były na ważniejszych festiwalach muzyki współczesnej w Polsce (m.in. na „Warszawskiej Jesieni”), ponadto w Niemczech, Francji, Jugosławii, Danii i Stanach Zjednoczonych.

Kazimierz Pyzik wykłada grę na violi da gamba, wiolonczeli barokowej i kontrabasie wiedeńskim w Zakładzie Instrumentów Historycznych Akademii Muzycznej im. Ignacego Jana Paderewskiego w Poznaniu oraz w Katedrze Organów, Klawesynu i Muzyki Dawnej Akademii Muzycznej im. Karola Lipińskiego we Wrocławiu. Ponadto był wykładowcą 2 Internazionale Akademie fur Neue Komposition w Schwaz (Austria, 1994 i 1997), a także Międzynarodowych Warsztatów Muzyki Współczesnej (Kraków, 1996, 1998 i 2002). Jest członkiem Viola da Gamba Society of Great Britain i Polskiego Towarzystwa Muzyki Dawnej.

aktualizacja: maj 2016 (wa)

Są muzycy o bardzo szerokich zainteresowaniach, którzy mają w swoim repertuarze utwory różnych epok. Są też tacy, którzy specjalizują się w wykonywaniu ściśle określonego repertuaru, ograniczonego zazwyczaj do jakiegoś okresu z historii muzyki. Muzyka współczesna, ze względu na swoją specyfikę, często wymaga takiej specjalizacji i wielu muzyków poświęca się jej niemal wyłącznie, osiągając uznanie krytyków i słuchaczy. Ciekawe, że nie należy do rzadkości sięganie przez specjalistów od muzyki współczesnej do muzyki dawnych epok. Kontrabasista Kazimierz Pyzik należy do tej grupy muzyków, którzy w swojej praktyce instrumentalnej łączą zainteresowanie muzyką współczesną i dawną. W dziedzinie muzyki dawnej ma solidne wykształcenie: uczył się – między innymi – u tak świetnego znawcy przedmiotu, jak flamandzki wirtuoz gry na violi da gamba, Wieland Kuijken. Osiąga sukcesy grając muzykę renesansu i baroku zarówno solo, jak i z zespołami muzyki dawnej. W świecie muzyki współczesnej jest postacią wybitną, angażującą się często w wykonania dzieł awangardowych i eksperymentalnych, nieraz z pogranicza happeningu i teatru instrumentalnego. I – jak nieraz z instrumentalistami poświęcającymi się muzyce nowej bywa – próbuje swoich sił w kompozycji. Ma w dorobku ponad 150 pozycji! Na „Warszawskiej Jesieni” wykonano dwa jego utwory: w 1993 roku – Immersion na fagot, kontrabas, trio smyczkowe i klawesyn oraz w 1999 – Trio D-dur. Drugi z tych utworów ma intrygujący tytuł, bo nie zdarza się dzisiaj, aby kompozytor określał tak jednoznacznie tonację swojego dzieła. To była praktyka popularna w dawno minionych czasach. W programie „Warszawskiej Jesieni” z 1999 roku Kazimierz Pyzik tak opisał swój utwór:
„Trio D-dur powstało 1 lutego 1981 roku jako pierwsza z kompozycji, w których obiektem moich zainteresowań była ewolucyjna droga od harmonii tonalnej aż po... teatr instrumentalny. Warunkiem formalnym takiej kompozycji było przebiegnięcie od skali durowej (lub mollowej) poprzez wiele innych skal aż do pełnej 12-tonowości, aby następnie przejść do bezskalowości (glissanda i dźwięki przypadkowe) i w chaosie wyzwolić energię w kierunku akcji teatralnej. Podróże te niekiedy odbywały się – jak w tym utworze – wielowarstwowo (mikro- i makroformalnie). Podobną koncepcję posiada np. Sonata na obój i basso continuo z tego okresu, a i obecnie obok kompozycji pozostających niezmiennie w jednym polu skalowym, wykorzystuję w całej rozciągłości te wczesne doświadczenia. Często jednak (pominąwszy akcje teatralne) specjalny postęp interwałowy reguluje ściśle następstwa łańcucha skal, w którym tonacje durowe i mollowe niekoniecznie są początkowym (częściej środkowym) ogniwem. Prawykonanie utworu miało miejsce w auli Musikhochschule w Lipsku, w lutym 1981 roku.”

Medytacja na przemijanie na dowolny głos, violę da gamba i klawesyn (1977)

Concerto a tre per violino, oboe e trombone con orchestra (1978)

Preludium i kanon na chór mieszany i orkiestrę kameralną (1978)

Kwartet smyczkowy (1978)

O!?, opera abstrakcyjna (1978)

Musica speculativa na instrumenty średniowieczne (1978)

Etiudy wirtuozowskie na różne instrumenty solowe (1979-81)

Sonata na flet i wibrafon (1980)

Kwintet smyczkowy (1980)

Trio D-dur na kontrabas, organy i instrumenty perkusyjne (1981)

Sonata na obój barokowy i basso continuo (1981)

Małe concertino na puzon i zespół instrumentów (1981)

Oktet na instrumenty szarpane (1981)

Medytacja na zaskoczenie na sopran i kontrabas (1981)

Action I na orkiestrę (1982)

Kwartet smyczkowo-dęty (1982)

Action II na orkiestrę (1983)

Stymulacje na obój (1984)

Action III na orkiestrę i dyrygenta (1984)

Symfonia (1984)

Tiento na kontrabas (1986)

Kwartet smyczkowo-dęty (1992)

Limes per violoncello, contrabbasso, fisarmonica e 2 sintetizatori (1992)

Immersion na fagot, kontrabas, trio smyczkowe i klawesyn (1992)

Sześć kantat psalmowych na głosy solowe i instrumenty (1993-2000)

Suita nr 4 na violę da gamba solo (1996)

Suita nr 6 na violę da gamba solo (1997)

Halucynacja nr 2 na kontrabasy preparowane i dźwięki elektroniczne (1999)

Halucynacja nr 4 na akordeon i kwartet smyczkowy (1999)

Magna et vasta est rerum universitas, kantata na cześć J.Brożka na recytatora i 10 instrumentów (2000)

Trio smyczkowe w trzech fugach nr 3 (2000)

Ex libris K. P., performans instrumentalny (2003)

Le tombeau pour un Ma-litre na fortepian solo (2005)

Toccata variopinta (Toccata pstrokata) na klarnet, puzon, wiolonczelę i fortepian (2006)

Oratorium Qumrańskie na solistów, chór i orkiestrę symfoniczną (2013)

Mówi Kazimierz Pyzik, "Ruch Muzyczny" 2006 nr 20, s.7