książę, kompozytor, wiolonczelista, mecenas sztuki i polityk. Urodził się 13 lipca 1775 prawdopodobnie w jednej z posiadłości rodowych Radziwiłłów na ziemiach wschodnich, jako syn wojewody wileńskiego księcia Michała Hieronima. Był wszechstronnie uzdolniony artystycznie (m.in. rysunku uczył go Jean-Pierre Norblin de la Gourdaine), biegle grał na wiolonczeli, harfie i gitarze, śpiewał tenorem. Lata młodzieńcze spędził w Polsce oraz Niemczech, głównie w Berlinie. Po studiach na Uniwersytecie w Getyndze (1792-1794) poślubił w 1796 księżniczkę pruską Fryderykę Dorotę Luizę Hohenzollern, córkę księcia Ferdynanda Pruskiego. Małżeństwo to określiło jego orientację polityczną, której celem stało się zbliżenie narodu polskiego do dynastii pruskiej.
W Berlinie, później również w Poznaniu, prowadził otwarty salon, w którym obok arystokracji spotykali się muzycy, poeci, malarze i myśliciele. Stałym elementem cotygodniowych spotkań były koncerty kameralne, często z udziałem księcia i innych członków jego rodziny. Interesował się również teatrem – brał czynny udział w przedstawieniach amatorskich, w których mógł popisać się swoim ładnym głosem. W Antoninie koło Ostrowa Wielkopolskiego wybudował pałac myśliwski. W nim również odbywały się wieczory muzyczne, gościł znajomych i przyjaciół (dwukrotnie był tu Fryderyk Chopin). Podziw dla Radziwiłła – wiolonczelisty wyrażali najwybitniejsi kompozytorzy: Ludwig van Beethoven w dowód uznania poświęcił mu swoją Uwerturę op. 115, Felix Mendelssohn-Bartholdy Kwartet fortepianowy op. 1, Maria Szymanowska Serenadę na wiolonczelę i fortepian, Chopin Introdukcję i Poloneza op. 1 na wiolonczelę i fortepian oraz Trio op. 8 na skrzypce, wiolonczelę i fortepian.
15 maja 1815, rozkazem króla Fryderyka Wilhelma, zostało utworzone Wielkie Księstwo Poznańskie, a jego namiestnikiem – pierwszym i ostatnim – został mianowany Antoni Radziwiłł. Książe nie spełnił jednak pokładanych w nim przez władze pruskie nadziei, związanych z akcją germanizacji terenów Księstwa, dlatego Fryderyk Wilhelm postanowił odwołać go z piastowanego stanowiska. Do formalnej dymisji jednak nie doszło, gdyż Radziwiłł zmarł w Berlinie z powodu epidemii cholery – 7 kwietnia 1833. Spoczywa wraz z żoną w krypcie rodowej w kościele pw. Matki Boskiej Ostrobramskiej w Antoninie.

WAŻNIEJSZE KOMPOZYCJE:

– pieśni na 1, 2, i 3 głosy:
Trois romances françaises
Trois romances
Trois romances françaises avec leurs parodies allemandes
Le mal d’amour, romance française
L’amour charmoit ma vie pour une voix
Duettino „Im hohen Schilfe”
Im hohen Schilfe für 3 Stimmen mit Klavier
Compleinte de Marie Stuart, romance de Florian avec piano et violoncelle obligato
Wandle duldend pour une voix et deux violoncells
Lieder mit Begleitung der Guitarre und des Violoncells
Stunden vergehen, Lied für eine Stimme mit Begleitung der Guitarre
Les adieux du Cid, pieśń w muzycznej części anonimowej sztuki Le grand jour du chateau...
Le pâtre, pieśń w muzycznej części anonimowej sztuki Le grand jour du chateau...
9 Lieder aus „Wilhelm Meisters Lehrjahren” von Goethe in Musik gesetzt von dem Verfasser der Gesänge zu Goethes Faust
Frühlingslied Liebend und geliebt zu werden, pieśń w dodatku nutowym do powieści Ludwika Achima von Arnim Armut, Reichtum, Schuld und Busse der Gräfin Dolores
Warnung und Ermunterung, pieśń w dodatku nutowym do powieści Ludwika Achima von Arnim Armut, Reichtum, Schuld und Busse der Gräfin Dolores
Emma, pieśń, słowa Johann Christoph Friedrich von Schiller

– na chór męski a cappella:
Koptisches Lied „Lasset Gelehrte sich zanken, słowa Johann Wolfgang von Goethe
Wie hat der Herr am sündigen Geschlecht, słowa Beckendorf
Der Wein, der alte Liedertafel der Jungen „Sind wir immer die Alten”, słowa Elkanz

– na fortepian:
polonezy

– sceniczne:
Compositionen zu Goethes „Faust”