niemiecki kompozytor, który wziął udział w Programie Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego Polski „Kolekcje – priorytet Zamówienia kompozytorskie”, realizowanego przez Instytut Muzyki i Tańca; ur. 15 lutego 1958, Bytom. W 1968 jego rodzina musiała wyemigrować przez Jugosławię do Niemiec Zachodnich.

Ukończył studia z zakresu inżynierii chemicznej oraz inżynierii lądowej i wodnej. Jest autorem projektów multimedialnych i konstruktorem instrumentów. Jego pierwsze występy w roli artysty dźwiękowego odbyły się w 1980 roku. Podczas swojej ponad trzydziestoletniej działalności wyreżyserował wiele projektów wystawienniczych w hali Maschinenhalle Teutoburgia i zainicjował „Art Forest Park” („Las Sztuki”) w Herne. Brał udział w licznych performansach multimedialnych, koncertach i festiwalach w Niemczech i za granicą, m.in. w Krakowie, Lille, Barcelonie, Nowym Jorku, Tel Awiwie, Hong Kongu, Szanghaju, Helsinkach, Amsterdamie, często we współpracy z Instytutem Goethego. Różnorodny dorobek artysty to mieszanka technik i inspiracji – od minimalizmu i upodobania do najprostszych technik kompozytorskich po muzykę konkretną i przestrzenną. Sięga po awangardowe środki i instrumenty własnej konstrukcji, wkracza w sferę performansu, angażuje słuchacza swoimi instalacjami dźwiękowymi i kompozycjami na obiekty pozamuzyczne.
Jego utwór Siren Chants na 100 syren okrętowych na dwóch statkach został zamówiony w 2014 przez Polskie Towarzystwo Muzyki Współczesnej w ramach programu „Kolekcje” – priorytet „Zamówienia kompozytorskie”.
Mieszka i pracuje jako niezależny artysta w niemieckim Herne i holenderskim Amstelveen.

aktualizacja: lipiec 2016 (wa)

Oficjalna strona kompozytora: http://www.christofschlaeger.de

Syreni śpiew (Sirens Chant) – koncert na 100 syren okrętowych, dwie wyspy i przestrzeń jednej mili kwadratowej (2014).

W pionierskich czasach minimalizmu Steve Reich wprowadził technikę przesunięcia fazowego. Na przykład w utworze Piano Phase dwa fortepiany prezentują identyczny wzór melo-rytmiczny, przy czym jeden instrument powoli, stopniowo przyspiesza. Takie przesunięcie fazowe to powszechne zjawisko w życiu wielkich miast. Celem Christofa Schlägera nie jest przetworzenie tego fenomenu, lecz raczej jego realistyczna, trójwymiarowa prezentacja. Na Wyspach Słodowej i Piaskowej umieszczone zostały dwa zestawy syren okrętowych. Pomiędzy nimi utworzono ogromną miejską przestrzeń dla publiczności.

Punkt wyjścia dla utworu stanowią najprostsze tradycyjne techniki kompozytorskie, jak opóźnione repetycje rodem z fugi czy zintegrowane minimalistyczne rytmy. Zarazem jednak wyrafinowane środki wariacyjne oraz interakcja dwóch instrumentów, a także dodatkowa warstwa wykreowana przez naturalne echo złożą się na skomplikowaną, wielogłosową, trójwymiarową strukturę o zasięgu oddziaływania kilku kilometrów kwadratowych. Jak podkreśla muzykolog Hanno Ehrler, słuchacz przemieszczając się modyfikuje samą muzykę. „Christof Schläger wypełnia przestrzeń dźwiękiem wywiedzionym z właściwości tejże przestrzeni” – dodaje Ehrler.

Wcześniejsze wersje kompozycji prezentowane były między innymi w Krakowie (w 2010 i 2011 roku). 

Światowe Dni Muzyki 2014