kompozytorka; ur. 20 października 1943, Lwów. Ukończyła studia na Wydziale Reżyserii Muzycznej u Antoniego Karużasa w Państwowej Wyższej Szkole Muzycznej w Warszawie. W latach 1968-70 studiowała muzykę elektroakustyczną w paryskiej Groupe de Recherches Musicales pod kierunkiem Pierre’a Schaeffera i François Bayle’a. Po powrocie do Warszawy odbyła studia kompozytorskie w klasie Tadeusza Bairda i Zbigniewa Rudzińskiego w Państwowej Wyższej Szkole Muzycznej. W 1973 wraz z Krzysztofem Knittlem i Wojciechem Michniewskim utworzyła grupę kompozytorską KEW, z którą występowała na koncertach w Polsce, Szwecji, Austrii i Niemczech. Uczestniczyła w kursie muzyki komputerowej w IRCAM, uzupełniała naukę kompozycji u Betsy Jolas. Jako stypendystka Rządu Francuskiego, miasta Mannheim i Fundacji Kościuszkowskiej pracowała pod kierunkiem Johna Chowninga w Centrum Badań Komputerowych Muzyki i Akustyki (CCRMA) przy Stanford University w Kalifornii. W 1999 uzyskała tytuł doktora w zakresie kompozycji w Akademii Muzyczenj we Wrocławiu.

W latach 1985-2008 prowadziła zajęcia z kompozycji muzyki elektroakustycznej w Konserwatorium oraz w École européenne supérieure de l’image w Angoulême, wykładała także na Université Paris-Est Marne-la-Vallée i University of Chicago. Prowadziła kursy kompozycji miedzy innymi w Gdańsku, Monachium, Hamburgu, Ulm.

Od roku 1981 mieszka we Francji, lecz pozostała zawodowo związana także z Polską. Od 1978 roku należy do Związku Kompozytorów Polskich. Jest profesorem wizytującym na Uniwersytecie Muzycznym Fryderyka Chopina w Warszawie. W latach 2011-2016 była dyrektorem artystycznym festiwalu Musica Electronica Nova we Wrocławiu.

Utwory Elżbiety Sikory prezentowane były m.in. na „Warszawskiej Jesieni”, „Poznańskiej Wiośnie Muzycznej”, Avignon Festival, Festival Estival w Paryżu, „Syntèse” w Bourges, Festival ICMC w Bukareszcie, Brighton L’Espace du Son, Festival Acousmatique de Bruxelles, „Fylkingen” w Stockholmie, Dresden Music Festspiele, Braunschweig Festival, Berlin Festspiele, Alexandria Festival of the Arts, Bath – Newcastle Festival, Heidelberg New Music Festival, Antidogma Musica w Torino, Festival International de Musica Electroacustica w Hawanie, Seoul International Computer Music Festival w Korei Południowej, EMF Festival New York, International Festival of Today’s Music w Nowym Jorku. Wykonywały je m.in. zespoły Teatru Wielkiego – Opery Narodowej w Warszawie, Warszawskiej Opery Kameralnej, Ballet of Monte Carlo, Annabella Gonzales Danse Theater, Centre Pompidou, Orkiestra Filharmonii Narodowej, Orkiestra Filharmonii Poznańskiej, Orkiestra Filharmonii Bałtyckiej, Narodowa Orkiestra Symfoniczna Polskiego Radia, Nouvel Orchestre Philharmonique de Radio France, Orchestre Poitou-Charentes, Orchestre Stadt Ulm, Kwartet Wilanów, Camerata Varsovia, Ensemble Itinéraire, Ensemble 2E2M, Ensemble Aventure, Heidelberg Festival Ensemble, Danel Quartet, pod batutą takich dyrygentów, jak Antoni Wit, Michel Tabachnik, Pascal Verrot, Wojciech Michniewski, Jacek Kasprzyk, Gabriel Chmura, Tadeusz Wojciechowski, Annick Minck, Jean Thorel, James-Alain Gaehres. Zostały też nagrane przez Polskie Radio, WRD i Radio France.

Jest laureatką wielu nagród, m.in. II nagrody na Konkursie im. Carla Marii von Webera w Dreźnie w 1978 za operę Ariadna (1977), wyróżnień na Konkursie Muzyki Elektroakustycznej w Bourges w 1980 za utwór Ziemia jałowa na taśmę (1979) i Lettres à M. pour bande (1980), I nagrody na Konkursie dla Kompozytorek w Mannheim w 1982 za utwór Guernica – hommage à Pablo Picasso na chór mieszany (1975-79), otrzymała też dwie nagrody SACEM w 1994: Prix pédagogique za Chant’ Europe pour trois choeurs d’enfants et orchestre de chambre (1993) oraz Prix du printemps za całokształt twórczości. W 1996 francuskie Stowarzyszenie Autorów i Kompozytorów Dramatycznych przyznało jej nagrodę za operę Wyrywacz serc (1984-86). W 1997 została odznaczona Krzyżem Kawalerskim Orderu Zasług Rzeczpospolitej, w 2004 uhonorowana została przez Ministra Kultury Francji najwyższym francuskim odznaczeniem Chevalier de l’Ordre des Arts et des Lettres. W 2002 otrzymała Wyróżnienie Specjalne Jury de l’Académie du Disque Lyrique w Paryżu za Le Chant de Salomon pour soprano et l’ensemble (1992) i Eine Rose als Stütze na sopran i fortepian (2000) wydane na płycie Chant du Monde/Harmondia Mundi. W 2008 została laureatką nagrody w kategorii muzyka poważna w plebiscycie „Gazety Wyborczej" Sztorm Roku 2007 za Koncert Oliwski na na organy i orkiestrę (2007). Za skomponowanie ujmującej i finezyjnej muzyki do opery "Madame Curie" otrzymała nagrodę „Splendor gedanensis” przyznaną przez Kapitułę Nagrody Miasta Gdańska w Dziedzinie Kultury oraz Pomorską Nagrodę Artystyczną (2012). W czerwcu 2013 roku nagranie audiowozualne jej opery Madame Curie (wykonanie przez Operę Bałtycką w Gdańsku, pod dyrekcją Wojciecha Michniewskiego i w reżyserii Marka Weissa) otrzymało nagrodę „Orphée du Prestige Lyrique de l'Europe de l'Academie du Disque Lyrique". W 2013 roku otrzymała Nagrodę Doroczną Związku Kompozytorów Polskich „za wybitną twórczość kompozytorską, operę Madame Curie oraz działalność kuratorską”. Również w roku 2013 kompozytorka uhonorowana została Brązowym Medalem Zasłużony Kulturze Gloria Artis przyznanym przez Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego.

aktualizacja: luty 2016 (wa), marzec 2017 (iz)

Strona internetowa kompozytorki: www.elzbietasikora.com

Interventions pour tuba, 2 percussions et bande (1969)

Prénom na taśmę (1970)

Widok z okna na taśmę (1971)

L’incertitude de l’été pour bande (1973)

Pieśni rozweselające serce [wersja I] na sopran i pięć instrumentów (1973)

Kwartet smyczkowy nr 1 [wersja I] (1975)

Podróż pierwsza [wersja I] na kontrabas z delay’em (1975)

Podróż pierwsza [wersja II] na tubę z delay’em (1975)

Cercles na orkiestrę (1975)

Guernica – hommage à Pablo Picasso na chór mieszany (1975-79)

Podróż druga na taśmę (1976)

Stworzenie świata, oratorium na dwa zespoły wokalne i orkiestrę kameralną (1976)

... selon Pascal pour trompette, harpe, clavecin et violoncelle (1976-78)

Ariadna, opéra de chambre pour soprano, mezzo-soprano et orchestre (1977)

Nocą twarzą ku niebu na taśmę (1978)

Najemnicy na puzon i perkusję (1978)

Powiększenie, muzyka baletowa (1979)

Ziemia jałowa na taśmę (1979)

Trzy interludia na flet prosty i harfę (1979)

Rapsodia na śmierć republiki na taśmę (1979)

Mały książę na flet i perkusję (1979)

Blow-up, ballet (1980)

Lettres à M. pour bande (1980)

Kwartet smyczkowy nr 2 (1980)

Interludes pour flûte et harpe (1980)

Prélude pour piano (1981)

Podróż trzecia na flet (1981)

Salve Regina na chór dziecięcy i organy (1981)

La Tête d’Orphée pour bande (1981)

La Tête d’Orphée II pour flûte et bande (1982)

Janek Wiśniewski-Grudzień-Polska na taśmę (1982-83)

Waste Land, ballet (1983)

Derrière Son Double, radio-opéra pour soprano, baryton, 4 voix d’acteurs, flûte, percussion, quatuor à cordes et sons électroniques (1983)

Eine kleine Tagmusik na siedem instrumentów (1983)

Pieśni rozweselające serce [wersja II] na sopran, flet i klawesyn (1983)

Solo na skrzypce (1983-84)

Wyrywacz serc, opera kameralna według powieści Borisa Viana (1984-86)

Symfonia nr 1 „Cienie” (1984-90)

Genèse, oratorio pour soprano, récitant, choeur mixte, orchestre de chambre et sons électroniques (1986)

La clef de verre, ballet (1986)

Loreley pour soprano ou mezzo-soprano et ensemble instrumental (1987)

Rappel II na orkiestrę i Syter (1987-88)

A peine le temps que dure une vision pour soprano, ensemble instrumental et bande ou récitante et bande (1987-89)

Suite pour violoncelle et bande (1987-89)

Géométries variables pour bande (1991)

Les enfants du vent pour orchestre (1991)

Suite II [version I] pour clavecin, bande et transformations (1992)

Le Chant de Salomon pour soprano et l’ensemble (1992)

On the Line for soprano and tape (1992)

Les enfants terribles pour bande (1992)

Wyrywacz serc [wersja sceniczna], opera kameralna według powieści Borisa Viana (1992)

Sekstet smyczkowy – hommage à Witold Lutosławski (1993)

Chant’ Europe pour trois choeurs d’enfants et orchestre de chambre (1993)

Cinéma, cinéma pour choeur d’enfants et orchestre de chambre (1994)

Canzona pour viole de gambe et ensemble instrumental (1995)

Flashback – hommage à Pierre Schaeffer na taśmę (1996)

Suite III (baroque) pour orchestre (1997)

Omnia tempus habent, oratorio pour voix d’alto, choeur d’enfants, choeur mixte, orgue et orchestre (1997)

Fragments pour soprano et bande (1997)

On est toujours [wersja I] na baryton i fortepian (1997)

On est toujours [wersja II] na baryton, 2 soprany, saksofon, bandoneon, fortepian i kontrabas (1997)

Kwartet smyczkowy nr 1 (Thinking of Brahms) [wersja II] (1997)

Suite II [version II] pour clavecin et bande (1998)

Aquamarina na taśmę (1998)

Lisboa, tramway 28, hommage à Fernando Pesoa na saksofon i taśmę (1999)

Kwartet smyczkowy nr 3 (Ursula in memoriam) (1999)

Maître Renard et maître Corbeau – Le laboreur et ses enfants na chór dziecięcy i zespół (1999)

Ecce homo na orkiestrę (1999)

Eine Rose als Stütze na sopran i fortepian (2000)

Koncert fortepianowy nr 1 „Hommage à Frederic Chopin” (2000)

... selon Pascal II pour trompette, harpe, clavecin et violoncelle (2000)

Trois Innocenties pour choeur mixte (2001)

Short Stories for organ (2001)

Grain de sable na taśmę (2002)

Rouge d’été na taśmę (2002)

Eine Rose als Stütze – Hörspiel na taśmę (2002)

Axe rouge na saksofon, kontrabas i taśmę (2004)

Koncert na saksofon i orkiestrę – Michelangelo (2005)

Cadenza na wiolonczelę (2005)

Tytane na kontrabas (2005)

Reflets irisés na fortepian i dźwięki elektroniczne (2006)

Alla breve na fortepian (2006)

Koncert Oliwski na na organy i orkiestrę (2007)

Axe rouge II na saksofon, perkusję i taśmę (2007)

South Shore, concertino na amplifikowaną harfę i orkiestrę (2007-2008)

Axe rouge III na saksofon/saksofony i elektronikę (2008)

Madame Curie, opera (2010-2012)

Axe rouge IV na saksofon, zespół instrumentalny i warstwę elektroakustyczną (2012)

Axe rouge V na taśmę (2012)

Szukam nowych brzmień. Z Elżbietą Sikorą rozmawia Krzysztof Kwiatkowski, "Ruch Muzyczny" 2009 nr 12, s. 12-13