ksiądz, badacz i zbieracz pieśni ludowych; ur. 12 marca 1886, Głużek (k. Mławy); zm. 20 sierpnia 1941, Działdowo. Uczył się gry na organach w Mławie i Płocku (u E. Gruberskiego), gdzie później był organistą w kościele seminaryjnym i w 1912 roku otrzymał święcenia kapłańskie. W 1912 roku był wikariuszem w Dzierzgowie, rok później w Myszyńcu, w 1915 roku w Krasnosielcu, w 1917 roku w Różanie. W 1920 został proboszczem w Ciachcinie, a 5 lat później w parafii w Imielnicy (k. Płocka). W marcu 1941 roku został aresztowany przez Niemców, w sierpniu zmarł w obozie koncentracyjnym w Soldau w Działdowie.
Od 1913 roku zapisywał kurpiowskie pieśni ludowe i korzystając z konsultacji Adolfa Chybińskiego publikował je od 1928 roku w antologii Puszcza kurpiowska w pieśni, do której sięgało wielu kompozytorów (Karol Szymanowski, Michał Kondracki, Roman Maciejewski i inni). W publikacji zawarł 790 pieśni weselnych i zalotnych (w tym 688 z melodiami) oraz adnotacje źródłowe. Zapisywał melodie pieśni ze słuchu bez pomocy fonografu, dążąc do precyzji źródłowej. Jego ponad dwutysięczny zbiór pieśni, wydany pośmiertnie pod redakcją H. Gadomskiego, jest dotychczas największą kolekcją pieśniową Puszczy Zielonej. Był członkiem Towarzystwa Naukowego Płockiego, z którym współpracował od 1925 roku, wygłaszając referaty i odczyty na temat Puszczy Kurpiowskiej, jej obrzędów i pieśni. W 1928 roku w Płocku odbyła się premiera napisanej przez ks. Skierkowskiego sztuki teatralnej Wesele na Kurpiach ilustrującej kurpiowskie obrzędy weselne. Widowisko zostało wielokrotnie wystawione również w innych miastach w Polsce, a także podczas Tygodnia Sztuki Ludowej w Brukseli i Antwerpii w 1935 roku.