kompozytor, wokalista jazzowy, wydawca muzyczny i impresario; ur. 5 maja 1952, Kraków. Studiował w Państwowej Wyższej Szkole Muzycznej w Krakowie: w latach 1971-76 – kompozycję u Lucjana Kaszyckiego, w latach 1972-75 – dyrygenturę u Jerzego Katlewicza, w latach 1974-76 był pierwszym uczniem i absolwentem Józefa Patkowskiego, założyciela i wieloletniego kierownika Studia Eksperymentalnego Polskiego Radia (powstałego w 1959 roku, czwartego w Europie centrum muzyki elektronicznej). Inni wybitni wykładowcy Szeremety to: Zbigniew Bujarski, Mieczysław Drobner, Elżbieta Dziębowska, Aleksander Frączkiewicz, Zbigniew Jeżewski, Tadeusz Machl, Krzysztof Meyer, Krystyna Moszumańska-Nazar, Józef Rychlik, Bogusław Schaeffer, Marek Stachowski, Jacek Targosz, Mieczysław Tomaszewski.

Swoje umiejętności i wiedzę kształtował podczas licznych staży oraz stypendiów w największych ośrodkach muzyki elektronicznej na świecie. W 1982 roku odbył podyplomowe studia kompozytorskie w Guildhall School of Music and Drama w Londynie pod kierunkiem Alfreda Niemana i Roberta Saxtona. W 1986 roku wyjechał na staż komputerowy w Elektronmusikstudion w Sztokholmie, gdzie pracował pod kierunkiem Larsa Gunnara Bodina i Tamasa Ungvary'ego, zaś w 1991 roku przebywał jako kompozytor-rezydent w Międzynarodowym Instytucie Muzyki Elektroakustycznej w Bourges (Institut international de musique électroacoustique) we Francji pod kierunkiem Françoise Barrière.

Szeremeta za swoje kompozycje był wielokrotnie nagradzany w kraju i za granicą: otrzymał m. in. Grand Prix Konkursu Młodych Kompozytorów im. Tadeusza Bairda (1977), nagrodę Konkursu Radiofonii Polskiej (1979), nagrodę w Konkursie Muzyki Elektroakustycznej w Bourges (1981), nagrodę w Konkursie Muzyki Elektronicznej w Varèse (1984), nagrodę im. Henryka Warsa za całokształt dorobku kompozytorskiego przyznaną przez Stowarzyszenie Autorów ZAiKS (1987), nagrodę w Konkursie Międzynarodowej Trybuny Elektroakustycznej w Oslo (1989), nagrodę Trybuny Europejskiej Unii Radiowej w Budapeszcie (1995).

Przełomowy wpływ na jego edukację muzyczną i karierę wywarły trzy wydarzenia. Pierwszym z nich była współpraca z prof. Kaszyckim, dzięki której Szeremeta uzyskał możliwość nagrania dla Telewizji Polskiej swojej pierwszej partytury graficznej (Tygodniówka, 1971). Utwór wykonała słynna krakowska grupa jazz-rockowa „Laboratorium” Janusza Grzywacza pod batutą kompozytora. Dla 19-letniego studenta pierwszego roku akademii muzycznej stanowiło to nie lada osiągnięcie, ale przede wszystkim zadecydowało o rozpoznawalności Szeremety na europejskim rynku muzycznym. Kolejnymi kamieniami milowymi w zawodowym życiu kompozytora było asystowanie profesorowi Katlewiczowi w Filharmonii Krakowskiej przy pracy nad prawykonaniami dzieł Krzysztofa Pendereckiego oraz prezent od prof. Patkowskiego w postaci walizkowego syntezatora dźwięku – kultowego Mini Synthi. To przenośne, elementarne laboratorium syntezy wysokości i barwy dźwięku ostatecznie zdeterminowało karierę Szeremety.

W 1977 roku, zaraz po dyplomie, kompozytor otrzymał Grand Prix Konkursu Młodych Kompozytorów im. Tadeusza Bairda za utwór Wszytki Płacze. Nagrodą w konkursie było roczne stypendium kompozytorskie w USA, na które jednak Szeremeta nie mógł wyjechać ze względu na wprowadzenie w Polsce stanu wojennego w grudniu 1981 roku.

W tym samym czasie rozpoczął także współpracę z kwartetem wokalnym „Novi Singers”, z którym od 1976 aż do rozwiązania formacji w roku 1985 nagrywał i koncertował w Polsce i za granicą wspólnie z Ewą Wanat, Waldemarem Parzyńskim i Januszem Mychem, między innymi podczas Festiwalu Jazzowego Jazz Jamboree w Warszawie oraz Międzynarodowego Festiwalu Jazzowego w Montreux w Szwajcarii. Praca z „Novi Singers” zaowocowała przygotowaniem wielu transkrypcji i opracowań wokalnych polskiej muzyki ludowej, kolęd i mazurków Fryderyka Chopina. W 2001 reaktywowany zespół wystąpił na Festiwalu „Warszawska Jesień”. Współtworzył również grupę wokalną In Tune, dla której stworzył suitę jazzową Gwiazdozbiór (PolJazz).

Ryszard Szeremeta jest uważany za prekursora śpiewu scatem w Polsce.

Epizod śpiewaczy był jednak jedynie czymś w rodzaju muzycznej przygody, ponieważ najistotniejszą dziedzinę w twórczości Szeremety stanowiła muzyka eksperymentalna. Kompozytor zadebiutował na Międzynarodowym Festiwalu Muzyki Współczesnej „Warszawska Jesień" w roku 1981 utworem symfonicznym Advocatus diaboli pod batutą Andrzeja Markowskiego.

Istotnym etapem w karierze Ryszarda Szeremety była współpraca z Andrzejem Trzaskowskim, dla którego w latach 1979–1986 skomponował wiele utworów wykonywanych później przez Orkiestrę Jazzową Studio S-1 Polskiego Radia. W latach 1985–1999 koncertował z trio „Crossover”, które tworzył wraz z Janem Pilchem, Davidem Pituchem i Jarosławem Kapuścińskim.

W latach dziewięćdziesiątych był członkiem Komisji Repertuarowej Festiwalu „Warszawska Jesień” oraz wiceprezesem Związku Kompozytorów Polskich, a także komponował dla Besta Film, ARD, ZDF, SDF, Arte oraz 3Sat. W tym okresie wielokrotnie prezentował swoje kompozycje podczas imprez muzycznych na całym świecie, między innymi w Lincoln Center w Nowym Jorku i na Uniwersytecie Pensylwanii w Filadelfii.

Od roku 1989 jest wydawcą szwajcarskiego wydawnictwa multimedialnego Arcadia Music Services International, którego nakładem ukazało się jego dziesięć płyt monograficznych.

W latach 1999–2010, na zaproszenie Wojciecha Kępczyńskiego (reformatora Teatru Muzycznego Roma), prowadził działalność impresaryjną. Dla Teatru Roma wylicencjonował w Anglii, Francji i USA musicale: Miss Saigon‚ Grease‚ Koty‚ Taniec Wampirów Romana Polańskiego, Upiór w Operze oraz Nędzników.

Szeremeta należy do wąskiego grona prekursorów muzyki elektronicznej, eksperymentalnej i elektroakustycznej w Polsce, czego wyrazem było sprawowanie przez niego (z rekomendacji prof. Józefa Patkowskiego) funkcji kierownika Studia Eksperymentalnego Polskiego Radia w Warszawie w latach 1985–1999. Podczas całego okresu pracy skomponował także wiele utworów na potrzeby filmu oraz muzyki rozrywkowej. Od 1986 jest członkiem Międzynarodowego Towarzystwa Muzyki Elektroakustycznej w Bourges.

Kompozytor, przez niemal całe życie zawodowe związany z Międzynarodowym Festiwalem Muzyki Współczesnej „Warszawska Jesień”, zaprezentował na nim dziewięć prawykonań swoich utworów, między innymi Triple Concerto for 3-tape exposition z 1995 roku, nagrodzony w konkursie Europejskiej Unii Nadawców Telewizyjnych i włączony przez jury Międzynarodowego Towarzystwa Muzyki Współczesnej do programu Światowych Dni Muzyki Seul 1997.

aktualizacja: 2002, 2008 (mk), 2017, 2022 (wa)

Wszytki Płacze na chór i perkusję do słów Jana Kochanowskiego (1975) Suita Kreacje na kwartet wokalny i zespół instrumentalny (1978) Capricorn na klawesyn (1979) Excitation na tenor, kwartet wokalny, fortepian, perkusję i bas (1979) On a slow fire na kwartet wokalny i zespół instrumentalny (1979) Marry go round na kwartet wokalny i zespół instrumentalny (1979) The Sleeping Beauty na zespół wokalny (1979) Advocatus diaboli na wielką orkiestrę symfoniczną (1980-1981) Points I na warstwę elektroakustyczną i improwizację interaktywną (1981) Points II na warstwę elektroakustyczną i improwizację interaktywną (1981) Święty eksperyment na 12 głosów wokalnych, 2 fortepiany preparowane, ksylofon i taśmę magnetofonową (1983) Pulse rate na warstwę elektroakustyczną i improwizację interaktywną (1984) Amphora na warstwę elektroakustyczną i improwizację interaktywną (1984) Agent Orange na warstwę elektroakustyczną i improwizację interaktywną (1986) Miraculeo na warstwę elektroakustyczną i improwizację interaktywną (1988) Chamber Music na głosy, warstwę elektroakustyczną i improwizację interaktywną (1988) Don Roberto and Dona Mercedes (Gravity, Gloomy River, C-C-D Blues, Musician, Tightrope Dancer, Stuck to Joe, Dona Mercedes, Don Roberto) na saksofon, trąbkę, perkusję i warstwę elektroniczną (1988) Constellation (Libra, Aquarius, Scorpius, Hydra, Cancer, Pictor, Crater, Columba) na sekstet wokalny i zespół instrumentalny (1988) Trickstar na warstwę elektroakustyczną i improwizację interaktywną (1989) Mirror I – Liryki Jamesa Joyce’a na warstwę elektroakustyczną i improwizację interaktywną (1989) Mirror II – Liryki Jamesa Joyce’a na warstwę elektroakustyczną i improwizację interaktywną (1989) Entering 1990 na warstwę elektroakustyczną i improwizację interaktywną (1990) Patchwork na wielką orkiestrę symfoniczną (1990) Double Saxophone Concerto (1990) Vision and Utopia na warstwę elektroakustyczną i improwizację interaktywną (1990) M’ bout M na warstwę elektroakustyczną i improwizację interaktywną (1993) SY 99 Message na warstwę elektroakustyczną i improwizację interaktywną (1993) Stringplay na warstwę elektroakustyczną i improwizację interaktywną (1994) Triple Concerto na warstwę elektroakustyczną i improwizację interaktywną (1995) Extraterrestrials (Faraway Galaxies, Set-off into, Contacts of the Third Kind, Visitors from the Outer Space, Signs of the Past, Weightlessness) na warstwę elektroakustyczną i improwizację interaktywną (1995) Hourglass na taśmę i skrzypce lub wszystkie inne oraz z przeznaczeniem na improwizację interaktywną (1996) Triple Concerto per Uno (Koncert potrójny na jedną taśmę) na warstwę elektroakustyczną i improwizację interaktywną (1997) Metrograph Future na warstwę elektroakustyczną i improwizację interaktywną (1997) Un morceau de Mac na warstwę elektroakustyczną i improwizację interaktywną (1997) Future Music na warstwę elektroakustyczną i improwizację interaktywną (1998) Metrograph Words na warstwę elektroakustyczną i improwizację interaktywną (1998) Metrograph Touch na warstwę elektroakustyczną i improwizację interaktywną (1998) Belief na warstwę elektroakustyczną i improwizację interaktywną (1999) Celtic Circles (Druide, The Magic Mistletoe, The Holy Grove, The Golden Sickle, Rune-Stones, Dance of Life) na warstwę elektroakustyczną i improwizację interaktywną (2001) Metrograph 45 SE na warstwę elektroakustyczną i improwizację interaktywną (2002) Legendary Creatures (Life-giving Protoplasma, From single cells to the Crown of the Creation, Primitive Life-forms, Inhumane Living Beings, Creatures from the Realms of Fables) na warstwę elektroakustyczną i improwizację interaktywną (2004) Voodoo-cults (Mental Preparation, Trance-Prophecies, Elemental Spirits, Mediumize, Macumba, Frenzy) na warstwę elektroakustyczną i improwizację interaktywną (2006) Druids’ Knowledge (Priests of Albion, Voice of Deity, Bards of God, Sacred Grove, Servants of Divinity, Lost Knowledge) na warstwę elektroakustyczną i improwizację interaktywną (2008) Ballet of the Electrons (Setting up of the Neutrons, Step by step, Fundamental Nuclear Particles, Tap-dance-accelerator, Particle configuration, Quantum Jumps) na warstwę elektroakustyczną i improwizację interaktywną (2010) Microcosmos Macrocosmos (Tabula Smaragdina, Mind and Matter, Tectonics of a Monad, Structural stones of the Universe, Devision Ratio, Down to the Last Detail) na warstwę elektroakustyczną i improwizację interaktywną (2012) The Art of Genetics (Enlarged Cognition, Natural patterns, Schematic structures, Hereditary dispositions, Inseminate artifically Genetic Code) na warstwę elektroakustyczną i improwizację interaktywną (2014) Soul Solution (Attempt to Liberate, Intermediate State, Inner Space, Goin Inward, Borderlines, Deliverence) na warstwę elektroakustyczną i improwizację interaktywną (2016) Kompozycje napisane dla orkiestry jazzowej Studia S-1 Andrzeja Trzaskowskiego z lat 1979-1986: Dingo DogBezwietrzny sobotni dzieńRajski ptak i jaPełną parąZamboThe ancient guildhallThe BarbicanFolk Disco CyberneticKoncert na klarnet i big bandNowy rok minąłFrom Hendon to ClaphamZygmunt StarySax, saxSpring gardenReadySteadyGoSwiss cottageBreak smashJust a momentMalinaMilczekMr AndersonThe FrogSamba Blond (etc.) Piosenki: Czekam na cud (słowa: E. Żylińska)Człowiek, człowiek (J. Wołek)Dom w Alei Róż (A. Mogielnicki)Duet liryczny (R. M. Groński)Firma Ja i Ty (A. Mogielnicki)Już nie ma dzikich plaż (K. Logan-Tomaszewski)W tonacji A-dur (W. Młynarski)Wielki szary nikt (E. Żylińska)Wolniej (J. Wołek)Wsiadaj na miotłę (W. Młynarski) (etc.) Muzyka do filmów: Bitwa Racławicka, reż. M. Sieński (1985)Krok od przepaści, reż. M. Sieński (1985)Czarny błysk, reż. W. Giersz, K. Giersz, J. Gałązkowski (1986)Po obu stronach muru, reż. M. Sieński (1987)Wymarsz, reż. W. Ronisz (1988)Gra złudzeń, reż. M. Sieński (1988)Witkacego wywoływanie duchów, reż. K. Urbański (1989Lunapark, reż. K. Urbański (1989)Kadisz. Ostatni Żydzi z Szargorodu, reż. S. Krzemiński, M. Siemieński (1992)Bilet do wieczności, reż. E. Borzęcka (1992)Pośmiertny triumf Władysława Strzemińskiego, reż. H. Kramarczuk (1993)Dzieci Tundry, reż. J. Śladkowski (1994)Calineczka, reż. A. Hofman (1994)Dzika Syberia, reż. J. Śladkowski (1994)|Podróż do Soczi, reż. J. Śladkowski (1994)Upiory ze złotego Kręgu, reż. J. Śladkowski (1994)Granica. Galicyjskie losy, reż. M. Bucka, J. Vietig (1994)Tajmyrski pamiętnik, reż. J. Śladkowski (1994)Czarnobyl. Klątwa piołunu, reż.S. Krzemiński (1994)Zemsta wróżki, reż. Z. Wardejn (1995)Pokój z widokiem na śmierć, reż. G. Siedlecki (1995)Auschwitz 50 lat później, reż. M. Bucka (1995)Sprawiedliwi, reż. M. Wiśnicka (1996)My tutejsi. Białoruskie granice, reż. M. Bucka (1996)Przeszłość dla przyszłości. Rodzina Czartoryskich, reż. M. Bucka (1996)To wszawe nagie życie, reż. H. Blumenberg (1997)Wódka, reż. M. Bucka (1999)Szpital Dzieciątka Jezus, reż. N. Dragović, G. Siedlecki (1999)Ural – granica między Europą a Azją, reż. H. Kramarczuk (2000)Centrum Nadziei, reż. S. Kuźnik, M. Mierzejewska, G. Siedlecki, D. Szymańska-Szymura (2000)Okrutny talent. Fiodor Dostojewski, reż. M. Bucka, O. Grunnert (2000)Byli żołnierzami „Jodły”, reż. W. Ronisz (2000)Rosyjskie bogi, reż. M. Bucka (2000)Adam i Ewa, reż. A. Hałasińska, P. Chmielewski, J. Skoczeń, J. Gauer, W. Hoflik, H. Rizvi, J. Sarnacki, A. Srebrzyński, F. Zylber (2000-2001)Złoto carów, reż. M. Bork, M. Bucka (2001)Klątwa skarbu Inków, reż. K. Lang (2001)Obcy na Mazurach (2002)Lew Tołstoj, reż.M. Bucka, O. Gunnert (2002)Lew Tołstoj większy od innych, reż. M. Bucka, O. Gunnert (2002)Towarzyszka żona, reż. M. Bucka (2003)Adopcje, reż. D. Jarzyna, M. Gajczak (2003-2004)Warto kochać, reż. N. Dragović, J. Sarnacki, J. Kidawa-Błoński, G. Braun, K. A. Burger, P. Chmielewski, M. Męczkowski, W. Beszłej (2005-2006)Żołnierze wyklęci, reż. W. Ronisz (2006) (etc.)