wiolonczelista, kameralista i pedagog; ur. 26 lipca 1947, Nieporęt. W 1972 ukończył Państwową Wyższą Szkołę Muzyczną w Warszawie.
Działalność artystyczną rozpoczął jeszcze przed ukończeniem studiów. W latach 1966-86 był członkiem Zespołu Kameralistów Filharmonii Narodowej, kierowanego przez Karola Teutscha. W 1972 założył, wspólnie ze skrzypkiem Janem Tawroszewiczem, kwartet smyczkowy „Kwartet Polski”. Z Kwartetem zdobywał nagrody na konkursach: w Colmar (I nagroda), w Belgradzie (II nagroda), w Monachium (III nagroda). Zespół dokonał wielu nagrań dla radiofonii niemieckiej, szwajcarskiej, francuskiej oraz polskiej. Nagrał też płytę dla Polskich Nagrań. W latach 1972-73 Andrzej Wróbel pracował również w Orkiestrze Filharmonii Narodowej, od 1972 do 1985 był koncertmistrzem w Orkiestrze Warszawskiej Opery Kameralnej. Wraz z Jerzym Maksymiukiem założył Polską Orkiestrę Kameralną. W 1986 powołał do życia zespół kameralny Camerata Vistula i do dziś nim kieruje. Z zespołem prowadzi ożywioną działalność koncertową – występuje w Europie i Stanach Zjednoczonych oraz nagrywa płyty, które otrzymują znakomite recenzje w fachowych pismach poświęconych wydawnictwom fonograficznym.
Artysta koncertuje również jako solista. W swoim repertuarze ma zarówno muzykę klasyczną, jak i utwory muzyki współczesnej (niektóre z nich nagrał dla firm fonograficznych w Polsce i Niemczech).
Na swoim koncie ma opracowania m.in.: na zespół kameralny wszystkich utworów na fortepian i orkiestrę Fryderyka Chopina, na orkiestrę smyczkową – Sześciu epigrafów antycznych Claude’a Debussy’ego, a także Wariacji na kwartet smyczkowy, Sekstetu fortepianowego i Sceny dramatycznej Antoniego Stolpego oraz Kwintetu fortepianowego Józefa Nowakowskiego.
W 2003 zorganizował Festiwal Polskiej Muzyki Kameralnej.
Od 1972 Andrzej Wróbel jest zatrudniony w Akademii Muzycznej w Warszawie jako pracownik dydaktyczny.