Międzynarodowy Festiwal Muzyki Odnalezionej

Międzynarodowy Festiwal Muzyki Odnalezionej powstał w 1994 roku z inicjatywy Teresy Kaban i Henryka Błażeja. Jego głównym założeniem jest prezentacja i promocja zapomnianych utworów kompozytorów polskich i obcych. Podczas festiwali prezentowane są utwory kameralne i symfoniczne, które zapomniane przeleżały w rękopisach dziesiątki lat. Dzisiaj odnajduje się je w pałacach, klasztorach i muzeach. Powodem zapomnienia o nich mogło być np. zastrzeżenie – w przypadku utworów zamawianych w celu uświetnienia ważnych uroczystości (XVIII i XIX w.) – aby po premierze dzieła nie wykonywać. Czasem szczególna presja kultury danego kraju lub środowiska mogła być źródłem traktowania innych twórców jako drugorzędnych. Spośród wielu znalezionych utworów o różnej wartości artystycznej wybierane są do wykonania kompozycje wyjątkowo cenne dla kultury i historii muzyki.
Festiwal Muzyki Odnalezionej jest jedyną tego typu imprezą w Europie. Od pięciu lat cieszy się patronatem Prezydenta Polski, który w 2000 roku osobiście uczestniczył w uroczystym koncercie inauguracyjnym. Do 1999 roku festiwal ograniczał się tylko do samego Tarnowa. W roku 2000 rozprzestrzenił się na piętnaście innych miejscowości południowej Polski – aż po Zawiercie, Bielsko-Białą i Racibórz. Powodem tego był jednak brak zainteresowania i wsparcia finansowego ze strony zarządu miasta Tarnowa. Organizatorzy zostali zmuszeni do szukania mecenasów poza granicami miasta.
Podczas festiwalu w 2000 roku odbyło się jednak aż 26 koncertów. Wystąpiło wielu znakomitych solistów i zespołów z kraju i zagranicy, m.in. wielonarodowy Chór Kameralny „Adoramus” ze Słubic kierowany przez Barbarę Weiser, wokalno-instrumentalny zespół „Tippelkimper” z Poczdamu, baskijski gitarzysta Agustino Maruri, czeski organista Karel Hiner, słowacki zespół „Societas Cantica” pod dyrekcją Stefana Eperjesi oraz słowackie „Tomko Trio”. Na koncertach festiwalowych zostały zaprezentowane m.in. takie utwory, jak: renesansowe pieśni biesiadne Henry Purcella oraz kompozytorów niemieckich i francuskich, śpiewy i tańce z czasów wypraw krzyżowych oraz pieśń słynnego rycerza-śpiewaka Waltera z Vogelweide – a wszystko w stylizowanych kostiumach i przy użyciu dawnych instrumentów. Można było również usłyszeć utwory Praetoriusa, Cabezona, mało znane dzieła Jana Sebastiana Bacha, Wolfganga Amadeusza Mozarta oraz Orlanda di Lasso, Franciszka Szuberta, Michaela Haydna, Stanisława Lubomirskiego, a także polskie utwory z tabulatur Wojciecha Długoraja, Augusta Normigera i Jana z Lublina.