Międzynarodowy Konkurs Lutniczy im. Henryka Wieniawskiego

Pierwszy Międzynarodowy Konkurs Lutniczny im. Henryka Wieniawskiego odbył się w 1957 roku. Należy on do najstarszych w tej dziedzinie imprez na świecie. Powstał z inicjatywy Komitetu Organizacyjnego Konkursu Skrzypcowego im. H. Wieniawskiego, Stowarzyszenia Polskich Artystów Lutników oraz poznańskiego Muzeum Instrumentów Muzycznych, gdzie eksponowane są nagrodzone w konkursach skrzypce. Głównym celem konkursu jest wyłonienie instrumentów o najlepszych cechach dźwiękowych i wykazujących najwyższe mistrzostwo pracy lutniczej. Instrumenty ocenia międzynarodowe jury złożone z lutników i skrzypków. Konkurs przebiega w trzech etapach. W pierwszym członkowie jury kwalifikują nadesłane instrumenty do konkursu, eliminując te, które nie spełniają warunków regulaminu, nie posiadają cech pracy artystycznej lub reprezentują niski poziom warsztatowy. W drugim etapie jury ocenia indywidualnie każdy instrument. Członkowie jury - lutnicy dokonują oceny pod względem technicznym (wykonanie instrumentu, walory estetyczne drewna i lakieru oraz walory stylistyczne), a muzycy pod względem brzmieniowym (siła i barwa dźwięku, wyrównanie między strunami i walory indywidualne). W trzecim etapie konkursu - dostępnym dla publiczności - jury ocenia dźwięk skrzypiec w warunkach estradowych. Na poszczególnych instrumentach grają specjalnie zaproszeni wioliniści - soliści z towarzyszeniem orkiestry i z akompaniamentem fortepianu.
Konkurs, organizowany przez Towarzystwo Muzyczne im. Henryka Wieniawskiego w Poznaniu, przy współpracy ze Związkiem Polskich Artystów Lutników oraz Muzeum Narodowym w Poznaniu, jest dostępny dla zawodowych lutników niezależnie od wieku. Każdy może zgłosić do udziału najwyżej dwa egzemplarze oryginalnych i własnoręcznie zrobionych skrzypiec. Instrument musi być wykonany nie poźniej niż na 3 lata przed konkursem. Konkurs odbywa się co pięć lat, jego 13. edycja odbyła się w dniach 8-15 maja 2016 roku.