Akademia Muzyczna im. Stanisława Moniuszki w Gdańsku

Pierwsze konserwatoria muzyczne pojawiły się na Pomorzu w drugiej połowie XIX wieku. W 1900 roku Ludwig Heidingsfeld założył Danziger Konservatorium, z filią w Sopocie, kształcące 340 uczniów. Sześć lat później Kurt Adams i Paul Wermbter zorganizowali w Gdańsku nowe Konserwatorium Riemanna, w którym pracownikiem naukowym był Hugo Riemann. Konserwatorium to prowadziło szkołę teatralną i seminarium muzyczno-pedagogiczne, a od 1913 roku zostało powiększone o istniejący już od 1903 roku Instytut Weyera (szkołę "wyższej gry fortepianowej"). Ponadto w 1909 roku powstało w Gdańsku Westpreussische Konservatorium, przy którym prowadzono seminaria dla nauczycieli fortepianu oraz kursy przygotowawcze do egzaminu dla nauczycieli śpiewu w wyższych instytutach nauczania. Filią Konserwatorium Zachodniopruskiego był instytut we Wrzeszczu.

Po pierwszej wojnie światowej i utworzeniu Wolnego Miasta Gdańska nadal działały wcześniej utworzone: Konserwatorium Heidingsfelda, Konserwatorium Riemanna, Konserwatorium Fritza Bindera oraz Szkoła Muzyczna Breederlar. Powstała też nowa placówka - polskie konserwatorium muzyczne. W 1929 roku powołano Konserwatorium Muzyczne Polskiego Towarzystwa Muzycznego, kierowane przez Jana Niwińskiego, a następnie - Kazimierza Wiłkomirskiego, pod którego rządami przekształcono uczelnię i nadano jej nazwę Polskie Konserwatorium Muzyczne Macierzy Szkolnej. Szkoła ta działała w latach 1934-1939, aż do wybuchu wojny. Wśród wielu znanych nazwisk związanych z polskim Konserwatorium Muzycznym w Gdańsku znajdują się przyszli pedagodzy gdańskiej Akademii Muzycznej (PWSM w Sopocie i Gdańsku): Marian Antoniak, Henryk Jabłoński, Elżbieta Kubicka, Tadeusz Tylewski i - przede wszystkim - Kazimierz Wiłkomirski.

Państwową Wyższą Szkołę Muzyczną w Sopocie powołano 25 września 1947 roku. Początkowo w jej ramach działały dwa Wydziały: Pedagogiczny i Instrumentalny, dopiero w następnym roku istnienia uczelnia uzyskała strukturę 4-wydziałową z Wydziałem Wokalnym i Kompozycji. Dnia 30 września 1966 roku szkoła przemianowana została na Państwową Wyższą Szkołę Muzyczną w Gdańsku, a 1 grudnia 1981 roku przekształcona ostatecznie na Akademię Muzyczną imienia Stanisława Moniuszki w Gdańsku.

Celem działalności Akademii Muzycznej im. Stanisława Moniuszki w Gdańsku jest kształcenie wysoko kwalifikowanych artystów muzyków: instrumentalistów, wokalistów, kompozytorów, teoretyków muzyki, dyrygentów chórów, pedagogów sztuki muzycznej, nauczycieli wychowania muzycznego, nauczycieli rytmiki, instruktorów zespołów wokalno-instrumentalnych, organizatorów życia muzycznego. Absolwent otrzymuje dyplom ukończenia studiów i tytuł magistra sztuki. Akademia Muzyczna w Gdańsku jest aktywnym członkiem programu edukacji Unii Europejskiej Socrates/Erasmus. Dzięki niemu studenci począwszy od drugiego roku studiów mają szansę odbyć do dwóch semestrów zajęć – w czasie trwania studiów – w jednej z dziesięciu partnerskich uczelni w krajach Unii Europejskiej: w Belgii, Danii, Finlandii, Francji, Holandii, Niemczech i Portugalii.

Wydział I – Dyrygentury, Kompozycji i Teorii Muzyki

Absolwenci Kompozycji przygotowywani są do samodzielnej pracy w zakresie twórczości muzycznej. Specjalność Teoria Muzyki przygotowuje do podejmowania badań naukowych, pracy w charakterze organizatora życia muzycznego, prelegenta i publicysty muzycznego. Dyplom ukończenia studiów ze specjalności kompozycja lub teoria muzyki wraz ze świadectwem ukończenia Studium Przygotowania Pedagogicznego uprawnia do pracy pedagogicznej w zakresie umuzykalnienia, zasad muzyki, kształcenia słuchu, harmonii i ćwiczeń harmonicznych, kontrapunktu, instrumentacji, czytania partytur, współczesnych technik kompozytorskich, form muzycznych, historii muzyki, literatury muzycznej, folkloru muzycznego w szkolnictwie muzycznym I i II stopnia, na wszystkich wydziałach w akademiach muzycznych i w zakładach kształcenia nauczycieli.

Wydział II - Instrumentalny

Specjalność: gra na instrumencie przygotowuje do działalności koncertowej solowej oraz do pracy w zespołach orkiestrowych i kameralnych. Dyplom ukończenia Wydziału Instrumentalnego wraz ze świadectwem ukończenia Studium Przygotowania Pedagogicznego uprawnia do pracy pedagogicznej w szkołach muzycznych I i II stopnia, akademiach muzycznych, uniwersytetach i wyższych szkołach pedagogicznych. Specjalność: pedagogika instrumentalna kształci nauczycieli instrumentu głównego dla szkół muzycznych I i II stopnia.

Wydział III - Wokalno-Aktorski

Studia przygotowują do podjęcia pracy w charakterze aktora scen muzycznych (opera, operetka) i działalności koncertowej (oratorium, kantata, recitale wokalne). Studia kończą się dwoma egzaminami: solowym recitalem dyplomowym z towarzyszeniem fortepianu i dyplomowym spektaklem operowym. Po napisaniu i obronie pracy magisterskiej absolwent otrzymuje tytuł magistra sztuki w zakresie wokalistyki w specjalności śpiew solowy. Dyplom Wydziału Wokalno-Aktorskiego wraz z zaświadczeniem ukończenia studium pedagogicznego uprawnia absolwenta do pracy pedagogicznej.

Wydział IV – Dyrygentury Chóralnej, Muzyki Kościelnej, Edukacji Artystycznej, Rytmiki i Jazzu

Studenci kształceni są w zakresach: chóralistyki – dla potrzeb zawodowych instytucji muzycznych i społecznego ruchu muzycznego, akademii muzycznych, zakładów kształcenia nauczycieli, szkolnictwa muzycznego I i II stopnia, szkolnictwa ogólnokształcącego i zawodowego; rytmiki – nauczycieli przedmiotów kierunkowych w specjalności „rytmika” w akademiach muzycznych, szkołach muzycznych I i II stopnia, szkołach baletowych i teatralnych, prowadzących zajęcia muzyczno ruchowe w zakładach kształcenia nauczycieli, placówkach oświatowo-wychowawczych i społecznego ruchu artystycznego; edukacji artystycznej – nauczycieli umuzykalnienia i nauki o muzyce dla potrzeb szkół muzycznych I stopnia oraz metodyków dla potrzeb zakładów kształcenia nauczycieli.

aktualizacja: 2002, 2010 (iz), 2022 (wa)