Glenn Gould czyli sztuka fugi, Rieger Stefan

Glenn Gould był bez wątpienia jedną z najbardziej ekscentrycznych i barwnych postaci świata muzyki XX wieku. Jego interpretacja utworów Bacha wzbudzała i wzbudza zarówno entuzjastyczne reakcje, jak też niechęć wśród odbiorców, a jego polemika z Mozartem, który wg Goulda "umarł za późno", Beethovenem, Rubinsteinem i paszkwil na Horowitza budziły wielokrotnie kontrowersje. Jak zaznacza autor, książka nie jest biografią ani sensu stricto monografią Goulda, to raczej "wariacje na temat wielkiego Kanadyjczyka, jego idei i jego sztuki. Niektóre z tych wariacji mają postać «fugi», w której Gould jest tematem, a spośród rozmaitych kontrapunktów najważniejszymi, być może są - Bach, Gombrowicz, Beethoven i Czas (...)." Autor cytuje teksty i wypowiedzi Goulda, które uzupełnia własnymi tezami, opiniami i błyskotliwym komentarzem. Trzy z pośród czterech rozdziałów-części książki nawiązują tytułem i konstrukcją literacką do form muzycznych. Są to: część I Sztuka fugi, będąca wg autora próbą "ujęcia fenomenu Goulda w całości, złożonej z odbić w lustrach czternastu Kontrapunktów", część III Sonata i IV Wariacje Gouldbergowskie. Część drugą – Fortepian dobrze utemperowany stanowią rozważania na temat sztuki pianistycznej Goulda, urozmaicone jego wypowiedziami dotyczącymi baroku, Bacha i innych wykonawców muzyki fortepianowej. Cennym uzupełnieniem publikacji jest wykaz dyskografii i filmografii Glenna Goulda. Książka była nominowana do literackiej nagrody Nike.