Start
O nas
Nasze projekty
Encyklopedia
Kalendarz wydarzeń
Nasze patronaty
Szukaj
Internationale Ferienkurse für Neue Musik w Darmstadcie. Dzieje, rola i znaczenie w myśli teoretycznej, praktyce kompozytorskiej i życiu muzycznym drugiej połowy XX wieku, Cichy Daniel
Darmstadt - niemieckie miasto położone na południowym krańcu Hesji, w połowie drogi między Frankfurtem nad Menem a Heidelbergiem. To tu od 1946 roku odbywają się Internationale Ferienkurse für Neue Musik. Na przestrzeni blisko sześćdziesięcioletniej historii spotkań kompozytorów, wykonawców, muzykologów i artystów związanych z innymi dziedzinami sztuki, miało miejsce tak wiele znaczących wydarzeń, iż rola kursów jest trudna do przecenienia. Najważniejsze prądy twórcze w muzyce drugiej połowy XX wieku albo rodziły się w Darmstadcie, albo pojawiały się tam chwilę po ujrzeniu światła dziennego w innym miejscu na świecie. [...]
Analizując ważne zjawisko, jakim niewątpliwie są darmstadckie kursy, zwróciłem uwagę na stronę faktograficzną - kto na nich wykładał, kto przyjeżdżał, jakie dzieła były wykonywane, estetyczną - jakie postulaty tam głoszono, które techniki kompozytorskie okazały się wiodące oraz na kontekst polityczno-społeczny. Jednocześnie, odchodząc od schematu diariuszowego, pragnąłem przedstawić najważniejsze zagadnienia, uwypuklając ich hierarchiczność i tym samym sugerując pewną interpretację. Zaznaczam jednak, że daleki jestem od uzurpowania sobie prawa do jej słuszności. Stawiam raczej pytania, dotykam problemów, aniżeli udzielam ostatecznych odpowiedzi.
W pierwszym rozdziale wprowadzam czytelnika w kontekst kulturowo-społeczny, w którym zaistniała inicjatywa Wolfganga Steineckego. Nakreśliłem pokrótce muzyczną historię miasta Darmstadt przed II wojną światową oraz przybliżyłem ogólną sytuację kulturalną w czasie panowania nazistów. Zająłem się także uwydatnieniem stabilnych i zmiennych elementów w historii kursów, które umożliwiły ich ponad półwieczną egzystencję. Do tych pierwszych zaliczyć można wszelkie przejawy zinstytucjonalizowania imprezy, a więc stanowisko dyrektora, ogólnie przyjętą formę kursów, okoliczności powstania i zasady funkcjonowania archiwum Internationales Musikinstitut Darmstadt, sposoby finansowania oraz działania propagandowe i wydawnicze. Na przeciwległym biegunie położyłem indywidualne wizje poszczególnych dyrektorów kursów, sylwetki wykładowców, modyfikowaną w szczegółach formułę, wreszcie zmieniające się estetyczne mody. Przy tej okazji zastanawiam się nad zjawiskiem silnych i dominujących osobowości oraz aktualnych w danym czasie zagadnień teoretyczno-estetycznych. Te kwestie zostały przedstawione w czterech kolejnych rozdziałach. Na tym tle nakreśliłem obecność na kursach polskich twórców i starałem się wyodrębnić model trzech postaw twórczych wobec idei estetycznych propagowanych w Darmstadcie. W konkluzji natomiast podjąłem próbę umieszczenia całości w kontekście filozoficzno-estetycznym, powołując się na ostudzone już nieco w literaturze przedmiotu pojęcia modernizmu i postmodernizmu. Zaakcentowałem tym samym dynamikę zmian, które dokonywały się w Darmstadcie na łonie estetycznego dyskursu. Wspominam również krótko historię recepcji pojęcia "szkoły darmstadckiej" i zasadności jego używania. [Ze wstępu Autora książki]
Analizując ważne zjawisko, jakim niewątpliwie są darmstadckie kursy, zwróciłem uwagę na stronę faktograficzną - kto na nich wykładał, kto przyjeżdżał, jakie dzieła były wykonywane, estetyczną - jakie postulaty tam głoszono, które techniki kompozytorskie okazały się wiodące oraz na kontekst polityczno-społeczny. Jednocześnie, odchodząc od schematu diariuszowego, pragnąłem przedstawić najważniejsze zagadnienia, uwypuklając ich hierarchiczność i tym samym sugerując pewną interpretację. Zaznaczam jednak, że daleki jestem od uzurpowania sobie prawa do jej słuszności. Stawiam raczej pytania, dotykam problemów, aniżeli udzielam ostatecznych odpowiedzi.
W pierwszym rozdziale wprowadzam czytelnika w kontekst kulturowo-społeczny, w którym zaistniała inicjatywa Wolfganga Steineckego. Nakreśliłem pokrótce muzyczną historię miasta Darmstadt przed II wojną światową oraz przybliżyłem ogólną sytuację kulturalną w czasie panowania nazistów. Zająłem się także uwydatnieniem stabilnych i zmiennych elementów w historii kursów, które umożliwiły ich ponad półwieczną egzystencję. Do tych pierwszych zaliczyć można wszelkie przejawy zinstytucjonalizowania imprezy, a więc stanowisko dyrektora, ogólnie przyjętą formę kursów, okoliczności powstania i zasady funkcjonowania archiwum Internationales Musikinstitut Darmstadt, sposoby finansowania oraz działania propagandowe i wydawnicze. Na przeciwległym biegunie położyłem indywidualne wizje poszczególnych dyrektorów kursów, sylwetki wykładowców, modyfikowaną w szczegółach formułę, wreszcie zmieniające się estetyczne mody. Przy tej okazji zastanawiam się nad zjawiskiem silnych i dominujących osobowości oraz aktualnych w danym czasie zagadnień teoretyczno-estetycznych. Te kwestie zostały przedstawione w czterech kolejnych rozdziałach. Na tym tle nakreśliłem obecność na kursach polskich twórców i starałem się wyodrębnić model trzech postaw twórczych wobec idei estetycznych propagowanych w Darmstadcie. W konkluzji natomiast podjąłem próbę umieszczenia całości w kontekście filozoficzno-estetycznym, powołując się na ostudzone już nieco w literaturze przedmiotu pojęcia modernizmu i postmodernizmu. Zaakcentowałem tym samym dynamikę zmian, które dokonywały się w Darmstadcie na łonie estetycznego dyskursu. Wspominam również krótko historię recepcji pojęcia "szkoły darmstadckiej" i zasadności jego używania. [Ze wstępu Autora książki]
