Adoracja, Czarnecki Sławomir

Adoracja - to w założeniu kompozycja o charakterze poematu-kantaty na wielką orkiestrę symfoniczną i chór mieszany.

Kompozycja podzielona jest na dwie części, z których pierwsza jest bardzo refleksyjna, część druga natomiast ekstatyczna, o niezwykle emocjonalnej energetyce. Ta dwuczęściowa forma wynika z wybranych tekstów biblijnych mówiących o oczekiwaniu (część pierwsza) i o spełnieniu (część druga). Teksty są w polskiej wersji językowej, co ma ściślej symbolizować związek kompozycji ze 100-leciem odzyskania Niepodległości. Długie, formacyjne i duchowe przygotowanie doprowadza w końcu do oczekiwanego spełnienia. Idea „niepodległościowa” w tym utworze ma być zaznaczona nie wprost, ale poprzez metafizyczną symbolikę bycia i trwania. Tu - bycia i trwania przy wartościach i tradycji ojców i dziadów, aby być stale gotowym duchowo i emocjonalnie do obrony priorytetów w trudnych i ważnych momentach dziejowych, tak jak to gotowi byli nasi dziadkowie 100 lat temu wskrzeszając rozdartą zaborami Ojczyznę.

Estetycznie kompozycja ma należeć do nurtu po-modernistycznego, charakterystycznego dla twórczości ostatnich lat, gdzie łączą się elementy tradycyjne, jak szczątkowa neo-tonalność i neo-modalność, z elementami modernistycznymi, jak strukturalna kombinatoryka interwałowa, minimal-music i repetytywność.

Sławomir Czarnecki