Antyfony , Sikorski Tomasz

Utwór na sopran, taśmę i instrumenty, bez tekstu, napisany w styczniu 1963. Przybliżony czas trwania 7'-10'.

W utworze tym zastosowałem dwa diametralnie różne rodzaje śpiewu – śpiew koloraturowy (staccato) i śpiew ciągły (glissando). Sopran realizuje struktury dźwiękowe na samogłoskach lub bocca chiusa.

Antyfony składają się z pięciu sekwencji. Sekwencje I, II i III opierają się na odmiennych założeniach strukturalnych. Sekwencja IV łączy elementy sekwencji II i III, a sekwencja V – wszystkich ją poprzedzających.

Forma kompozycji ma charakter polimorficzny. Zastosowane w utworze swobody czasowe pozwalają na dużą różnorodność interpretacji. Swobodne łączenie poszczególnych warstw, zróżnicowanych zarówno pod względem strukturalnym jak i przestrzennym (stereofonia), daje w rezultacie specyficzną polifonię wywodzącą się z zasady „grania nie razem”. Zasada ta pozwala na osiągnięcie całkowitej niezależności głosów oraz na realizację subtelnych stosunków rytmicznych między głosami i warstwami – niemożliwą bez jej zastosowania.