Apostrofa na kwartet fortepianowy została skomponowana jesienią 1986 r. Według Słownika terminów literackich St. Sierotwińskiego apostrofa to „figura retoryczna, polegająca na zwróceniu się do przedmiotu, pojęcia abstrakcyjnego lub osoby (zmarłej, nieobecnej), z którymi w rzeczywistości nie można rozmawiać”.

Edward Pałłasz (tekst w książce programowej „Warszawskiej Jesieni” 1987)