Drive Blues na fortepian, Kulenty Hanna

Na "Warszawskiej Jesieni" w roku 2001 odbył się koncert zatytułowany "New Blues for Piano". Wykonawcą dziewięciu kompozycji był holenderski pianista Marcel Worms, interesujący się od dawna jazzem. Do swojego programu "Blues for Piano" zamawia utwory u kompozytorów z całego świata. W ten sposób powstało już ponad sto nowych bluesów z trzydziestu różnych krajów. Twórcy mają wolna rękę w kwestii wyboru elementów bluesa. Większość utworów jest w pełni zapisana, w niektórych kompozytorzy przewidzieli elementy improwaizacji. Worms prezentuje swoje bluesy na różnych estradach, jedna z nich znajdowała się w Studiu Koncertowym Polskiego Radia im. Agnieszki Osieckiej, gdzie odbył się "warszawskojesienny" koncert "New Blues for Piano".
W programie tego koncertu znalazł się Drive Blues Hanny Kulenty. Ten niewielki rozmiarami utwór - na "Warszawskiej Jesieni" w 2001 roku trwał 5 minut i 24 sekundy - wydaje się być dla twórczości Hanny Kulenty bardzo charakterystyczny. Jest w nim typowa dla niej żywiołowość i radość tworzenia. Kompozytorka bawi się znakomicie, zapraszając do zabawy również pianistę i słuchaczy. Ów bluesowy "drive" przenika całą twórczość Kulenty, choć może mieć - oczywiście - inny, niejazzowy charakter. Gęsta faktura i mocne brzmienie, wyraźna melodyka i synkopowana rytmika, wreszcie bezpośredni wdzięk dźwiękowych struktur to cechy jej języka występujące w wielu innych, także "poważniejszych" utworach. Sama Hanna Kulenty tak scharakteryzowała swój utwór w programie "Warszawskiej Jesieni":
"Drive Blues jest właściwie improwizacją, która została zanotowana i pomyślana jako utwór jazzowy. Składa się z dwóch rodzajów materiału: bardziej melodycznego modelu o charakterze etiudowym oraz serii akordów. Na początku jest rozwijana warstwa melodyczna, a później akordowa. W kodzie powraca początkowa idea bluesa."