na orkiestrę symfoniczną

(2002)

08’18"

Utwór repetytywny, powstały niewątpliwie z zapatrzenia się na muzykę amerykańskich minimalistów. Odwołuje się też jednak do klasyki. Bardziej od eksplorowania bezkresnych otchłani transu muzycznego pociągało mnie bowiem wydobycie z niewinnego tematu jego „słonecznego” potencjału, równowagi i formalnej harmonii.

Utwór dedykowany jest profesorowi Włodzimierzowi Kotońskiemu.